ข้อเสนอจาก นายอาทิตย์ อุไรรัตน์ ที่จะผลักดัน นายอานันท์ ปันยารชุน ขึ้นเป็นนายกรัฐมนตรีแทน พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
ท้าทายอย่างยิ่ง
ไม่เพียงแต่ท้าทายต่อสถานะและต่อรากฐานแห่งอำนาจของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ที่ค้ำยันโดย พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และ พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา เท่านั้น
หากแต่ยังท้าทายต่ออัตลักษณ์แห่ง นายอานันท์ ปันยารชุน อีกด้วย
อย่าลืมเป็นอันขาดว่า สมญาหนึ่งของ นายอานันท์ ปันยารชุน คือ “ผู้ดี” แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ อันมิได้มีรากฐานจากสาแหรกแห่งตระกูล
หากแต่จากที่สะสมมาจนอยู่ในสถานะแห่ง “นายกรัฐมนตรี”
มีความเป็นไปได้ว่าข้อเสนอนี้ไม่เพียงแต่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จะหงุดหงิด หากแม้กระทั่ง
นายอานันท์ ปันยารชุน เองก็ไม่สบายใจ
เพราะว่าข้อเสนอนี้แรงในระดับ “แรงส์”
จากข้อเสนอนี้ ด้านหนึ่ง อาจเป็นการยกย่องเชิดชูความยอดเยี่ยมของ นายอานันท์ ปันยารชุน ขณะเดียวกัน ด้านหนึ่ง ยังเป็นการวิพากษ์ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
เท่ากับชี้ว่า ล้มเหลว
ที่สำคัญอย่างที่สุด มิได้ชี้ว่าเป็นความล้มเหลวของ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา ในทางส่วนตัว หากแต่เป็นความล้มเหลวอย่างชนิดเป็น “องค์รวม”
นั่นก็คือ ชี้ไปถึง “รัฐประหาร”
เพราะหากเป็นความสำเร็จก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องผลักดันให้ นายอานันท์ ปันยารชุน เข้ามาแทนที่ในฐานะแห่งนายกรัฐมนตรี
เมื่อเป็นความล้มเหลวของ “รัฐประหาร” ก็เท่ากับเป็นความล้มเหลวของ “ทหาร”
ยิ่ง นายอาทิตย์ อุไรรัตน์ มีความโน้มเอนที่จะเห็นด้วยกับรัฐประหารไม่ว่าเมื่อเดือนกันยายน 2549
ไม่ว่า เมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
ยิ่งเท่ากับเป็นการประจานกลางเมือง
สิ่งที่ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา กำลังประสบจาก นายอาทิตย์ อุไรรัตน์ อยู่ขณะนี้ก็เหมือนกับปฏิบัติการแย่งชิงอำนาจอันเกิดขึ้นในพรรคพลังประชารัฐ
เริ่มจากรุกไล่ผ่านตำแหน่งหัวหน้าพรรค เลขาธิการพรรค
เมื่อสามารถขับ นายอุตตม สาวนายน ออกจากหัวหน้าพรรค เมื่อสามารถขับ นายสนธิรัตน์ สนธิ
จิรวงศ์ ออกจากเลขาธิการพรรค
ก็รุกไล่ไปยังตำแหน่ง “รัฐมนตรี”
จึงไม่เพียงแต่ นายอุตตม สาวนายน ต้องพ้นจากคลัง นายสนธิรัตน์ สนธิจิรวงศ์ ต้องพ้นจากพลังงาน หากแม้กระทั่ง นายสมคิด จาตุศรีพิทักษ์ ก็ต้องพ้นจากรองนายกรัฐมนตรี
ทั้งๆ ที่คนเหล่านี้ล้วนเป็น “ดรึมทีม เศรษฐกิจ”
การขับ “ดรีมทีม เศรษฐกิจ” ออกจากตำแหน่งที่คุมกระทรวงเศรษฐกิจมาอย่างต่อเนื่องจึงเท่ากับเป็นการยอมรับความล้มเหลวนับแต่หลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557 เป็นต้นมา
นี่คือกงเกวียนกำเกวียน อันเวียนมาถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
แม้ว่าข้อเสนอนี้ของ นายอาทิตย์ อุไรรัตน์ ยากเป็นอย่างยิ่งที่จะเป็นไปได้แม้ว่าจะพยายามอิงกับอำนาจพิเศษที่ดำรงอยู่ในสังคมไทยใกล้ชิดเพียงใด
แต่ยิ่งไม่สำเร็จก็ยิ่งเป็นการประจาน
ประจานให้เห็นถึงภาวะพิกลพิการในทางความคิด ภาวะพิกลพิการในทางการเมืองในยุคหลังรัฐประหารเมื่อเดือนพฤษภาคม 2557
ในที่สุดก็ “เสียของ” ยิ่งกว่าเมื่อเดือนกันยายน 2549 ด้วยซ้ำไป
