นิวส์โน้ต : เบี้ยน้อย เรื่องใหญ่
รัฐบาลลุงตู่ ทิ้งมรดกไว้ให้กับคนสูงวัย รื้อเกณฑ์เบี้ยคนแก่
ต่อไปนี้ คนครบ 60 จะไม่ได้อัตโนมัติทุกคน
ฝนตกไม่ทั่วฟ้า
อ้างว่า เป็นการเตรียมการสู่อนาคตว่าจะใช้งบฯ อย่างไรให้เพียงพอในวันข้างหน้า
จ่ายเฉพาะจนจริง ไม่มีรายได้เลี้ยงตัว
แถมโยนวุ่น ของใหม่นี้ เป็นไปตามหลักเกณฑ์หลักการที่มาจากคณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ
ลุงๆ สะดวกแบบนี้ ถามว่าผิดไหม
ปัดโธ่ ไม่หรอก
เรื่อง เบี้ยผู้สูงวัย สูตรมันมีไม่กี่อย่าง คือหาก ไม่มีเครื่องมือคัดกรองคนจน คนรวยเจ๋งๆ ถูกต้อง ก็จ่ายทั่วหน้า
กันคนแก่และจนจริงๆ ตกหล่น
อีกแบบ หากแยกได้เป๊ะๆ จะตัดคนมีรายได้สูง พอกิน ร่ำรวยออกก็ได้ จ่ายเฉพาะคนยาก สูตรนี้ ลดภาระรัฐ รายจ่ายการคลัง ไม่ต้องแบกหลังแอ่น นับวันมีแต่เพิ่มขึ้น จาก 12 ล้านคนปัจจุบันใช้งบปี 9 หมื่นล้าน จากการเข้าสู่สังคมผู้สูงอายุ
ที่คาดว่าในอนาคตจะทะลุ 20 ล้านคน ควักเป็นแสนๆ ล้าน
เห็นแนวโน้ม ตัวเลขทะยานขึ้นทุกวัน แนวคิด แยกผู้สูงอายุ รวย-จน ไม่จ่ายหว่านแห น่าสนใจอยู่หรอก
แต่-แต่ละวิธี มันมีข้อดี ข้อเสียในตัว
จ่ายทั่วหน้า ใช้เงินเยอะ แต่ไม่มีใครตกหล่น ฝนตกทั่วฟ้าปัญหารายได้รัฐ ก็ไปขยายฐานภาษี บี้เก็บคนมีฐานะสูงๆ เอามาโปะค้ำ
จ่ายแบบ คัดแยก เซฟงบฯมากกว่ามาก แต่ระบบ เอกซเรย์เงินกระเป๋าต้องแม่นยำ ใครรวยจริง จนจริง ไม่ทิ้งใคร ตกหล่นไว้ข้างหลัง
2 แบบนี้ มันเป็นเรื่องที่ถกเถียงกันได้ ประเทศไทยเหมาะใช้แบบไหน
แต่ที่เป็นประเด็นในวันนี้นั้น คำถามคือ การเป็นรัฐบาลรักษาการไม่ควรทำเรื่องใหญ่ กระทบประชาชนวงกว้าง
ต้องรอให้รัฐบาลใหม่ ตัดสินใจ
เรื่องเบิ้มๆ ระดับนี้ เจ้าภาพสารตั้งต้น ไม่ควรเป็นแค่บอร์ดผู้สูงอายุแห่งชาติ
ต้องเป็นการตัดสินใจของฝ่ายการเมืองในเชิงนโยบาย วันข้างหน้าจะเอาอย่างไรกับเรื่องนี้
