กระบวนการของ “ข่าว” ที่ปรากฎบน “สายพาน” ดำเนินไปเหมือน กับเป็นคนละเรื่อง
แต่ก็เป็นคนละเรื่อง “เดียวกัน”
เริ่มจากการปรากฏขึ้นของ “ปรองดอง” ตามมาด้วยการปรากฎขึ้นของ “ความโปร่งใส”
จากนั้น เป็นแนวโน้ม “รัฐประหาร”
น่าสนใจก็ตรงที่ แนวโน้ม “รัฐประหาร” มาพร้อมกับข่าวเรื่อง “รัฐบาลแห่งชาติ”
จากนั้น เป็นเรื่อง “ลอบสังหาร”
สภาวะอันเป็นจุดเร้าอย่างยิ่งคือ มิได้จำกัดกรอบอยู่เพียง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ เท่านั้น
หากไต่ทะยานไปยัง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
เรื่องเหล่านี้ดำเนินไปในแบบ ต่างคน ต่างมา แทบมิได้มีอะไรเกี่ยวข้องสัมพันธ์กัน
“จุดเร้า”อย่างยิ่งอยู่ที่ “ลอบสังหาร”
ข่าวอันเกี่ยวกับ “ลอบสังหาร” เรียกความสนใจได้เสมอ ไม่ว่าเป็น “อดีต” หรือ “ปัจจุบัน”
หลายคนอาจลืมกรณีของ ลี บุญตา ไปแล้ว
นั่นเป็นยุคของ พ.อ.หลวงพิบูลสงคราม หลังการรวบจัดปรากฎการณ์ “ขบถนายสิบ”
แต่คงยังจำได้กรณี “ลอบสังหาร” ในยุค “ยังเติร์ก”
ไม่ว่าจะเกิดที่ลพบุรี ไม่ว่าจะเกิดที่บ้านสี่เสาเทเวศร์ ไม่ว่าจะเกิดที่กระทรวงกลาโหม
เป้าหมายคือ พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์
และต่อมา คือ การสมคบคิดระหว่าง “ยังเติร์ก” กับ “ผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย”
เป้าหมายคือ พล.อ.อาทิตย์ กำลังเอก
ไม่ว่ายุค พ.อ.หลวงพิบูลสงคราม ไม่ว่ายุค พล.อ.อาทิตย์ กำ ลังเอก
ข่าว “ลอบสังหาร” น่าสนใจเสมอ
ถามว่า พ.อ.หลวงพิบูลสงคราม ถูกสังหารหรือไม่ ถามว่า พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ถูกสังหารหรือไม่
ถามว่า พล.อ.อาทิตย์ กำลังเอก ถูกสังหารหรือไม่
พ.อ.หลวงพิบูลสงคราม ถึงแก่อนิจกรรมที่ญี่ปุ่นในนาม จอมพล ป.พิบูลสงคราม
พล.อ.อาทิตย์ กำลังเอก อนิจจกรรมอย่างสงบ
พล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ ยังดำรงอยู่ในฐานะประธานองคมนตรีและรัฐบุรุษ
จำเป็นต้อง “เชื่อ” พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท
ไม่ว่าในฐานะที่ดำรงตำแหน่งเป็น ผบ.ทบ. ไม่ว่าในฐานะที่ดำรงตำแหน่งเป็น เลขาธิการคสช.
“ผมมั่นใจว่าสามารถรปภ.ผู้นำรัฐบาลได้”
