ดาบสองคม จากการตรวจสอบ ตรวจสอบรัฐบาล และ ‘ฝ่ายค้าน’
เด่นชัดอย่างยิ่งว่ากระบวนการของ ‘ฝ่ายค้านร่วม’ ที่นำโดยพรรคเพื่อไทยวางเป้าอยู่ที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา เป็นหลัก
จึงตั้งชื่อญัตติครั้งใหม่นี้ว่า ‘เด็ดหัว’ ประสานเข้ากับนั่งร้านจากพรรคพลังประชารัฐ พรรคภูมิใจไทย พรรคประชาธิปัตย์
น้ำหนักระหว่าง ‘นั่งร้าน’ กับ ‘หัว’ จึงสำคัญเป็นอย่างสูง
น่าสนใจก็ตรงที่จังหวะก้าวของ พรรคเพื่อไทย ครั้งนี้แตกต่างไปจากที่เคยแสดงออกในห้วงก่อนพิจารณาร่างพรบ.งบประมาณ รายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566
นั่นก็คือ ถอยห่างออกจากการปฏิสัมพันธ์กับ ‘กลุ่ม 16 ส.ส.’ ที่นำโดย นายพิเชษฐ์ สถิรชวาล และถอยห่างออกจากพรรคเศรษฐกิจไทย โดยเฉพาะ ร.อ.ธรรมนัส พรหมเผ่า
อาจเพราะได้ ‘บทเรียน’ มาแล้วว่า การออกท่าออกทางก่อนพิจารณาร่าง พ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2566 จากกลุ่มที่สัมพันธ์กับรัฐบาลเสมอเป็นเพียงท่าทีหลอก
แทนที่ส่วนของ นายพิเชษฐ์ สถิรชวาล จะตกเป็น ‘เหยื่อ’ ตรงกันข้ามพรรคเพื่อไทยต่างหากที่กลายเป็น ‘เหยื่อ’
บทเรียนนี้แหลมคมและสำคัญอย่างใหญ่หลวง
ไม่ว่าการขับเคลื่อนในกรณีร่าง พ.ร.บ.งบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ.2566 ไม่ว่าการขับเคลื่อนในกรณีญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไปเพื่อลงมติไม่ไว้วางใจ
เหมือนกับจะพิสูจน์ศักยภาพของ ‘ฝ่ายค้าน’ แต่ในที่สุดแล้วก็เป็นการพิสูจน์ศักยภาพของ ‘พรรคเพื่อไทย’
เนื่องจาก ‘หัวหน้า’ พรรคเพื่อไทยอยู่ในฐานะ ‘ผู้นำฝ่ายค้าน’
ภาพสะท้อนอย่างสำคัญจึงไม่เพียงแต่พิสูจน์ฝีมือในการนำของ พรรคเพื่อไทย ไม่ว่าจะหัวหน้าพรรค เลขาธิการพรรค และประธานวิปฝ่ายค้าน
ที่มากยิ่งกว่านั้นก็คือ กระบวนท่าและศักยภาพในการนำว่าดำเนินไปอย่างไร มีวิธีวิทยาแบบใดและได้รับการยอมรับมากน้อย เพียงใดจากฝ่ายค้านด้วยกัน
ในจุดนี้ย่อมได้รับการจับตามองจาก ‘สังคม’ อย่างจริงจัง
ภายในกระบวนการแห่งญัตติขอเปิดอภิปรายทั่วไป เพื่อลงมติไม่ไว้วางใจรัฐบาล แต่ในท่ามกลางความเป็นไป ฝ่ายค้านเองก็เข้าไปอยู่ในกระบวนการตรวจสอบด้วย
ด้านหนึ่ง ตรวจสอบรัฐบาล ด้านหนึ่ง ตรวจสอบฝ่ายค้าน
มองจากด้านของ นพ.ชลน่าน ศรีแก้ว ในฐานะ ‘ผู้นำฝ่ายค้าน’ จึงเป็นจังหวะก้าวอันทรงความหมาย
ทรงความหมายต่อ ‘เพื่อไทย’ และ ‘แลนด์สไลด์’ อย่างสำคัญ
