ข้อเสนอของ นายพิชัย รัตตกุล อดีตหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ให้ 4 พรรคการเมืองจับมือกันเพื่อสู้กับ”พรรคทหาร”
มาจากความปรารถนาดีอย่างแน่นอน
ปรารถนาดีเหมือน นายพจน์ สารสิน ไปร้องขอให้พรรคประชาธิปัตย์สามัคคีกับพรรคชาติไทยเพื่อจัดตั้งรัฐบาลหลังการเลือกตั้งเมื่อปี 2518
ผลก็คือ ล้มเหลว ไม่สำเร็จ
เหมือนกับคราวนี้ที่ นายพิชัย รัตตกุล ร้องขอให้ พรรคเพื่อไทย พรรคประชาธิปัตย์ พรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา
1 “ต้องสงบศึก”
1 “ผนึกกำลังกันเพื่อต่อสู้พรรคทหาร ตกลงกันก่อนเลือกตั้ง ว่าระหว่างหาเสียงอย่าโจมตีสาดโคลนกัน ต่างคนต่างชูนโยบาย พรรคของตนให้ประชาชนชี้ขาด”
ยากเป็นอย่างยิ่ง ยากระดับ”ยากส์”
อย่าว่าแม้กระทั่งคนของพรรคประชาธิปัตย์เองเลยที่ออกมาปฏิเสธ ความเป็นไปได้
เพราะพรรคประชาธิปัตย์ติดอยู่ที่”พรรคเพื่อไทย”
เงื่อนไขหนึ่งเดียวที่พรรคประชาธิปัตย์ค้างคาอยู่กับพรรคเพื่อไทยคือ กรณี”ทักษิณ”
ต้องตัด”ทักษิณ”ออกไปจึงจะ”จับมือ”
แม้ท่าทีจากบางส่วนของพรรคชาติไทยพัฒนาอาจไม่โต้แย้ง แม้ท่าทีจากบางส่วนของพรรคภูมิใจไทยอาจไม่โต้แย้งอย่างรุนแรง แข็งกร้าว
แต่ พรรคภูมิใจไทย พรรคชาติไทยพัฒนา จะไปทำอะไรได้
ปมเงี่อนอยู่ที่ พรรคเพื่อไทย กับ พรรคประชาธิปัตย์ เท่านั้น
ลองย้อนไปก่อนสถานการณ์รัฐประหารเมื่อเดือนกันยายน 2549 ลองย้อนไปก่อนสถานการณ์รัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
ก็จะบังเกิดอาการ “ซาโตริ”
ทหารจับเอา “ปม” ระหว่างพรรคเพื่อไทย พรรคประชาธิปัตย์ ตรงนี้มาเป็น “เหยื่อ”
ข้อเสนอจาก นายพิชัย รัตตกุล จึงเป็นข้อเสนอแบบโลกสวย
โลกสวย แต่ อิมพอสสิเบิ้ล เป็นไปไม่ได้ในทางเป็นจริง
