การมอง “ปัญหา” อย่างพินิจ พิจารณา การมอง “ปัญหา” อย่างรอบด้าน สมบูรณ์และครบถ้วน
เป็นเรื่อง “ดี” เป็นเรื่อง “ฉลาด”
แต่ในบาง “ปัญหา” หากมองอย่างต่อหัว ต่อหาง สร้างเรื่องราว เกี่ยวโยง เลเพ ลาดพาด มากเกินไป
แทนที่จะ “แก้ปัญหา” อาจกลายเป็น “สร้างปัญหา” ขึ้นมาได้
อย่างเช่นกรณีเกี่ยวกับการเสนอรายชื่อ “สมเด็จพระราชาคณะ” ที่มีความเหมาะสมเพื่อนำไปสู่การสถาปนา “สมเด็จพระสังฆราช” เป็นต้น
ถามว่า “หลักการ” ใหญ่ที่ควร “ยึดกุม” คืออะไร
ไม่ว่าจะเป็น พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ว่าจะเป็น นายวิษณุ เครืองาม ไม่ว่าจะเป็น นายสุวพันธุ์ ตันยุวรรธนะ ล้วนตอบ “ตรงกัน”
นั่นก็คือ ยึดตาม พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2535
นั่นก็คือ “มหาเถรสมาคม” เป็นต้นทาง นั่นก็คือ “สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ” เป็นกลางทาง
และ “รัฐบาล” เป็น “ปลายทาง”
เป็นปลายทางเพราะเป็นผู้นำ “รายชื่อ” ขึ้นกราบบังคมทูลเกล้าฯ จากนั้น”นายกรัฐมนตรี”ก็เป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ
ในการ”สถาปนา” สมเด็จพระสังฆราช องค์ใหม่ องค์ที่ 20
คำถามที่เสนอเข้ามาก็คือ ขณะนี้ “ต้นทาง” และ”กลางทาง”ปฏิบัติตามพ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2535 ถูกต้องหรือไม่
คำตอบก็คือ “ถูกต้อง”
ความถูกต้องอันเริ่มมาจาก “มหาเถรสมาคม” มิได้เป็นความถูกต้องตามบทบัญญัติของ พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2535 เพียงประการเดียว
ตรงกันข้าม ยัง “ถูกต้อง” อย่าง “งดงาม”
1 เพราะมติของมหาเถรสมาคมเป็นมติอย่างเป็น “เอกฉันท์” อันเท่ากับ 1 ยืนยันความเป็นเอกภาพในทางความคิดจาก 2 นิกายใหญ่
มหานิกาย กับ ธรรมยุต
ความงดงามเป็นอย่างยิ่งอยู่ตรงที่ “สมเด็จพระราชาคณะ” ที่เสนอนามอันนำไปสู่การลงมติอย่างเป็นเอกฉันท์ เป็น”สมเด็จพระราชาคณะ”อันเป็นธรรมยุต ขณะที่นามของ”สมเด็จพระราชาคณะ”ที่เสนอเป็นมหานิกาย
ตรงนี้ “ยืนยัน” ความเป็นจริงอะไร
คำตอบคือ ยืนยันความเป็นเอกภาพในทางความคิดระหว่าง”ธรรมยุต” กับ”มหานิกาย”
สรุปได้เลยว่าเป็น “เอกภาพ” แห่ง “คณะสงฆ์”
เมื่อความเป็นจริงภายใน “คณะสงฆ์” ดำรงอยู่เช่นนี้ แล้วความเห็น “ต่าง” อันถือว่าเป็น “ความขัดแย้ง” มาจากไหน
1 มาจาก พระสุวิทย์ ธีรธัมโม
1 มาจาก นายไพศาล พืชมงคล
1 มาจาก นายไพบูลย์ นิติตะวัน
ความเห็น “ต่าง” อาจมาจาก พระสุวิทย์ ธีรธัมโม ซึ่งเป็น”ภิกษุ” แต่ท่านอยู่ในฐานะอันเป็น “ตัวแทน” หรือ “ผู้แทน” แห่งคณะสงฆ์ได้หรือไม่
ความเห็น “ต่าง” อาจมาจาก นายไพศาล พืชมงคล อันมีตำแหน่งเป็นกรรมการผู้ช่วยรองนายกรัฐมนตรี พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม
ตรงนี้สิ “ละเอียดอ่อน” ตรงนี้สิ “อ่อนไหว”
เช่นเดียวกับ ความเห็น”ต่าง”อันมาจาก นายไพบูลย์ นิติตะวัน
ซึ่งเคยเป็นสมาชิกสภาปฏิรูปแห่งชาติ(สปช.)อันเป็น 1 ในแม่น้ำ 5 สายอันมาพร้อมกับกระบวนการรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
ตรงนี้สิ “ละเอียดอ่อน” ตรงนี้สิ “อ่อนไหว”
การรับฟัง “ความเห็นต่าง” จากท่านเหล่านี้มีความสำคัญ แต่จะสำคัญเกินกว่า “มติมหาเถรสมาคม”หรือไม่-น่าคิด
สำคัญเกินกว่า พ.ร.บ.คณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติม พ.ศ.2535 หรือไม่-น่าคิด