ไม่ว่าจะเป็นชัยชนะของ เอ็มมานูเอล มาครง แห่งฝรั่งเศส ไม่ว่าจะเป็นชัยชนะของ มุนแจอิน แห่งเกาหลีใต้
ล้วนเป็นเรื่องน่ายินดี
ไม่เพียงเพราะ เอ็มมานูเอล มาครง เป็นผู้นำรุ่นใหม่ซึ่งมีอายุยังไม่ถึง 40
หรือเพราะ “อิน” ในรักแท้ รักไม่รู้โรยราแต่วัยเยาว์
ไม่เพียงเพราะ มุนแจอิน ยืนหยัดต่อสู้กับอำนาจ “เผด็จการ”มาอย่างต่อเนื่อง ยาวนาน
ทั้งในฐานะ “ทนาย” สิทธิมนุษยชน
ทั้งในฐานะ “นักเคลื่อนไหว” ที่ไม่กลัวต่อคุกตะรางและอำนาจจากรัฐบาล”ทหาร”
หากที่สำคัญเป็นอย่างมากยังอยู่กับ “ฐานที่มา”
มองจากสภาพความเป็นจริงของสังคมประเทศไทยในปัจจุบันก็ต้องชื่นชมต่อความโชคดีของคนฝรั่งเศส คนเกาหลีใต้
เพราะ เอ็มมานูเอลอล มาครง มาจาก”การเลือกตั้ง”
เป็นประชาชนฝรั่งเศสที่ตัดสินใจเลือกและเห็นว่า เอ็มมานูเอล มาครง มีความเหมาะสม
เมื่อเทียบกับ”ผู้สมัคร”รายอื่นๆ
เป็นประชาชนเกาหลีใต้ที่ตัดสินใจเลือกและเห็นว่า มุนแจอิน มีความเหมาะสม เมื่อเทียบกับ”ผู้สมัคร”รายอื่นๆ
นี่คือ “รูปธรรม” แห่งความเป็น”ประชาธิปไตย”
ประชาธิปไตยที่ “อำนาจ”อันยิ่งใหญ่อยู่ในมือและการตัดสินใจของ “ประชาชน”
ไม่ได้มาจากปากกระบอก”ปืน”
ไม่ว่าจะมีการยืดเวลาของการคืนอำนาจให้กับประชาชนยาวนาน ออกไปเพียงใด
แต่ “รัฐธรรมนูญ พ.ศ.2560″ก็สร้าง”ความหวัง”
การเคลื่อนไหวหลังประกาศและบังคับใช้เมื่อวันที่ 6 เมษายน คือ “รูปธรรม”แห่งความรู้สึกของประชาชน
ยิ่งเห็นความคึกคักที่ฝรั่งเศส ที่เกาหลีใต้
ยิ่งจุดประกายและสร้างความหวังให้กับประชาชนไทยมากยิ่งขึ้น
“เลือกตั้ง” บ้านน้อง “ฟ้าร้อง”เมืองไทย
