| ที่มา | หน้าประชาชื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | บางกอกเกี้ยน [email protected] |
| เผยแพร่ |
เรื่องของอาหารการกิน การอาชีพประกอบอาหารวันนี้กว้างขวางขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก ดังที่ทราบดีว่า เฉพาะในกรุงเทพมหานครและตามเมืองใหญ่ มิได้มีเฉพาะร้านอาหาร ยังมีหาบข้าวแกง หาบอาหาร และอาหารข้างถนนเหมือนเมื่อก่อนที่ข้าพเจ้า (ผู้เขียน) ยังเด็กเล็กอยู่
หากไม่ประกอบอาหารเอง หรืออยู่บ้านที่มีคุณแม่ คุณพี่ป้าน้าอาหลายคน เด็กเล็กไปโรงเรียน คุณพ่อ คุณน้า คุณพี่ผู้ใหญ่ต้องไปทำงานทั้งรับราชการ ทั้งบริษัทเอกชน ถึงเวลาอาหารเช้า อาหารเย็น ต้องไปจ่ายตลาดซื้อ “กับข้าว” มาทำอาหาร
เช้า ก่อนทำ “กับข้าว” ต้องหุงข้าว บางบ้านต้องไปจ่ายตลาดเช้าตรู่ ซื้ออาหารสด หมู เนื้อ ปลา ผัก เครื่องประกอบอาหารมาทำ “กับข้าว” ให้ทุกคนที่ต้องออกจากบ้านไปโรงเรียน ไปทำงาน “กินอาหารเช้า”
ทุกวันนี้ บ้านในกรุงเทพมหานครส่วนใหญ่เป็นครอบครัวเดียว มีแต่พ่อแม่ลูก กับแม่บ้านผู้ต้องทำอาหารเช้าให้คนในครอบครัวรับประทาน ก่อนออกจากบ้าน ไปกินในรถ ไปกินที่ทำงาน หรือส่วนมื้อกลางวันมีเพียงคนทำงานบ้าน หรือผู้ที่ไม่ต้องออกไปทำงาน เช่น คุณแม่ มีอะไรทำกินก็ทำไป หรือซื้อหาก๋วยเตี๋ยวเข้ามากิน หรือออกไปหาของกินที่ร้านใกล้บ้าน
ต้อง “ทำครัว” อีกครั้ง มื้อเย็น มื้อค่ำ ใครต่อใครกลับมาถึงบ้านแล้ว
ข้าพเจ้า (ผู้เขียน) จำได้ว่า เมื่อก่อนอาหารเช้าไม่มีปัญหา อาหารเที่ยง ยามสายจะมีคนขายข้าวแกง หาบข้าวแกงออกมาตั้งวางขายที่ตลาด หรือหน้าบริษัทที่มีพนักงานจำนวนมาก ไม่เกินบ่ายโมง ขายหมดกลับบ้านได้ หรือมิฉะนั้น ใครเหล่านั้นต้องออกไปหาอาหารกินตามร้านอาหารที่มีหลายประเภทให้เลือก
กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปเพียงไม่กี่สิบปี เรื่องอาหารการกินเปลี่ยนไปมาก อย่างที่ว่า ครอบครัวเดี่ยว ทั้งมีเด็กเล็กเด็กโต มื้อเช้าแทบว่าไม่ต้องทำอาหาร เว้นแต่มีแม่บ้านประจำที่ยังต้องทำอาหารให้เด็ก หรือคุณพ่อคุณแม่ คุณลูกบ้าง เช่น ต้มน้ำเตรียมกาแฟ ปิ้งขนมปัง ทอดไข่ดาว ทอดไส้กรอก แฮม เป็นอาหารฝรั่ง มิฉะนั้น อาจเป็นข้าวต้ม หรือซื้อโจ๊กมาเตรียมไว้
เปลี่ยนปฏิทินไม่นาน อาหารหลายมื้อ เช่น มื้อเย็นไม่ต้องเตรียม ด้วยพ่อบ้าน แม่บ้าน แม้แต่คุณลูกที่โตเรียนจบทำงานแล้ว สัปดาห์หนึ่งจะรับประทานอาหารเย็นที่บ้านสักมื้อ ส่วนใหญ่มักไปกินเลี้ยง กว่าจะกลับบ้านก็สามสี่ทุ่ม บางวัน เช่น เย็นวันศุกร์ไม่ต้องถามว่าจะกลับมากินข้าวเย็นไหม เพราะกว่าจะกลับก็โน่น ห้าทุ่มเที่ยงคืน บางคืนเลี้ยงรุ่นกว่าจะกลับได้เลยเที่ยงคืนไปถึงตีหนึ่งตีสอง ปีหนึ่งหลายวัน
ว่าถึงงานเลี้ยง เฉพาะในกรุงเทพมหานคร มิได้มีเฉพาะงานเลี้ยงรุ่นนักเรียนเก่า นักศึกษาเก่าเท่านั้น ยังมีงานเลี้ยงแทบว่าทุกเย็นสำหรับผู้ที่เข้ารับการอบรมในหลักสูตรหลากหลายคนละหลักสูตรสองหลักสูตร เป็นการอบรมที่ต่อท้ายว่า “…สำหรับผู้บริหารระดับสูง รุ่นที่…”
งานเลี้ยงต่อท้ายเย็น-ค่ำ วันรับการอบรมส่วนมากมักสั่งอาหารจากเจ้าอร่อยที่มีชื่อประจำมาสี่ซ้าห้าร้าน เป็นทั้งอาหารเย็นและรับประทานเป็นกับแกล้มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทุกวันนี้ส่วนใหญ่คือ “ไวน์” มากกว่าวิสกี้ เบียร์ ผู้ที่เคยผ่านการเข้ารับการอบรมมาแล้ว มักทราบดีว่า อาหารร้านที่นำมาจัดเลี้ยงเป็นร้านที่รู้อยู่ว่าร้านอะไรบ้าง
เช่น เย็นโตโฟ วัดแขก วันนี้มีเย็นโตโฟ อ้วน เสาชิงช้า ก๋วยเตี๋ยวห้าแยก พลับพลาชัย ที่มีข้าวหน้าไก่ขึ้นชื่อ บางหลักสูตรมีข้าวมันไก่ซั่งไฮ่ ซาลาเปาไส้ไหล มาบ้าง หรือราดหน้าเสาวรส เป็นต้น
วันนี้มีข้อความผ่าน “ไลน์” มาแล้วว่า “รับจัดซุ้มอาหารให้ตามหลักสูตรอบรม ไม่ต้องเหนื่อยหาเหนื่อยชิม เพราะเรารวบรวมคัดสรรร้านที่อร่อย ถูกปาก ราคามิตรภาพ สำหรับงานเลี้ยงรุ่น มีอาหารจากร้านอร่อยในกรุงเทพมหานครให้เลือกจำนวนมากตามที่ท่านต้องการ สนใจลองโทรศัพท์ไปที่ 1779 ไม่รับประกันความผิดหวัง เพราะยังไม่เคยใช้บริการครับผม”
ไม่ใช่การโฆษณา แต่เป็นการประชาสัมพันธ์ เพื่อไม่ให้ต้องเสียเวลาคิดว่าจะสั่งอะไรกินดีหนอ
