| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | สุจิตต์ วงษ์เทศ |
| เผยแพร่ |
สุนทรภู่เมื่อเป็นเด็กน้อยได้เรียนหนังสือกับพระสงฆ์ ซึ่งเป็นครูอยู่วัดชีปะขาวในสวนใกล้วังหลัง ริมคลองบางกอกน้อย กรุงเทพฯ
วัดชีปะขาว (เป็นวัดเก่าสมัยอยุธยา) ปัจจุบันชื่อวัดศรีสุดาราม (ถนนบางขุนนนท์ เขตบางกอกน้อย กรุงเทพฯ) ได้ชื่อตามพระนามผู้ทรงอุปถัมภ์วัด คือ สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระศรีสุดารักษ์ (เป็นพี่สาวองค์น้อย ของ ร.1)
สำนักเรียนวัดชีปะขาวจัดสำหรับลูกหลานเครือญาติผู้ดีมีตระกูล และข้าหลวงเดิม วังหลัง สมัย ร.1 (ไม่รับลูกหลานของราษฎรทั่วไป)
แม่ของสุนทรภู่เป็นข้าหลวงเดิมสืบมาแต่ครั้งกรุงเก่า จึงเป็นนางนมของพระธิดาในกรมพระราชวังหลัง ย่อมมีศักดิ์และมีสิทธิ์ส่งลูกชายคือสุนทรภู่เข้าเรียนสำนักวัดชีปะขาว
[เป็นหลักฐานสำคัญว่าสุนทรภู่ไม่ได้เกิดบ้านกร่ำ เมืองแกลง จ. ระยอง ตามที่ถูกครอบงำมานานมากจากตำรากระทรวงศึกษาฯ]
โลกไม่เหมือนเดิม วัดชีปะขาวสำนักเรียนของสุนทรภู่เมื่อยังเด็ก เปลี่ยนจากวัดย่านสวนหลวงของวังหลัง สมัย ร.1 กลายเป็น ”วัดป่าคอนกรีต” แออัดยัดเยียดด้วยสิ่งก่อสร้างเต็มพื้นที่และล้นเกินด้วยอิทธิปาฏิหาริย์ จนไม่ดึงดูดผู้ศรัทธาสุนทรภู่เข้าไปแสวงหารส ”วัฒนธรรมชาติ” และ ”วัฒนธรรมดา”
เพราะเข้าวัดแล้วไม่ร่มเย็น แต่ร้อนรุ่มเหมือนสุมด้วยเพลิงกิเลสในอกอีแป้นจะแตกคราก
