เพื่อไทยชักแม่น้ำทั้ง 5 อ้าง ต้องได้ตำแหน่งประธานสภา ในฐานะพรรคชนะเลือกตั้งเบอร์รอง
ที่สอง ถัดจากแชมป์ก้าวไกล
เหตุผลยกมา แน่นอน เป็นคุณฝ่ายตัวทั้งสิ้น
แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงทางการเมือง ของตำแหน่งประมุขฝ่ายนิติบัญญัตินั้น พรรคเข้าวิน พระรอง ใครได้ตำแหน่งไปครอง มันขึ้นอยู่กับบริบทการเมือง ณ ขณะนั้นด้วย
ตัวอย่างก็เช่น ยกเอาปี’62 มาเป็นสูตรตายตัว ยืนกระต่ายขาเดียว จะยึดเก้าอี้ในปี’66
อย่างนี้เหตุผลอาจอ่อน
แต่ความที่ตำแหน่งนี้ บางปีพรรคชนะเลือกตั้งนั่ง บางปีพรรคเบอร์สองนั่ง สลับไปมา ซึ่งอธิบายได้ว่า พรรคไหนเป็นก็ได้
แม้ธรรมเนียมปฏิบัติ เป็นของพรรคเบอร์ 1 ก็ตาม
แต่เมื่อกติกาไม่เขียนไว้ นั่นเท่ากับว่าเปิดทาง ฝ่ายเสียงข้างมากฯ ถือสิทธิวางตัว ส่วนจะจัดคน ให้ใครอย่างไร ขึ้นอยู่กับความจำเป็น เหตุผลการเมือง
การเจรจาตกลงเป็นสำคัญ
ปมงัดข้อประธานสภา ที่ฝุ่นตลบอยู่เวลานี้ เชื่อว่า ท้ายที่สุด ก็คงปิดจ๊อบ จบด้วยการพูดคุย
ยกเว้น มีวาระแอบแฝง ตั้งเงื่อนไขสูง เดินเกมปูทางแตกหัก
ล้มดีล-เอ็มโอยู หนุน ‘พิธา’ นายกฯ
แต่เชื่อว่าเพื่อไทยคงไม่ ทำอัตวินิบาตกรรมตัวเองทางการเมืองขนาดนั้น มันมีค่าที่ต้องจ่ายมหาศาล
รอจังหวะสอง หรูกว่า
เนื่องจากหากล็อกเสียงข้างมากของสภาล่างให้อยู่กับฝั่งนี้ได้ ถึงที่สุดแล้วหากก้าวไกลไม่ประสบความสำเร็จในการรวบรวม 376 เสียง ส่งพิธาขึ้นแท่นนายกฯได้
พรรคอันดับสองเพื่อไทย ก็รับไม้ความชอบธรรม มานำตั้งได้สิทธิ รวบรวมเสียงต่ออยู่ดี
ไม่จำเป็นต้องลงทุนสูง ถึงขนาดฟาดฟันพรรคพันธมิตร แนวร่วมดีเอ็นเอประชาธิปไตย
แต่ก็ไม่แน่นักดอก มันเป็นไปได้ทุกทาง
การเมืองมันมีอะไรแน่นอน อำนาจมันเข้าใคร ออกใครที่ไหน
