ท่าทีของ พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท ไม่ว่าจะมองในด้านอันเป็น ผบ.ทบ. ไม่ว่าจะมองในด้านอันเป็น เลขาธิการ คสช.
สมควรให้ความสนใจ
“การที่ทหารออกมาแก้ปัญหาเพราะเป็นวิกฤตชาติ แต่ปัจจุบันมันไม่มีอะไร มีแต่คนเห็นด้วยและไม่เห็นด้วยเท่านั้น ไม่ใช่เรื่อง ที่ทหารต้องออกมา”
1 สนใจไปยังสภาพที่เกิดขึ้นจาก Start Up People
ไม่ว่าที่เกิดขึ้นมาแล้วเมื่อวันที่ 27 มกราคม ที่สกายวอล์ค แยกปทุมวัน และไม่ว่าที่จะเกิดขึ้นที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยในวันที่ 10 กุมภาพันธ์
คำถามก็คือ พวกเขา “เรียกร้อง” อะไร
หากสรุปอย่างรวบรัดก็คือ
1 เขาเรียกร้องให้มีการเลือกตั้งตามที่กำหนดตาม “โรดแมป”
1 เขาเรียกร้องไม่ให้มีการสืบทอดอำนาจ
ถามต่อว่า “โรดแมป” คืออะไร
คำตอบย่อมได้ยินตั้งแต่เสียงเพลง “เราจะทำตามสัญญา ขอ เวลาอีกไม่นาน” หลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 มาแล้วว่า
คือ การเลือกตั้งตามกำหนด
ตอนแรกก็ประกาศว่าปลายปี 2558 หรือต้นปี 2559 ที่เรียกว่า “ปฏิญญาโตเกียว” ต่อมาก็ประกาศว่าปี 2560 ที่เรียกว่า “ปฏิญญานิวยอร์ค”
ต่อมาก็ประกาศว่าปี 2561 ที่เรียกว่า “ปฏิญญาทำเนียบขาว”
ยิ่งกว่านั้น คำประกาศเหล่านี้ยังอิงอยู่กับบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญอย่างแนบแน่น
ความขัดแย้งในที่นี้จึงเป็นความขัดแย้งระหว่าง
1 ต้องการการเลือกตั้ง และ 1 ต้องการ “ยื้อ” การเลือกตั้ง
เพราะการ “ยื้อ” การเลือกตั้งนั่นแหละก่อให้เกิดความสงสัยในเรื่องการ “ยื้อ” อำนาจทางการเมือง
ถาม พล.อ.เฉลิมชัย สิทธิสาท ไม่ว่าในฐานะ ผบ.ทบ.ไม่ว่าในฐานะ เลขาธิการ คสช.ว่า
เบื้องหน้าความเห็น “ต่าง” เช่นนี้
กองทัพและโดยเฉพาะกองทัพบกจะยืนอยู่กับความคิดใดในทางการเมือง
ในฐานะที่ “กองทัพ” เป็นกลไกแห่ง “อำนาจรัฐ”
