การปรากฏขึ้นของ “หลวงพี่อาลัว” ในห้วงปลายเดือนเมษายน ก็อีหรอบเดียวกันกับการปรากฏขึ้นของน้องๆ “โบขาว” เมื่อเดือนสิงหาคม 2563
สร้างความตระหนกให้กับลุงๆ ป้าๆ เป็นอย่างสูง
เพียงแต่น้องๆ “โบขาว” เกิดขึ้นตามโรงเรียนมัธยม และได้รับผลสะเทือนมาจากการเคลื่อนไหวของพี่ๆ ที่เรียกตัวเองว่า
“เยาวชนปลดแอก” และ “แนวร่วมธรรมศาสตร์และการชุมนุม”
ขณะที่การปรากฏตัวของ “หลวงพี่อาลัว” เกิดขึ้นอย่างเงียบๆ และพลันที่มีการแชร์กันอย่างแพร่หลายผ่าน
“โซเชียล มีเดีย”
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติก็ “ตกใจ”
ตกใจเหมือนกับอาการของรัฐบาล พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา เมื่อปี 2561 ที่ถึงกับงัดมาตรา 44 มาจัดการกับสำนักวัด “พระธรรมกาย”
เพียงแต่ครานี้เป็น “หลวงพี่อาลัว”
ต้องยอมรับว่า การปรากฏขึ้นของ “หลวงพี่อาลัว” เป็นการปรากฏในลักษณะแห่ง “นวัตกรรม” ทาง
ความคิด ประดิษฐ์สร้าง
เพราะเป็นการจำลองจาก “พระเครื่อง”
ไม่ว่าจะเป็นเกจิอาจารย์จากภาคกลาง เกจิอาจารย์จากภาคใต้ เกจิอาจารย์จากภาคเหนือ เกจิอาจารย์จากภาคอีสาน
ครบถ้วน กระบวนความ
กลายเป็นว่า การเสนอตัวของ “หลวงพี่อาลัว” เหมือนกับเป็นการปรากฏตัวในภาพจำลองและนำไปสู่การจัดนิทรรศการโดยปริยาย
เพียงแต่เป็นนิทรรศการที่ “กินได้”
นี่ย่อมเป็นการทะลวงเข้าไปในขนบและความเชื่อดั้งเดิมในแวดวง “พระเครื่อง” อย่างชนิดกระแทกเข้าไปในหัวใจและเปี่ยมด้วยสุนทรียรส
เป็นทั้ง “งานศิลปะ” เป็นทั้ง “บริโภค”
ผลของการปรากฏขึ้นของ “หลวงพี่อาลัว” หากกล่าวในปริมณฑลทางศาสนา นี่ย่อมเป็นการท้าทายอย่างนิ่มนวลต่อรากฐานความเชื่อ
หากมอง “พระเครื่อง” เป็น “รูปเคารพ”
การนำเสนอผ่าน “ขนม” คล้ายกับจะเป็นการล้อเลียน กระนั้น การล้อเลียนนี้ก็มิได้ทำให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวง
เพราะอย่างน้อยก็ยัง “กินได้”
ในทางศาสนา การทำบุญก็ดำรงอยู่ภายใต้วัฒนธรรมความเชื่อและความเคารพ ที่ในที่สุดเมื่อเสร็จงานบุญก็นำไปสู่การสังสรรค์
“อาลัว” เองก็เป็น “ขนมไทย”
การนำเอาขนมไทยมาเป็นส่วนหนึ่งของ “พระเครื่อง” หากมองในด้านของการแพร่หลายก็เป็นช่องทางที่สร้างความรู้จักมักคุ้นมากยิ่งขึ้น
นี่คือการชำแรกไปของความคิด “สมัยใหม่”
ในที่สุด อุบัติแห่ง “หลวงพี่อาลัว” คือการปะทะครั้งสำคัญในทางความคิด ในทางความเชื่อ เป็นการท้าทายต่อขนบแห่งการดำรงอยู่ของ “พระเครื่อง”
นี่คือการต่อสู้ในทาง “ความคิด”
เป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกว้างขวาง ใหญ่โตและลึกซึ้ง ไม่ว่าในเรื่องของ “การศึกษา” ไม่ว่าในเรื่องของ “ศาสนา”
เป็นสงครามเย็น (ใน) ระหว่าง “โบขาว”
