เบื้องหน้า “คำบรรยาย” ของ นายทักษิณ ชินวัตร จากสถาบันนโยบายโลก นิวยอร์ก สหรัฐอเมริกา
ทั้งๆที่ นายมีชัย ฤชุพันธุ์ ฉาก”หลบ”อย่างมากด้วย”ความเก๋า”
ทำไม นายดอน ปรมัตถ์วินัย จึงไสช้างออกจากร่มไม้เข้าปะทะด้วยท่วงทำนองหมูไม่กลัวน้ำร้อน
เสพ “ดีหมี” กิน”หัวใจ”มังกร มาจากไหน
ที่ว่า นายมีชัย ฤชุพันธุ์ เปิดยุทธการ “ฉากหลบ” อย่างมากด้วย “ความเก๋า” มิได้สรุปอย่างเลื่อนลอย ว่างเปล่า
1 เริ่มจากคำว่า “โน คอมเมนต์”
เป็นการไม่แสดงความเห็นทั้งๆ ที่เนื้อหาอันมาจากนิวยอร์กวนเวียนอยู่โดยรอบตัว “ร่าง” รัฐธรรมนูญ
เป็นร่างรัฐธรรมนูญอัน นายมีชัย ฤชุพันธุ์ เป็น”ประธาน”
1 เมื่อรับทราบ “เหตุผล” อัน นายมีชัย ฤชุพันธุ์ แจ้งต่อคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญ(กรธ.)
จึงได้ “เข้าใจ” และบังเกิด “ความทึ่ง”
เท่าที่ นายอมร วานิชวิวัฒน์ กรรมการร่างรัฐธรรมนูญซึ่งดำรงอยู่ในฐานะ “โฆษก”
ยืนยันคำพูดจาก นายมีชัย ฤชุพันธุ์
กรรมการร่างรัฐธรรมนูญไม่ควรไปตอบโต้ เพราะ นายทักษิณ ชินวัตร เคยเป็นนายกรัฐมนตรี
“ต้องให้เกียรติ”
ตรงนี้แหละที่ประเมินว่าเป็นท่วงทำนองอันสะท้อนความ “เก๋า” ในเกม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกม “การเมือง”
นี่ย่อมต่างไปจาก นายดอน ปรมัตถ์วินัย
ต้องยอมรับว่า นายดอน ปรมัตถ์วินัย ก็มิได้ชักดาบออกมาอย่างไร้กระบวนท่า ไร้ลีลาอันพริ้วพราย
อย่าลืมว่าท่านเป็น “นักการทูต”
ขณะเดียวกัน ท่านก็เป็นนักการทูตที่ได้รับเกียรติจาก คสช.ให้ดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ
ตอนแรกมาเป็น “รัฐมนตรีช่วยว่าการ”
แต่หลังจาก พล.อ.ธนะศักดิ์ ปฏิมาประกร เลื่อนขึ้นดำรงตำแหน่งเป็น “รองนายกรัฐมนตรี”
ท่านก็เข้าสู่ตำแหน่ง “รัฐมนตรีว่าการ”
ความคมคายของ นายดอน ปรมัตถ์วินัย จึงปรากฏให้ชาวบ้านรู้สึกทึ่ง รู้สึกตื่นตาตื่นใจ
อย่างเช่นท่านเคยยืนยันว่า
“ระหว่างเดินชมนิทรรศการ มีผู้แทนจากประเทศตะวันตกคนหนึ่งพูดอย่างอารมณ์ดีกับนายกรัฐมนตรีว่า อยากให้ไปเป็นผู้นำของประเทศของเขาบ้าง”
เห็นไหมละว่า “หู” ของท่าน “ดี” ระดับไหน
ท่าทีของ นายดอน ปรมัตถ์วินัย ต่อ “คำบรรยาย” ของ นายทักษิณ ชินวัตร จึงจำเป็นต้องล้างหู น้อมรับฟัง
เป็นการพูดกับ”นักข่าว”โดยตรง
“ควรมองข้าม หากไปใส่ใจเรื่องดีๆ ในประเทศจะถูกมองข้ามไปด้วย จึงไม่อยากพูดถึงเรื่องที่เป็นปัญหา อนาคตของชาติบ้านเมืองยังมีอีกหลายเรื่องจึงไม่อยากให้เรื่องนี้มาบดบัง เรารู้ทั้งรู้ว่าเรื่องนี้เกิดจากอะไร เรื่องหมากัดคนจึงไม่ควรถูกนำไปลง
“แต่ผมไม่ได้พูดว่าใครกัดใคร พูดแต่เรื่องปกติสามัญ เราไม่ได้พูดว่าใครเป็นอะไร แต่พูดในบริบทที่ว่าควรเอาเรื่องดีๆ ไปนำเสนอเพื่อให้คนทั่วไปรับทราบ”
คมคายด้วยอุปมาอัปไมย
เป็นความคมคายที่แม้กระทั่ง นายมีชัย ฤชุพันธุ์ ก็ต้อง “หลบฉาก” ด้วยความฉับไว
