การ “ขยับ” ของ “ทักษิณ” เป็นไปตาม “สถานการณ์” เป็นไปตาม”วงรอบ”
“ผมหยุดแล้ว ท่านล่ะ เมื่อไหร่จะหยุด”
เหมือนกับเป็นการ “สื่อ” โดยตรงไปยัง “ท่าน” ไม่เพียงแต่จาก รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
หากครอบคลุมไปยังรัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549
คงจำได้ว่า หลังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557 “ทักษิณ”สื่อมายังประเทศไทย
ด้วยการยืนอยู่ตรงคำว่า “WAIT”
สะท้อนให้เห็นว่าหลังจาก WAIT มาเป็นเวลากว่า 2 ปีก็ถึงเวลาอันควร “ขยับ”
เป็น “การขยับ” อย่างสัมพันธ์กับ “ท่าน”
หากดูจากท่าทีของ “เพื่อไทย” หากดูจากท่าทีของ “นปช.” สะท้อนว่าจังหวะ “ขยับ” สัมพันธ์กัน
ท่าที”เพื่อไทย”ส่งสัญญาณไปยัง”ปรองดอง”
การเข้าร่วมในการเสนอข้อคิดเห็นอย่างเต็มที่ จากนั้นถอยกลับพร้อมกับเรียกร้อง
“คณะกรรมการอิสระ”
เท่ากับฉายชัดว่า “คสช.” เป็นคู่กรณี อยู่ในฐานะเป็น”คู่”แห่งความขัดแย้ง
จากนั้น หากฟัง”น้ำเสียง”จาก”นปช.”ยิ่งชัด
หลังชะตากรรมของ นายอริสมันต์ พงษ์เรืองรองและพวก นายจตุพร พรหมพันธุ์ ออกมาสรุป
“พวกผมหากไม่ตาย ก็ติดคุก”
พลันที่มีคำว่า “พวกผม” เผยแสดง ย่อมนำไปสู่การเปรียบเทียบโดยอัตโนมัติกับ
“พวกเขา”
อย่าคิดว่าอาการ”ขยับ”ของ”ทักษิณ”อย่างประสานกับ”เพื่อไทย” และ “นปช.”จะนำไปสู่ภาพเดิมๆ เหมือนเมื่อเดือนเมษายน 2552
หรือเหมือนเมื่อเดือนเมษายน พฤษภาคม 2553
ความจัดเจนของ “นปช.” ความจัดเจนของ”เพื่อไทย”รวมถึงความจัดเจนของ”ทักษิณ”
ชี้ชัดว่า ไม่น่าจะเป็นแบบนั้น
