หากนำเอา “ท่าที” ของ นายวิษณุ เครืองาม ประสานเข้ากับ “ท่าที”ของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ก็เริ่มเห็น “ความแจ่มชัด”
น่าเสียดายที่ เป็น “ความแจ่มชัด” อันดำรงอยู่ภายในความ”ไม่” แจ่มชัด
เหมือน ความ”ไม่”แน่นอน ของสิ่งที่คิดว่า “แน่นอน”
ยิ่งเมื่อหวนนึกไปยัง “โรดแมป” ที่ดำเนินมาอย่างมีการเปลี่ยน แปลงอยู่ตลอดเวลา นับแต่รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา
จาก “ปฏิญญาโตเกียว” ถึง “ปฏิญญานิวยอร์ค”
สภาวะแห่งความ “ไม่” แจ่มชัด ยิ่งกลายเป็นสภาวะอัน “แจ่มชัด” อย่างยิ่งยวด
โดยเฉพาะเมื่อคนพูด คือ นายวิษณุ เครืองาม
โดยเฉพาะเมื่อคนพูดตอกย้ำอีกคำรบ 1 คือ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ทั้ง 2 ล้วนเป็น “รองนายกรัฐมนตรี”
หากประเมินจาก “ตัวอย่าง” ซึ่งทั้ง นายวิษณุ เครืองาม และ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ยกมาเป็น “อุทาหรณ์”
เหมือนกับ “ตัวแปร” จะเป็นปัจจัย”ภายนอก”
ดังที่ นายวิษณุ เครืองาม ยกเอามาจากการเลือกตั้ง”ประธานา ธิบดี” สหรัฐ
เหมือนกับจะสะกิดให้คิดถึง 2 ปัจจัย
ปัจจัย 1 เป็นปัจจัยจากกฎ กติกาอันเป็นของสหรัฐเอง ปัจจัย 1 เป็นปัจจัยจากการประท้วง
ประท้วงกระทั่งกลายเป็นประเด็นในทาง “กฎหมาย”
เมื่อประสานเข้ากับคำพูดของ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ที่ว่า “เราต้องดูสถานการณ์ที่เกิดขึ้นที่จะเป็นประเด็นแต่ละวันแต่ละเดือน”
ก็เกิด “ความแจ่มชัด” อันนำไปสู่ความ”ไม่”แจ่มชัด
แท้จริงแล้ว ปัจจัยอันจะกลายเป็น “ตัวแปร” กล่าวสำหรับสังคมการเมืองในประเทศไทย
มิได้มาจากปัจจัย”ภายนอก”
ตรงกันข้าม มาจากปัจจัย”ภายใน” และดำรงอยู่ในคสช.และในรัฐบาลนั่นเอง
ถามว่า “รัฐธรรมนูญ” มาจาก”ฝีมือ”ใคร
ถามว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และ นายวิษณุ เครืองาม เป็นใครและสำคัญอย่างไร
เหล่านี้ต่างหากที่เป็น “ตัวแปร”
เป็นตัวแปรที่จะส่งผลสะเทือนอย่างลึกซึ้งต่อ “โรดแมป”และต่อ “การเลือกตั้ง”
มิใช่ พรรคเพื่อไทย มิใช่พรรคประชาธิปัตย์
ยิ่งกว่านั้น ยิ่ง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และ นายวิษณุ เครืองาม ตอกย้ำในเรื่อง”ตัวแปร”
ยิ่งชวนให้คิด นึกและตรึกตรอง
