| ผู้เขียน | คอลัมน์หน้า 3 มติชน |
|---|
ลีลา และท่าที ของ ก้าวหน้า ก้าวไกล ในฐานะ ตัวแปร
ไม่ว่าบทบาทของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ที่เมืองพัทยา ไม่ว่าบทบาทของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล ที่หนองคาย
ล้วนเป็น “คำถาม” ล้วน “ร้อนแรง”
เป็นความร้อนแรงแม้ว่าจะมี “เป้าหมาย” อย่างเด่นชัดว่าเป็นใคร ฝ่ายใด และเป็นพรรคการเมืองใด
แต่ก็ดำเนินไปอย่าง “เบียดขบ” แหลมคม
เมื่อเอ่ยถึง “นักการเมือง” ไม่ว่า นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ไม่ว่า นายปิยบุตร แสงกนกกุล ดำเนินไปด้วยความระมัดระวัง
ระบุเพียง “บางกลุ่ม” ระบุเพียง “จำนวนหนึ่ง”
แต่เมื่อเห็นความพยายามขยายผลโดย นายสุชาติ ชมกลิ่น เมื่อเห็นความพยายามขยายผลโดย นายชัยวุฒิ ธนาคมานุสรณ์
ก็เด่นชัดว่า นี่คือ “ปม” อันละเอียดอ่อน
ภายหลังความร้อนแรงบนเวที “พบแม่ทัพพรรคการเมืองกับนโยบายที่กินได้” ณ เมืองพัทยาก็เริ่มมีการตั้ง “คำถาม”
เป็น “เจตนา” เป็นความ “ตั้งใจ” หรือไม่
เหมือนที่ นายปิยบุตร แสงกนกกุล เปิดประเด็น “พรรคการเมือง” บนเวทีที่ปทุมธานี และไปขยายที่หนองคาย
ไม่เจาะจง “ใคร” และ “พรรคการเมือง” ใด
แต่เมื่อบางคนจากบางพรรคการเมืองรับฟังก็ตอบโต้อย่างมีลักษณะขยายผลออกไปให้กว้างขวาง
เหมือนกับ “ประณาม” ต่อ “นักการเมือง” ทั้งหมด
ทั้งๆ ที่ในความเป็นจริง วาทกรรมอันก่อให้เกิดความขัดแย้งเช่นนี้มีมาตั้งแต่ยุคพรรคอนาคตใหม่แล้ว
เพียงแต่ “ร้อนแรง” ยิ่งขึ้นในยุค “ก้าวไกล”
คำถามก็คือ ไม่ว่าปฏิบัติการของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ ไม่ว่าปฏิบัติการของ นายปิยบุตร แสงกนกกุล
“ก้าวไกล” คิดอย่างไร “เห็นชอบ” ด้วยหรือไม่
หากประเมินจากแต่ละท่าทีอันออกมาจาก นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ก็ต้องยอมรับว่าเป็นไปใน “แนว” เดียวกัน
แม้กระทั่งล่าสุดจากกรณีเมืองพัทยา
เดิมทีกำหนดชื่อ นายวิโรจน์ ลักขณาอดิศร แต่ในวินาทีสุดท้ายมอบหมายให้เป็นของ นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ
ใช้เวลา 1 ชั่วโมง จาก “ซอยอโศก” ไปยัง “เมืองพัทยา”
และความร้อนแรงจากการปะทะกับ นายสุชาติ ชมกลิ่น ด้วยความสุขุมเยือกเย็นก็บังเกิดขึ้น
เป็น “เจตนา” หรือว่า “อุบัติเหตุ”
นับวันจังหวะก้าวและการเคลื่อนไหวของพรรคก้าวไกลจะกลายเป็น “ปัจจัย” และดำเนินไปในลักษณะเป็น “ตัวแปร”
ไม่เพียง “แตกต่าง” ไปจาก “อดีต” ทุกอดีต
หากที่สำคัญและแหลมคมเป็นอย่างมากยังสร้างปรากฏการณ์ใหม่อันต่างไปจากที่เคยเห็นก่อนเดือนมีนาคม 2562
ทำให้ “การคาดหมาย” ผลในเดือนพฤษภาคมมีความซับซ้อน
