เหมือนกับว่า “คสช.” ยังเป็นฝ่ายรุก ยังเป็นฝ่ายในการจัดวาระต่อโรดแมป “การเลือกตั้ง”
เพราะว่าการนัดหารือกับ”พรรคการเมือง”ก็มาจาก”คสช.”
นั่นก็คือ จำเป็นต้องดำเนินไปตามที่มีอยู่ในคำสั่งที่ 53/2560 อันมาจากหัวหน้า “คสช.”
คำถามก็คือ “คสช.”กำหนดรายละเอียดได้หรือไม่
ไม่ว่าจะฟังจาก พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ไม่ว่าจะฟังจาก พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ ไม่ว่าจะฟังจาก นายวิษณุ เครืองาม อันแบกรับในเรื่องนี้โดยตรง
ก็เริ่มสะท้อนสภาวะที่เรียกได้ว่า ความไม่แน่นอนออกมาเด่นชัด
เท่ากับจาก “รุก”ก็กลายเป็น “ตั้งรับ”
ความไม่แน่นอนสะท้อนความแข็งแกร่งซึ่งเคยเป็นคุณลักษณะของ “คสช.”อย่างเด่นชัด
ไม่เหมือน 2 ปีแรกที่ “คสช.”เข้ามา
เห็นได้จาก “ปฏิกิริยา” อันมาจากพรรคเพื่อไทยที่ยืนกรานว่าไม่ใช่หน้าที่ของ “คสช.” หากแต่เป็นเรื่องของ “กกต.”เพราะรับผิดชอบโดยตรงต่อ “การเลือกตั้ง”
ตรงกันข้าม การเข้ามาของคสช.โดยผ่านคำสั่งหัวหน้าคสช.ที่ 53/2560 ที่ทำให้เกิดปัญหาทางการเมือง
เท่ากับทำให้พรป.ว่าด้วยพรรคการเมืองไม่มีความหมาย
ขณะเดียวกัน เสียงจากนักธุรกิจ เสียงจากบางส่วนของพรรค ประชาธิปัตย์ก็ต้องการความชัดเจน
ไม่ใช่กำหนดลอยๆภายในเดือนกุมภาพันธ์ 2562
หากแต่ยิ่งกำหนดวันเลือกตั้งได้ว่าเป็นวันใดจะยิ่งเป็นผลดีทั้งในทางการเมืองและในทางเศรษฐกิจ
“ความชัดเจน” นั่นแหละจะรุกไล่ต่อ “คสช.”
ที่เคยคิดว่า การยื้อ ถ่วงและหน่วงโรดแมป”การเลือกตั้ง”ให้ทอดยาวจะเป็นผลดี สะท้อนการกำหนดเกมของ”คสช.”
ยิ่งใกล้เดือนกุมภาพันธ์ 2562 ก็ยิ่งยืนยันว่า ไม่ใช่
แทนที่คะแนนจะเป็นของ”คสช.” ตรงกันข้าม กลับสร้างความ หวาดระแวง แคลงใจ และยิ่งทำให้ “คสช.”เคลื่อนไหวด้วยความลำบากมากยิ่งขึ้น
กลายเป็น”ตั้งรับ”มากกว่าจะเป็นฝ่าย”รุก”ในทางการเมือง
