09.00 INDEX ก้าวไกล ถอยทาง ยุทธศาสตร์ ฤาก้าวพลาด ในเชิง ‘ยุทธวิธี’
การตัดสินใจเลือก นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา เป็นทางออกต่อตำแหน่ง “ประธานสภา” ของพรรคก้าวไกลตามข้อเสนอจากพรรคเพื่อ ไทยกำลังถูก”ประเมิน”จากสังคมการเมืองอย่างหยามหยัน
ไม่ว่าจะมาจากบางส่วนของ ส.ว. ไม่ว่าจะมาจากบางคนของพรรครวมไทยสร้างชาติ บางคนของพรรคประชาธิปัตย์
หรือแม้กระทั่ง “ติ่ง” และ “นางแบบ” ของพรรคเพื่อไทย
บทสรุปเริ่มตั้งแต่ “อ่อนจัด” การประเมินไม่เพียงแต่สะท้อนให้เห็นถึงการเสียรู้ ไม่เท่าทันกับกลเกมจาก “ผู้เฒ่า” แห่งพรรคเพื่อ ไทย และเห็นว่าเดินหมากผิดตัวเดียวจะแพ้ทั้งกระดาน
นั่นก็คือ ไม่เพียงแต่จะสูญเสียตำแหน่ง “ประธานสภา” หากมี แนวโน้มและความเป็นไปได้ที่การชิงตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี” ก็จะล้มเหลวและพรรคเพื่อไทยก็จะกลายเป็น “ฝ่ายค้าน”
เด่นชัดอย่างยิ่งว่า สังคมการเมืองที่เคยกุม “อำนาจนำ” อย่าง ยาวนาน ยังคงมองพรรคก้าวไกลเหมือนกับที่เคยมองพรรคอนาคตใหม่ นั่นก็คือยังไร้เดียงสา ยังไม่มีวุฒิภาวะเพียงพอ
ทั้งๆที่เมื่อเดือนมีนาคม 2562 ก็ได้กว่า 6.3 ล้าน และเมื่อ เดือนพฤษภาคม 2566 ก็ได้กว่า 14 ล้าน
ทะยานจากพรรคอันดับ 3 มาเป็นพรรคอันดับ 1
น่าประหลาดอย่างยิ่งที่บรรดา “ขงเบ้งหลังเหตุการณ์” โดยเฉพาะ ที่อยู่ในพรรคประชาธิปัตย์ ที่อยู่ในพรรครวมไทยสร้างชาติ ไม่เพียงแต่เป็น “ผู้อาวุโส” ไม่เพียงแต่เป็นผู้ “มาก่อน”
หากที่สำคัญอย่างที่สุดล้วนเคย “แพ้” ไม่ว่าจะต่อพรรคอนาคตใหม่ ไม่ว่าจะต่อพรรคก้าวไกล
เพียงเห็น นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ยืนขึ้นเสนอชื่อ นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา เป็นประธานสภาผู้แทนราษฎร ก็เห็นว่านี่คือ ความพ่ายแพ้ นี่คือความอ่อนหัด
ทั้งๆที่ นายพิธา ลิ้มเจริญรัตน์ ยืนยันว่าการตัดสินใจของตนสะท้อนให้เห็นถึงการตัดสินใจ “ถอยเป็นเพื่อเป้าหมายที่ใหญ่กว่า คือการจัดตั้งรัฐบาล”
ในการถอยของพรรคก้าวไกล คือการถอยอย่างมีจิตสำนึก คือการยินยอมถอยโดยที่ยังยึดกุม “ยุทธศาสตร์”อย่างมั่นคง
คำถามก็คือ กระบวนการถอยของพรรคก้าวไกลดำเนินไปอย่าง ชนิดหนียะย่ายพ่ายจะแจหรือไม่ คำถามก็คือ แต่ละก้าวย่างก่อน มีการเปลี่ยนแปลงใครแสดงบทบาทเป็นผู้ตัดสินใจ
หากฟังคำของ นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา ก็จะประจักษ์
ประจักษ์ว่าแม้ข้อเสนอจะมาจากพรรคเพื่อไทย แต่คำตอบในเบื้องต้นของ นายวันมูหะมัดนอร์ มะทา ก็เรียกร้องให้ได้รับฉัน ทานุมัติจากพรรคก้าวไกล
เนื้อหาอันปรากฏผ่าน “แถลงการณ์ร่วม” พรรคก้าวไกล พรรค เพื่อไทย ต่างหากคือบรรทัดสุดท้ายของความเป็นจริง
