การยกกรณี “ปรองดอง”ขึ้นมา กระทั่งกลายเป็น “ประเด็น”และกำ ลังเป็น “กระแส”ในทางสังคม
เป็นเรื่อง “ดี”
ข้อดีมิได้อยู่ที่ว่าจะเป็นเครื่องวัดและตรวจสอบว่าจะสามารถ “ปรองดอง”ได้หรือไม่ในสังคมไทย ประการเดียว
หากแต่ยังจะทำให้ “รู้จัก” สภาพ “ความจริง” รอบด้านขึ้น
เพราะเพียงชูคำว่า “ปรองดอง”ขึ้นมาต่อ “สาธารณะ” ก็ร้อนฉ่าขึ้นมาโดยอัตโนมัติ
ไม่ว่าจะมาจาก นายสุเทพ เทือกสุบรรณ
ไม่ว่าจะมาจาก นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ และตามมานิ่มๆจาก น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร
ยิ้มเห็น “แก้ม” แย้มเห็น “ไรฟัน”
รู้ว่า นายสุเทพ เทือกสุบรรณ คิดอย่างไร รู้ว่า นายสมชาย วงศ์ สวัสดิ์ และ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร คิดอย่างไร
รู้ว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ลุ่มลึกเพียงใด
ผู้คนมักประเมินว่า พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ก็เหมือนกับ “ทหาร”โดยทั่วไป
อาจมี “อำนาจ” แต่ไม่ “ประณีต”
ทหารหลายคนไม่ว่าใน “อดีต” หรือแม้กระทั่งใน “ปัจจุบัน”อาจทำให้คิดได้อย่างนั้น
แต่ต่อหน้าคำว่า “ปรองดอง”
สังคม “ไทย” เริ่มสัมผัสใน “จุดเด่น” อันมาจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ มากยิ่งขึ้น
ต้องยอมรับว่า “เล่นเป็น”
เล่นเป็นกระทั่ง นายสมชาย วงศ์สวัสดิ์ และ นายสุรพงษ์ โตวิ จักษณ์ชัยกุล ออกมายอมรับ
ยอมรับในความเป็น “พี่ใหญ่”
ขณะเดียวกัน ท่วงทำนองของ นายสุเทพ เทือกสุบรรณ ก็เปี่ยมด้วยความสงบเย็นมากขึ้น
ทั้งหมดล้วนเพราะ “น้ำอ่อน” ที่เข้าลูบ-ไล้
จุดเน้นเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะมาจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ว่าจะมาจาก พล.อ.ชัยชาญ ช้างมงคล
คือ คำว่า “เริ่มต้น”
ความหมายจึงหมายความว่า เริ่มต้นด้วย “การรับฟัง”จากหลายๆภาคส่วน แล้วจึงค่อย “สรุป”
“เริ่มต้น”จึงเท่ากับเป็นการ”นับ 1”
ขณะที่ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เริ่มต้นจาก 1 หลายๆคนที่ออกมาแสดงความเห็นไม่ได้เริ่มต้นจาก 1 หากเด่นชัดว่าถลาไปอยู่ที่ 10
จึงย่อมแหม่งๆกับ 1 เป็นธรรมดา
“ปรองดอง” จึงเป็นเรื่องดี อย่างน้อยก็ทำให้รู้ความเป็นจริงที่ดำรงอยู่ภายในสังคม”ไทย”มากยิ่งขึ้น
รู้จัก ทหาร”ประวิตร” รู้จักนักการเมือง”สุเทพ”
