ทั้งๆ ที่คณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ก็กำหนดโรดแมปออกมาแล้วว่าหากสภาผู้แทนราษฎรจะครบวาระ 4 ปีในเดือนมีนาคม 2566 การเลือกตั้งจะเกิดขึ้นในเดือนพฤษภาคม
ทั้งๆ ที่มีการเคลื่อนไหวอย่างคึกคักไม่ว่าจากพรรคพลังประชารัฐ ไม่ว่าจะจากพรรคเพื่อไทย เตรียมเข้าสู่การเลือกตั้ง
ยิ่งทอดตามองไปยังการเดินสายของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยิ่งยืนยันถึงความมั่นใจ ไม่ว่าแต่งสูท ไม่ว่าจะนุ่งยีนส์รองเท้าผ้าใบยาง
เมื่อประสานเข้ากับบรรยากาศของการขึ้นเวทีปราศรัยของ น.ส.แพทองธาร ชินวัตร ไม่ว่าที่ศรีสะเกษ ไม่ว่าที่เชียงใหม่ ไม่ว่าที่ร้อยเอ็ด คำประกาศ ”แลนด์สไลด์” ยิ่งกึกก้องกังวาน
แล้วเหตุใดจึงปรากฏข่าว ”รัฐประหาร” โชยกรุ่นขึ้นมา แล้วเหตุใดจึงเกิดความไม่แน่ใจว่า เส้นทางไปสู่ ”การเลือกตั้ง” ในเดือนพฤษภาคม 2566 จะดำเนินไปด้วยความราบรื่น
แม้ปัจจัยอะไรหรือทำให้เกิดความหวาดระแวงอันทำให้กลิ่นแห่ง ”รัฐประหาร” เริ่มโชยกรุ่น สร้างความหวาดระแวง แคลงคลาง และกังขาขึ้นมาอีก
เหมือนกับปมเงื่อนแห่งคำตอบจะรวมศูนย์ไปอยู่ที่การอ่านคำวินิจฉัยในวันที่ 30 กันยายนเป็นสำคัญ
อาจเพราะภายในรายละเอียดการแต่งตั้งและโยกย้ายให้นายทหารเข้ารับราชการซึ่งจะมีผลตั้งแต่วันที่ 1 ตุลาคม ได้ปรากฏร่องรอยและความเคยชินเก่าในทางการทหาร
เป็นความเคยชินที่ประสบก่อนสถานการณ์รัฐประหารเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 2534
เมื่อประสานกับบทบาทของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ที่โดดเด่นราวกับพยัคฆ์เสียบปีกภายหลังหลุดพ้นจากคดีความตั้งแต่ยุค ดำรงตำแหน่งเป็นรองนายกรัฐมนตรี
เมื่อประสานกับสภาวะอึมครึมในทางการเมืองเนื่องแต่คำวินิจฉัย ไม่ว่าจะมีผลยุติหรือเปิดช่องทางให้ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ได้มีโอกาส ”ไปต่อ”
ที่สำคัญคือผลสะเทือนจาก ”คำสั่ง” เมื่อวันที่ 24 สิงหาคม
เนื่องจากรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ผนวกเข้ากับรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 ทำให้สังคมไทยตกอยู่ในความฝัน ร้ายถูกหลอกหลอนจากรัฐประหาร
เพียงได้กลิ่นอายการอนุมัติ ”งบกลาง” ให้กองทัพก็ขวัญผวา
เพราะว่ามีความเคยชินโดยพื้นฐานว่าหากการเมืองเข้าสู่ภาวะอับตัน ไม่มีหนทางออกจึงมักจะเลือกวิธีการรัฐประหาร
ข่าวลืออันสะท้อน ”กลิ่น” รัฐประหารจึงได้ ”บังเกิด” ตามมา
