อะไรคือ “ท่าที” และ “ท่วงทำนอง” ที่น่ากลัวที่สุดจากพรรคและ”นักการเมือง”
1 คือ การไม่กลัว
ขณะเดียวกัน 1 คือ การไม่กลัวอย่างมี “กลยุทธ์”โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การรู้จักอดทน และรอคอย
อย่างเช่นที่ นายสมศักดิ์ ปริศนานันทกุล แสดงออก
“นักการเมืองยินดีที่จะรอ เพราะได้รอมาตั้ง 3 ปีแล้วจะรอต่อไปอีกนิด คงไม่เป็นไร”
คำว่า “รอ” ในที่นี้หมายถึง “การเลือกตั้ง”
“ท่าที” และ “ท่วงทำนอง” เช่นนี้เหมือนกับนักการเมืองยอมสยบ ยอมจำนนอย่างชนิดศิโรราบ
อาจเป็นเช่นนั้น แต่ไม่ทั้งหมด
หากศึกษาจากผลสำรวจ “3 ปีคสช.กับการคืนความสุขให้กับคนในชาติ” อันทำโดย”นิด้าโพล”
ก็จะประจักษ์ว่าทำไมนักการเมือง”รอ”ได้
เพราะการยืดเวลาของ “คสช.” มิได้หมายถึงคะแนนและความนิยมเสมอไป
เห็นจากที่ “นิด้าโพล” ได้ “เปรียบเทียบ”
เปรียบเทียบระหว่างผลสำรวจ 2 ปีคสช.กับการคืนความสุขให้คนไทย 3 ปีก็เห็นชัด
สัดส่วนผู้มีความสุขลดจากร้อยละ 37.68 เป็น 32.64
สัดส่วนผู้มีความสุขเท่าเดิมลดลงจากร้อยละ 43.28 เป็น 42.00
สัดส่วนผู้มีความสุขลดลงเพิ่มขึ้นจาก 18.24 เป็น 21.76
เมื่อผนวกผลสำรวจของ “สวนดุสิตโพล” ประสานเข้ากับผลสำรวจ ของ “นิด้าโพล”
ก็จะ “ประจักษ์”
แอกที่ “คสช.” ต้องแบกหนักมากยิ่งขึ้นเป็นลำดับ คือความนิยมที่เคยมีหลังเดือนพฤษภาคม 2557
ถึงหลังเดือนพฤษภาคม 2558 ลดลง
ถึงหลังเดือนพฤษภาคม 2559 และรวมถึงหลังเดือนพฤษภา คม 2560 ก็ลดลง โดยเฉพาะปัญหา”เศรษฐกิจ”
เรื่องอย่างนี้ยิ่งทำให้การรอคอยของ”นักการเมือง”มีบทบาท
