สถานการณ์วัดพระธรรมกาย สถานการณ์พระเทพญาณมหามุนี มีผลสะเทือนกับ “ดีเอสไอ”
อย่างน้อยก็ทำให้มากไปด้วย “เส้น”
เด่นชัดอย่างยิ่งว่า เส้นที่ว่ามิได้หมายเพียง “เส้นสาย” หากที่สำคัญเป็นอย่างมาก
คือ “เส้นตาย”
และบรรดาเส้นตายทั้งหมดจากวันที่ 30 พฤศจิกายน มายังวันที่ 10 ธันวาคม
ถือว่า วันที่ 16 ธันวาคม สำคัญที่สุด
สำคัญเพราะว่า “หมายค้น” ที่ดีเอสไอได้มากำหนดเอาวันที่ 16 ธันวาคม เป็นวันสุดท้าย
หมดสิ้นภายในเวลา 18.00 น.
ผ่านเช้าวันที่ 13 มาแล้ว ผ่านเช้าวันที่ 14 มาแล้ว ผ่านเช้าวันที่ 15 มาแล้ว
จึงเหลือเพียงเช้าวันที่ 16 ธันวาคม
ความจริง “หมายค้น” ที่อยู่ในมือของ “ดีเอสไอ” ต่อวัดพระธรรมกาย ต่อพระเทพญาณมหามุนี
มิได้เป็นหมายค้น “แรก”
ตรงกันข้าม ก่อนหน้านี้จาก “หมายจับ” เมื่อเดือนพฤษภาคม ทางดีเอสไอเคยพยายามมาแล้วจาก “หมายค้น” ที่ได้มาเมื่อเดือนมิถุนายน
และก็รู้ๆกันว่า “ล้มเหลว”
เพราะ “หมายค้น” เมื่อเดือนมิถุนายน ล้มเหลว จึงต้องมี “หมายค้น” ในเดือนธันวาคม
“หมายค้น” เดือนธันวาคม จึง “ทรงความหมาย”
ทรงความหมายต่อวัดพระธรรมกาย ทรงความหมายต่อ พระเทพญาณมหามุนี
และทรงความหมายต่อ “ดีเอสไอ”
ไม่ว่าจะประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะประสบความล้มเหลว แต่ก็ต้องยอมรับในพลังแห่ง “วิริยภาพ” ของดีเอสไอ
โดยเฉพาะ พ.ต.อ.ไพสิฐ วงศ์เมือง
ไม่ว่าจะแสดงผ่านกระบวนการเจรจาอย่างเข้มข้นอย่างต่อเนื่อง
ไม่ว่าจะการยืนหยัดในการประสานและขอความร่วมมือ
เป็นการขอความร่วมมือไปยังสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ(พศ.) เป็นการขอความร่วมมือไปยังมหาเถรสมาคม(มส.)
ที่สำคัญก็คือ ขอความร่วมมือไปยัง “ตำรวจ”
การประชุมจากเมื่อวันที่ 9 ธันวาคมที่ “บช.ภ.1” ต่อเนื่องมายังเมื่อวันที่ 12 ธันวาคมที่ “ดีเอสไอ”
ยืนยันความเพียรพยายามได้เป็นอย่างดี
เช่นนี้เองสถานการณ์ในวันศุกร์ที่ 16 ธันวาคม จึงสำคัญและทรงความหมายต่อ “ดีเอสไอ” เป็นอย่างสูง
โดยเฉพาะต่อ พ.ต.อ.ไพสิฐ วงศ์เมือง
