ยิ่งชีพ ไอลอว์ ชี้ 4 ช้อยส์ใหญ่ จะโหวตประชามติอย่างไร รับคำถามแบบนี้ ทางไหนก็ยาก
เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 2566 นายยิ่งชีพ อัชฌานนท์ ผู้อำนวยการบริหารโครงการอินเทอร์เน็ตเพื่อกฎหมายประชาชน หรือไอลอว์ ได้โพสต์ข้อความผ่านเฟซบุ๊กหลังรัฐบาลเผยคำถามประชามติครั้งแรกเพื่อแก้ไขรัฐธรรมนูญ 2560 โดยมีเนื้อหาดังนี้
วันหยุดปีใหม่นี้ มีการบ้านให้นอนคิดครับ ทั้งเรื่องการทำ ประชามติ รัฐธรรมนูญใหม่ และความเป็นไปไม่ได้แต่ก็ต้องผลักดัน นิรโทษกรรมประชาชน
ถ้ามีการทำประชามติด้วยคำถามว่า “ท่านเห็นด้วยหรือไม่ ที่จะเขียนรัฐธรรมนูญฉบับใหม่ โดยไม่แก้ไขหมวด 1 หมวด 2” เราจะโหวตอะไร???
๐ โหวต NO ยืนยันหลักการ เดินหน้าสั่งสอนรัฐบาล
๐ โหวต YES รับๆ ไปก่อน แก้รัฐธรรมนูญให้ได้ก่อน กินทีละคำ
๐ โหวต “งดออกเสียง”
๐ หรือรณรงค์ “ไม่ไปใช้สิทธิ” ให้จำนวนผู้ไปออกเสียงไม่ถึงครึ่ง แล้วประชามติตกไป
ทางไหนก็ยากทั้งนั้น และไม่ว่าผลการทำประชามติออกมาอย่างไร ก็ต้องถกเถียงกัน ต่างคนต่างตีความไปต่อว่า ประชาชนส่วนใหญ่คิดแบบตัวเอง เข้าข้างตัวเอง เท่ากับเป็นการเริ่มต้นกระบวนการรัฐธรรมนูญประชาชนที่ผิดตั้งแต่ต้น และสร้างปัญหายาวต่อไปทำให้ประชาชนไม่ได้มีส่วนร่วม และไม่ได้รู้สึกเป็นเจ้าของรัฐธรรมนูญใหม่อย่างแท้จริง
ขณะเดียวกันคนจำนวนมากก็กำลังทยอยเดินเข้าคุกด้วยคดีความทางการเมือง โดยเฉพาะ มาตรา 112 ข้อเสนอร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมก็มีแล้วสองฉบับ คือ ของพรรคก้าวไกลเสนอไปแล้ว ของภาคประชาชนเปิดตัวมาแล้ว เดี๋ยวช่วยเข้าชื่อเสนอกัน 10,000 รายชื่อ อีกไม่นานคงได้ แต่พรรคเพื่อไทย “แหยง” นิรโทษกรรมตายห่า ทั้งที่เคยเสนอเองแท้ๆ แต่รอบนี้ไม่กล้าแม้แต่จะกล่าวถึง ไม่กล้าที่จะตอบรับ และเดาว่า คงไม่กล้าโหวตด้วย
เรื่องนี้ก็รอช้าไม่ได้ แม้ประชามติกำลังจะมา แต่ถึงตรงนี้แล้วการรณรงค์ยกเลิกคดีความทางการเมืองก็สำคัญ พอจะติดเครื่องลุกมาทำท้ายปีก็ไม่ค่อยไหว เปิดมาไม่กี่วันคงต้องเอาเลย เรื่องนี้อาจจำเป็นต้องทำก่อน รณรงค์ก่อน ระดมกำลังกันก่อน เสร็จแล้วอีกไม่กี่วันค่อยหันไปทำประชามติ ต้องตั้งสติและแบ่งกำลังให้มันเป็นไปให้ได้
และต้องการให้ทุกคนลุกขึ้นมาช่วยกันอีกมาก
ทั้งการนิรโทษกรรมประชาชน และการเดินหน้าสู่รัฐธรรมนูญใหม่
ผมเชื่อเสมอว่า ทุกเสียงมีความหมาย ที่เคยส่งเสียงกันไปแล้วก็มีความหมาย แม้เขาจะไม่ได้เชื่อหรือไม่ได้ยอมตาม แต่เขาก็ได้ยินและอย่างน้อยที่สุดเราก็ทำให้งานของเขายากขึ้น บุ่มบ่ามทำอะไรตามใจอยากไม่ได้ง่ายนัก
ถ้าวันที่เราช่วยกันเสียงดังได้กว่านี้ เสียงที่ส่งไปก็จะมีความหมายกว่านี้ จนวันที่เสียงมันดังกระหึ่มมากพอจริง “เขา” ก็จะอยู่ในภาวะที่ไม่ยอมไม่ได้ หรือไม่ยอมอะไรเลยไม่ได้เลย เพราะ “เขา” ก็จะรู้ว่าจะอยู่ไม่ได้เอง และวันนั้นเราก็จะไม่ยอมให้ “เขา” ยอมแค่เพียงบางอย่าง แล้วลอยตัวไป
ไม่ยอมแพ้หรอกครับ แค่รู้อยู่ว่า ปีหน้าเหนื่อยแน่ๆ มีอะไรต้องทำอีกเยอะ
ขอให้ทุกคนมีช่วงเวลาวันหยุดปีใหม่ที่เติมพลังได้อย่างเต็มที่ แล้วเปิดมาก็เริ่มลุย ช่วยกันต่อยาวๆ นะครับ
