เปิดใจคู่แม่ลูก ‘หญิงหน่อย-น้องจินนี่’ ในวันที่คุณแม่มีน้ำตา
เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ วู้ดดี้ โชว์ ได้สัมภาษณ์ คุณหญิงสุดารัตน์ เกยุราพันธุ์ หัวหน้าพรรคไทยสร้างไทย และลูกสาว น้องจินนี่ หรือยศสุดา ลีลาปัญญาเลิศ เกี่ยวกับเรื่อง “การเมืองไม่ใช่มรดก ลูกไม่ใช่โลกทั้งใบของแม่”
ทั้งนี้ วู้ดดี้ได้ถามว่า พี่หน่อยในแง่การเมืองจะเห็นภาพชัดมาก ลุย เจ๊บู๊ จัดการทุกอย่าง แต่หลังบ้านนี่เป็นอย่างไร มีอะไรที่เซ็นซิทีฟ จัดการไม่ไหว
น้องจินนี่ กล่าวว่า เรื่องดังกล่าวแม่ก็มี ปกติเขาเป็นผู้หญิงที่สตรองมาโดยตลอด จะเห็นน้ำตาของเค้าน้อยมาก แต่เมื่อ 2 ปีที่แล้วเค้าเครียดอะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆ ก็เรียกลูกทั้ง 3 คนมาคุย แล้วก็ร้องไห้ เค้ารู้สึกเฟลในหน้าที่แม่มากๆ รู้สึกว่าเค้าเป็นแม่ที่ไม่ดีสำหรับลูกๆ แม่ที่ไม่ให้เวลากับลูกๆ แม่ที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับลูกๆ แล้วก็ร้องไห้ออกมาเลย เราก็ตกใจมากๆ เพราะไม่รู้ว่าเขาไปเอาไอเดีย หรือความคิดเหล่านี้มาจากไหน เอาอะไรมาอยู่ดีๆ ก็พูดแบบนี้ เราก็เลยบอกแม่ไปว่า สำหรับพวกเรา ความเป็นแม่ไม่ได้มีหลักสูตรตายตัวว่าคุณต้องทำ 1 2 3 4 คุณต้องใช้เวลากับลูกวันละกี่ชั่วโมง อาทิตย์ละกี่ชั่วโมง หรือคุณต้องรู้เรื่องราวอะไรเกี่ยวกับลูกบ้าง แต่แค่รู้สึกว่าสิ่งที่เราอยากได้คือ 1.ความรัก 2.ความทรงจำดีๆ แบบสร้างเมโมรี 3.การสนับสนุน หรือซัพพอร์ตซิสเต็ม ซึ่งเรารู้สึกว่าแม่คนนี้ให้ได้ทุกอย่างเลย ซึ่งถ้าเรารู้ว่าสามารถรักษา 3 อย่างนี้ได้ไม่ว่าจะออกมาเป็นรูปแบบไหน ลูกก็จะมีความสุขอยู่ดี ซึ่งตั้งแต่จำความได้แม่จะกลับบ้านหลังสี่ทุ่มตลอด แล้วก็จะออกจากบ้านแต่เช้าตลอด แสดงว่าเราไม่มีเวลาให้กันเท่าไหร่เลย แต่ว่าทุกๆ ครั้งที่เค้าว่าง หรือมีเวลา เค้าจะเรียกเรามาคุย ชวนเราทานข้าว หรือพยายามเชื่อมโยงกับเราให้มากที่สุดอยู่ดี หนูก็เลยรู้สึกว่าไม่ค่อยอยากให้แม่รู้สึกล้มเหลว และไม่อยากให้แม่เห็นเราเป็นโลกทั้งใบของแม่ เราเป็นส่วนสำคัญของเค้าได้ และจริงๆ แล้วอยากให้เค้าอยากใช้ชีวิตในสิ่งที่เค้าอยากใช้ ทำตามความชอบที่เขาอยากทำ หรือตั้งใจมาโดยตลอด ก็เลยรู้สึกว่าอยากให้แม่เลิกเครียดเรื่องนี้ได้แล้ว เพราะเขาชอบพูดมาตลอดว่าแม่เอาเปรียบลูกอะไรประมาณนี้
ถาม ทำไมถึงเสียน้ำตาในวันนั้น และจู่ๆ มาสรุปว่าเป็นแม่แบบนั้นในวันนั้น
คุณหญิงสุดารัตน์ กล่าวว่า คือช่วงนั้นอาจจะเป็นช่วงที่โกโนโก จะจัดตั้งพรรค หรือไม่ตั้งพรรค
มันเป็นเรื่องที่ต้องรับผิดชอบทั้ง 2 ส่วนหนึ่งก็คือความรับผิดชอบต่อครอบครัว ส่วนหนึ่งก็คือความรับผิดชอบต่อบ้านเมืองที่มันอาจจะไม่ใช่หน้าที่เราโดยตรง เราคิดว่าไม่มีเราประเทศเขาก็อยู่ได้ เราคิดมากเกินไปหรือไม่ แต่เราก็อยากเห็นประเทศนี้ดีขึ้น แล้วอย่างที่บอกว่า ด้วยความที่ลูกโตเราก็คิดว่าในอนาคตลูกเราจะอยู่กับประเทศนี้อย่างไร แล้วลูกคนอื่นล่ะ พอเราคิดอย่างนี้เราก็อยากจะทำ แต่พอเรากลับมาดูต้นทุนของเราว่าเรามีอะไร เรามีสิ่งที่เราที่เป็นหน้าที่โดยตรงของเรา ดีหรือไม่ดีก็มานั่งทบทวน ซึ่งก็เครียดมาก เครียดจริงๆ คิดมากจนต้องมานั่งร้องไห้ และลูกก็ไม่รู้ว่าเอ้ออยู่ๆ ทำไมแม่เป็นอย่างนั้น ก็เลยอยากจะคุยกับเค้า แม่อยากจะขอโทษว่าแม่ได้ทำสิ่งที่ไม่ดีกับลูกอะไรต่างๆ เหล่านี้
น้องจินนี่กล่าวว่า เรื่องความเป็นแม่จะแตกต่างไปตามบริบทของครอบครัวอยู่แล้ว คือครอบครัวนี้คุณแม่อาจจะเป็นคุณแม่ที่เป็นผู้หญิงทำงาน หรืออีกครอบครัวหนึ่งคุณแม่อาจจะเป็นแม่บ้าน ซึ่งอันนี้หนูรู้สึกว่าเป็นเรื่องของครอบครัวใครครอบครัวมัน มันไม่ได้แสดงว่าแม่คนนี้จะดีกว่าแม่คนนี้เลย ก็เลยอธิบายให้แม่เขาฟังแบบนั้น แล้วก็บอกแม่ว่า ถึงแม่เป็นแม่พวกเรา แต่แม่ก็ต้องคิดถึงชีวิตของตัวเองด้วย คิดถึงความชอบของตัวเองด้วยเหมือนกัน การที่แม่มีลูกออกมาไม่ได้แสดงว่าแม่จะใช้ชีวิตตัวเองไม่ได้แล้ว แม่จะทำในสิ่งที่แม่รักไม่ได้แล้ว ให้สิทธิทุกอย่างให้แม่เลือกเลย แล้วพวกเราก็จะสนับสนุนอยู่ข้างๆ
