ผลสะเทือน จาก พัทยา กทม. เลือกตั้ง ‘ผู้ว่าราชการจังหวัด’
ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศการสมัครรับเลือกตั้งชิงตำแหน่ง ‘ผู้ว่าฯกทม.’ ไม่ว่าจะเป็นบรรยากาศการสมัครรับเลือกตั้งชิงตำแหน่ง ‘นายกเมืองพัทยา’ มากด้วยผลสะเทือน
พลันที่สื่อกระแส ‘หลัก’ สื่อกระแส ‘รอง’ ต่างนำเอาภาพและการเคลื่อนไหวออกมาเผยแพร่
ในเมื่อมิได้เป็นการเผยแพร่ในลักษณะเฉพาะจุด ตรงกันข้าม ทั้งภาพและเสียงปรากฏออกไปอย่างกว้างขวาง ไม่เพียงในขอบเขต ทั่วประเทศ หากเป็นไปได้ว่าทั่วโลก
คนที่หมู่บ้านกุดชุม ยโสธร คนที่หมู่บ้านดอยสะเก็ด เชียงใหม่ คนที่หมู่บ้านหอมเย็น ชายละเทภาคตะวันออก คนที่หมู่บ้านยะหริ่ง ใน 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้ย่อมรับรู้ รับทราบอย่างใกล้ชิด
คำถามอันตามมาอย่างฉับพลันทันใดก็คือ ทำไมคนกรุงเทพมหานคร จึงสามารถเลือก ‘ผู้ว่าฯ’ ของตัวเองได้ ทำไมคนพัทยาจึงสามารถเลือก ‘นายกเมือง’ ของตัวเองได้
คำถามนี้อาจพุ่งไปยังนายอำเภอ อาจพุ่งไปยังผู้ว่าราชการจังหวัด แต่ในที่สุดก็จะว่อนอยู่โดยรอบ ‘ทำเนียบรัฐบาล’
แม้ว่าโดยพรบ.ที่มีอยู่ยังไม่อาจทำให้ ‘ผู้ว่าฯกทม.’ หรือ ‘นายกเมืองพัทยา’ สามารถกุมเม็ดเงินจากงบประมาณเพื่อบริหารเมือง บริหารความต้องการได้อย่างชนิดเต็มร้อย
หากเพียงแต่ฟังข้อเสนอจาก นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร เบอร์ 1 จากพรรคก้าวไกล ก็สามารถมองได้อย่างทะลุปรุโปร่ง
ยิ่งหากติดตามกระบวนการเคลื่อนไหว ‘ขอคนละชื่อ รื้อท้องถิ่น’ จากการเคลื่อนไหวของคณะก้าวหน้าอันนำโดย นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ยิ่งบังเกิดอาการ ‘ตาสว่าง’
เป็นความ ‘ตาสว่าง’ ที่ยิ่งตระหนักในความจำเป็นต้องปรับแต่งและรื้อ ‘รัฐราชการรวมศูนย์’ ไปสู่ ‘กระจายอำนาจ’ โดยเร็ว
เพียงติดตาม ‘วิโรจน์’ เพียงติดตาม ‘ชัชชาติ’ ก็จะได้ ‘คำตอบ’
ภายใต้บรรยากาศอันคึกคัก ด้านหนึ่ง เราเห็นการเคลื่อนไหวของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ชูภาพคลองโอ่งอ่าง ด้านหนึ่งเราเห็นการเคลื่อนไหวของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ รื้อท้องถิ่น
ประสานเข้ากับ ‘ผู้ว่าฯกทม.’ ประสานเข้ากับ ‘เมืองพัทยา’
ยิ่งแต่ละภาพเหล่านี้ได้รับความสนใจจากสื่อทั้งที่เป็น ‘สื่อเก่า’ และทั้งที่เป็น ‘สื่อใหม่’ แรงสะเทือนยิ่งลึกซึ้ง กว้างไกล
ก่อให้เกิดคำถามไปถึงการเลือกตั้ง ‘ผู้ว่าราชการจังหวัด’
