มีความคล้ายกันเป็นอย่างมากกับ “ความรู้สึก” ที่มีต่อผลการเลือกตั้ง”ประธานาธิบดี”สหรัฐ
ไม่ว่าที่ “อเมริกา” ไม่ว่าที่”ไทย”
“น้ำเสียง” อันแสดงออกผ่าน “พาดหัว” ทั้งที่อเมริกาทั้งที่ไทยใช้คำว่า “ช็อก”ตรงกัน
ลองไป “ตรวจสอบ” ฐานที่มาของ”เสียง”
ก็ต้องยอมรับว่า อาการ”ช็อก”ที่มานั้นจะมาจากคนที่มีความรู้ คนที่มีการศึกษาสูง
เป็นนักเศรษฐศาสตร์ เป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย
ท่านเหล่านี้ไม่ว่าจะอยู่ที่ “อเมริกา” ไมว่าจะอยู่ที่ “ไทย” มีสถานะระดับเดียวกัน
นั่นก็คือ เป็น”ชนชั้นสูง”ในสังคม
พวกเขาโน้มเอียงไปทาง ฮิลลารี คลินตัน พวกเขาไม่นิยมชมชื่น โดนัลด์ ทรัมป์
เช่นนี้เองผลการเลือกตั้งจึงทำให้ “ช็อก”
“ช็อก”เพราะคนส่วนใหญ่ซึ่งมักจะเป็น “เสียงเงียบ” เห็นไปในทางตรงกันข้าม
“เสียงเงียบ” ต่างหากคือ ปัจจัยชี้ขาด
ที่ใช้คำว่า “เสียงเงียบ” เพราะว่าพวกเขาล้วนเป็น “ชาวบ้าน” หรือหากเป็น “คนชั้นกลาง” ก็มิใช่ชั้นกลางระดับบน
มิได้อยู่ระดับ”หัวแถว”ในทางการเมือง
มิได้อยู่ระดับ”หัวแถว”ในสถาบันการศึกษา ในสถาบันการเงิน
พวกเขาอาจถูกหมิ่นหยามในเรื่อง ความรู้ ความคิด ด้วยซ้ำไป
“น้ำเสียง”ของพวกเขาจึงไม่ปรากฏผ่าน”สื่อ” ไม่ว่าจะเป็น”สื่อกระดาษ” หรือ “สื่อกระจก”
เพราะมิได้เป็น “คนดัง” เพราะมิได้เป็น”คนมีฐานะ”
“เสียงเงียบ” เหล่านี้เองที่เลือก โดนัลด์ ทรัมพ์ “เสียงเงียบ”เหล่านี้เองที่ปฏิเสธ ฮิลลารี คลินตัน
โดนัลด์ ทรัมป์ จึงชนะ ฮิลลารี คลินตัน จึงแพ้
เห็นบรรยากาศและผลการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐแล้วคิดหวนทวนกลับมายังประเทศไทย
มีอะไรที่แทบไม่แตกต่างกันมากนัก
เพราะว่าชัยชนะที่พรรคไทยรักไทยได้อย่างต่อเนื่องมายังพรรคพลังประชาชน ตลอดจนพรรคเพื่อไทย
ก็ถูกมองผ่าน”แว่น”แห่ง”สงครามสี”
เป็นสีของ”คนชั้นสูง” เป็นสีของ”คนมีการศึกษา”ในเมืองที่เห็นเป็นชัยชนะของการซื้อเสียง ของการโกงการเลือกตั้ง
กระทั่งนำไปสู่การบอยคอตเมื่อปี 2549
กระทั่งนำไปสู่การต่อต้าน ปิดคูหา บีบคอมิให้คนไปเลือกตั้งเมื่อปี 2557
ตามแนว”ปฏิรูป”ก่อน”เลือกตั้ง”
