มีความแตกต่าง อย่างแน่นอนระหว่างพรรคที่มี 52 มือ อย่างพรรคประชาธิปัตย์ หรือพรรคที่มี 51 มือ อย่างพรรคภูมิใจไทย กับพรรคที่มี 1 มือ อย่าง 11 พรรคการเมือง
11 มือจาก 11 พรรคการเมืองตัดสินใจประกาศการร่วมจัดตั้งรัฐบาลกับพรรคพลังประชารัฐอย่างเต็มพิกัด
โดยมี นายอุตตม สาวนายน ไปรับมากับมือตนเอง
ขณะที่พรรคประชาธิปัตย์ขอเวลาตัดสินใจหลังการเลือกตั้ง หัวหน้าพรรค กรรมการบริหารพรรคในวันที่ 15 พฤษภาคม
ขณะที่พรรคภูมิใจไทยขอเวลาตัดสินใจในการประชุม ส.ส.
ทั้ง 51 คน ในวันที่ 20 พฤษภาคม ว่าจะร่วมหรือไม่ร่วมกับพรรคพลังประชารัฐ
กระนั้น 11 ส.ส.จาก 11 พรรคการเมืองก็จะส่งแรงสะเทือน
หากมองจาก พื้นฐานที่พรรคพลังประชารัฐมี ส.ส.อยู่ในมือแล้วจำนวน 115 เมื่อผนวกรวมกับ 11 ส.ส.จาก 11 พรรคการเมืองเล็กนั่นเท่ากับ 126 เสียง
หาก 126 ผนวกเข้ากับ 250 ส.ว.ก็คือ 376 เสียง
นั่นเท่ากับเป็นจำนวนกึ่งหนึ่งของ 500 ส.ส. และ 250 ส.ว.รวมกันเป็น 750 เสียง
การประชุมและออกแถลงการณ์ของ 11 พรรคการเมืองที่จะร่วมกับพรรคพลังประชารัฐในการจัดตั้งรัฐบาลจึงเป็นสัญญาณอันทรงพลังอย่างสูงในทางการเมือง
ไม่เพียงแต่เป็นสัญญาณไปยังพรรครวมพลังประชาชาติไทย หากแต่ยังเป็นสัญญาณไปยังพรรคชาติพัฒนา ไปยังพรรคชาติไทยพัฒนา
และที่สุดก็จะมีผลอย่างสำคัญต่อที่ประชุมกรรมการบริหารและ ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์หลังวันที่ 15 พฤษภาคม รวมถึงต่อที่ประชุมพรรคภูมิใจไทยในวันที่ 20 พฤษภาคม
นี่คือจุดที่พรรคพลังประชารัฐหวังตั้งเอาไว้
เพียงเห็นจังหวะ ก้าวของ 11 พรรคเล็กประสานเข้ากับพรรคพลังประชารัฐก็เป็นกระดานหกอย่างมีนัยสำคัญต่อการเป็นนายกรัฐมนตรีของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
กลไกสำคัญอีกกลไก 1 คือ 250 ส.ว.
จำนวน 126 ส.ส.ในมือ กับจำนวน 250 ส.ว.ในมือคือปัจจัยชี้ขาดทางการเมือง
นี่ย่อมเป็น “แม่เหล็ก” แท่งมหึมาในการดูดดึงเข้ามา
