ต้องยอมรับว่า การเคลื่อนไหวของผู้สมัครนายกและสมาชิก อบจ.ในนาม “คณะก้าวหน้า” กำลังเล่นบทบาทเป็นดั่งหัวหมู่ทะลวงฟัน
นั่นก็คือ การหยิบ “นโยบาย” มาเป็น “เครื่องมือ”
เนื่องจากจุดอ่อนเป็นอย่างมากของการเลือกตั้งระดับ “ท้องถิ่น” ที่ผ่านมา มิได้เน้น “นโยบาย” หากแต่เน้นในเรื่องเครือข่ายและผลประโยชน์
เมื่อเน้น “เครือข่าย” ก็มีระบบ “หัวคะแนน”
อย่าได้แปลกใจไปเลยที่องค์ประกอบของนักการเมือง “ท้องถิ่น” เป็นเรื่องที่ขึ้นอยู่กับ “อิทธิพล” ใครเป็นคนใหญ่ ใครคนนั้นก็มีอำนาจ
อำนาจจึงสะท้อนผ่าน “บ้านใหญ่”
บ้านใหญ่จึงกุมทั้งการเมืองระดับ “ชาติ” นั่นก็คือ ดำรงตำแหน่งเป็น ส.ส. ดำรงตำแหน่งเป็น ส.ว.และกระจายส่วนรองลงมาคุมระดับจังหวัด
นี่คือจุดที่ “คณะก้าวหน้า” จะทะลวงเข้าไป
หากถามว่าเป้าหมายของ “คณะก้าวหน้า” ยากลำบากหรือไม่ในเมื่อมีเวลาเหลืออยู่เพียง 1 เดือนเท่านั้น
คำตอบก็ต้องมองไปยัง “พรรคอนาคตใหม่”
แรกที่จัดตั้งพรรคอนาคตใหม่ขึ้นมาก็เป็นเช่นนี้
แต่ด้วยการทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ตั้งแต่ระดับหัวแถวอย่าง นายธนาธร จึงรุ่งเรืองกิจ กระทั่งคนที่ลงสมัครในพื้นที่แต่ละคน
พรรคอนาคตใหม่สามารถสร้าง “กระแส” ขึ้นมา
เป็นกระแสที่เริ่มต้นจาก “คนรุ่นใหม่” อันถือได้ว่าเป็น “โหวตเตอร์” ในแต่ละพื้นที่ กลายเป็นสภาพที่เรียกกันในทางการเมืองว่า
“ธนาธรฟีเวอร์” และ “อนาคตใหม่ฟีเวอร์”
การขานรับแนวทางของพรรคอนาคตใหม่โดยคนรุ่นใหม่จำนวนมากนั้นเองทำให้เกิดแรงสะเทือนเข้าไปภายในการตัดสินใจของคนรุ่นก่อน
แปร “กระแส” กลายเป็น “คะแนน”
ยังไม่มีใครให้คำตอบได้ว่าในการเลือกตั้งนายกและสมาชิก อบจ.ครั้งใหม่ในวันที่ 20 ธันวาคมนี้ “คณะก้าวหน้า” จะสามารถสร้าง “กระแส” ได้หรือไม่
นั่นก็คือ กระแสเปลี่ยนการเมืองเริ่มที่ “บ้านเกิด”
นั่นก็คือ กระแสการเมืองใหม่ที่ไม่ใช้ “เงิน” ในการซื้อเสียง กระแสการเมืองใหม่ที่ไม่ต้องใช้ “หัวคะแนน” หากแต่เริ่มจากรากฐานของ “ความคิด”
ความคิดที่ต้องการเห็น “การเปลี่ยนแปลง”
หาก “คณะก้าวหน้า” สามารถสร้างบรรยากาศและความตื่นตัวให้เหมือนหรือใกล้เคียงกับบรรยากาศอันเกิดขึ้นก่อนการเลือกตั้งเมื่อเดือนมีนาคม 2562
นั่นหมายถึงชัยชนะ นั่นหมายถึงความสำเร็จ
ความสำเร็จอันจะนำความเปลี่ยนแปลงมาให้ ไม่ว่าจะที่ “นนทบุรี” ไม่ว่าจะที่ “นครปฐม” ไม่ว่าจะที่ “ตาก” ไม่ว่าจะที่ “ยโสธร” ไม่ว่าจะที่ “นราธิวาส”
สิ่งใหม่เหล่านี้จะเป็นเหมือนสินค้า “ตัวอย่าง”
ต้องยอมรับว่า การเลือกตั้งระดับ “ท้องถิ่น” ดำเนินไปท่ามกลางการเคลื่อนไหวทางการเมืองซึ่งจุดประกายขึ้นมาโดย “เยาวชนปลดแอก”
2 ส่วนนี้จะประสานเข้าด้วยกันได้หรือไม่
นี่คือโจทย์ทางการเมืองอันแหลมคมอย่างยิ่ง นี่คือแต่ละกลุ่มที่เสนอตัวเข้ามาจะทำให้เกิดเอกภาพระหว่างการเคลื่อนไหวระดับชาติให้เข้ากับระดับท้องถิ่นได้อย่างไร
หากทำได้ย่อมหมายถึงจุดเปลี่ยนอย่างแหลมคม
