คอลัมน์หน้า 3 : แคลงคลาง กังขา บทบาท ของ 250 ส.ว. บท ‘เขี้ยวลากดิน’
ทั้งๆ ที่ข้อเสนอจาก นายเสรี สุวรรณภานนท์ ประสานเข้ากับ นายกิตติศักดิ์ รัตนวราหะ มีรากฐานมาจากความหวังดี
เป็นความหวังดีต่อ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา
และอาจเป็นความหวังดีต่อทั้ง พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ และรวมถึง พล.อ.อนุพงษ์ เผ่าจินดา หากได้ดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
นั่นก็คือ ได้อยู่ในตำแหน่งยาวนาน ตราบนิจนิรันดร์
ถามว่าเหตุใดจึงได้รับการปฏิเสธจาก พรรครวมไทยสร้างชาติ พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา จาก พรรคพลังประชารัฐ พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
เหมือนกับ “ปฏิเสธ” ต่อ “ความหวังดี” ที่หยิบยื่นให้
ขณะเดียวกัน สายตาของสังคมที่มองไปยังบทบาท นายเสรี สุวรรณภานนท์ และ นายกิตติศักดิ์ รัตนวราหะ ก็หวาดระแวง
คล้ายกับ “หวังดี” แต่ประสงค์ “ร้าย”
บทบาทไม่ว่าของ นายเสรี สุวรรณภานนท์ ไม่ว่าของ นายกิตติศักดิ์ รัตนวราหะ แจ่มชัดอย่างยิ่งจากบทสรุปของสังคม
เนื่องจาก “แอบอิง” อยู่กับ “กลุ่มอำนาจ”
เป็นบทบาทที่สังคมรับรู้ตั้งแต่ก่อนและหลังรัฐประหารเดือนกันยายน 2549 ก่อนและหลังรัฐประหารเดือนพฤษภาคม 2557
การได้เป็น “ส.ว.” เท่ากับเป็น “ใบรับรอง”
กระนั้น เมื่อออกมาเคลื่อนไหวในเรื่องการยกเลิก “อายุ” การดำรงตำแหน่ง “นายกรัฐมนตรี” กลับถูกมองอย่างสงสัย หวาดระแวง
คำถามที่ตามมาก็คือ “รับงาน” ใคร
นั่นก็คือ เป็นการรับงานจากเส้นสาย พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หรือเป็นการรับงานจากเส้นสาย พล.อ.ประวิตร วงษ์สุวรรณ
ความระแวงนี้สะท้อน “ความเป็นจริง” ทางการเมือง
ความเป็นจริง 1 เท่ากับเป็นการรับรองและตอกย้ำให้เห็นถึงความขัดแย้ง แย่งชิงภายใน 2 ป.เป็นความรับรู้
อีกรูปธรรมหนึ่งย่อมเป็น “จดหมาย”
อีกรูปธรรมหนึ่งย่อมเป็นการแสดงออกอย่างชนิดไม่รู้เหนือรู้ใต้ของสิ่งที่เรียกว่า “โฆษก กระทรวงกลาโหม”
ความเป็นจริง 1 คือ การไม่เชื่อถือ “นักการเมือง”
โดยเฉพาะบทบาทของนักการเมืองประเภท “เขี้ยวลากดิน” ที่ยืนระยะอยู่บนฐานความคิดในแบบ “อยู่เป็น”
ไม่ว่าที่ “พลังประชารัฐ” ไม่ว่าที่ “รวมไทยสร้างชาติ”
การปรากฏขึ้นในกระบวนท่าแบบ นายเสรี สุวรรณภานนท์ เมื่อประสานเข้ากับแบบ นายกิตติศักดิ์ รัตนวราหะ จึงก่อความระแวง
ระแวงไปสู่คำถาม “รับงาน”ใครมา
บทบาทของนักการเมือง “เขี้ยวลากดิน” ยิ่งสำแดงธาตุแท้และเอกลักษณ์ของ “การอยู่เป็น”
เด่นชัดเท่าใด
ยิ่งเป็นทั้ง “ลบ” และ “บวก”
บวกเพราะว่าเป็นตัวอย่างอันเปี่ยมด้วยชีวิตและวิญญาณ ลบเพราะก่อความหวาดระแวงต่อแต่ละจังหวะก้าว
ทำไม “อยู่เป็น” จึงต้อง “เขี้ยวลากดิน”
