ชีวิตปรารถนา “ความสุข”
แต่สมหวังหรือไม่ จะได้ความสุขมายากง่ายแค่ไหน เป็นเรื่องของท่าทีต่อสิ่งที่ปรารถนานั้น
ท่าทีนั้นเกิดขึ้นด้วย การกำหนดใจเราไว้ว่าอะไรคือสิ่งที่ปรารถนา
ความต่างที่สำคัญอยู่ที่ “จุดเกิดของความสุข”
หากใช้คำว่า “โลก” แทน “สิ่งอื่น” หรือ “คนอื่น”
ความแตกต่างใหญ่ๆ ชัดๆ ของ “จุดเกิดความสุข” อยู่ที่ “เมื่อได้ชื่นชมโลก” หรือ “เมื่อได้โลกมาชื่นชมเรา”
คืออย่างนี้
หากเราเห็น “กระเป๋าถือ” ใบหนึ่งเกิดความชอบอกชอบใจมาก เพราะรู้สึกว่ามันสวย ทำขึ้นมาอย่างมีศิลปะ สัมผัสได้ถึงความละเอียด ประณีตของอารมณ์คนทำ
หากเรามีความคิดแบบ “ชื่นชมโลก”
ท่าทีของเราต่อกระเป๋าถือใบนั้น จะเป็นแบบ นิ่งดู ดื่มด่ำ และมีความสุขกับการได้เห็นงานศิลปะ หัตถกรรมอันงดงาม ประณีตบรรจง
ขณะนิ่งดูกระเป๋าถือใบนั้นจะช่วยขัด ช่วยเกลาจิตใจของเราให้อยู่ในอารมณ์ประณีตตามอารมณ์ที่คนทำงานศิลปะใส่เข้ามาในความเป็น
กระเป๋าถือใบนั้น
“ความสุข” เกิดขึ้นแล้วเมื่อเรารู้สึกชื่นชมต่อกระเป๋าใบนั้น
แต่หาก “จุดเกิดความสุข” ของเราอยู่ที่ “เมื่อโลกชื่นชมเรา”
เรารู้สึกว่ากระเป๋าถือใบนี้งดงาม จะคิดต่อไปว่า ไม่ว่าใครก็ต้องชื่นชม และคนที่เป็นเจ้าของจะได้รับความชื่นชมไปด้วย
ท่าทีของเราต่อกระเป๋าจะเป็นอีกแบบ คือ “หาทางเป็นเจ้าของ เพื่อใช้กระเป๋าใบนั้นเป็นเครื่องประดับโดยคาดหวังว่าจะทำให้โลกชื่นชมเรา”
ตรงนี้เองที่ “จุดเกิดของความสุข” เปลี่ยนไป
จากแค่รู้สึกชอบใจที่กระเป๋าใบนี้สวย จะขยายไปสู่ “ต้องการเป็นเจ้าของ” ไป “ต้องการเอามาประดับ” และ “ต้องการให้ใครต่อใครชื่นชม” ยิ่งมีคนชื่นชมมากยิ่งมีความสุข
ไม่เพียงเท่านั้น ความปรารถนาที่จะได้รับความชื่นชมนั้น อาจจะขยายไปจาก “กระเป๋าถือใบหนึ่ง” เป็น “ราคาของกระเป๋า” ที่สามารถประกาศความร่ำรวยให้เราได้ “ยี่ห้อกระเป๋า” ที่ประกาศความร่ำรวย ความเป็นอภิสิทธิ์ชนบางอย่างด้วยเป็นกระเป๋าที่หาซื้อยาก หรืออะไรต่ออะไรอีกมากมาย
“จุดเกิดความสุข” แปรเปลี่ยน ขยายออกไปอีก
เป็นว่าที่อยากอวดให้โลกชื่นชม คือ “ความเหนือกว่า”
อยากให้คนอื่นๆ รู้สึกว่าตัวเหนือกว่าความธรรมดาของโลก
และหวังว่า “โลกจะชื่นชม”
และเมื่อรู้ว่าอีกด้านหนึ่งของ “ความชื่นชม” แสดงออกในรูปของ “ความอิจฉา ริษยา” ก็ยังชื่นชอบที่จะอยู่อย่างมีคนอิจฉาริษยา
ทนไม่ได้ที่คนเห็น “สิ่งที่ตัวเองคิดว่าเหนือกว่า” แล้วเฉยๆ ไม่รู้สึกอะไร ก็หาวิธีปกป้องอาการทนไม่ได้ของตัวเองด้วยการคิดว่าคนที่เฉยๆ นั้นไม่มีรสนิยม เป็นพวกรสนิยมต่ำ
“จุดเกิดความสุข” แบบ “เมื่อโลกชื่นชม” จึงยุ่งยากกว่าแบบ “ชื่นชมโลก”
คนที่ “เกิดความสุข” ด้วยจิตที่ชื่นชมโลกนั้น แค่เห็น “ดอกไม้” ดอกหนึ่งบานอยู่บนกิ่งก้าน ที่ต้นข้างทาง ก็มีความสุขแล้ว โดยไม่ต้องไม่มีความรู้สึกอยากเด็กดอกไม้นั้นมาเป็นของตัวเอง
แต่คนที่ “สุขได้เมื่อโลกชื่นชม” มีแต่จะขยาย “จุดเกิด” ให้ยุ่งยากซับซ้อน จนยากที่จะหาเจอ
และหากถามตัวเองว่า “ความสุข ไม่หายากนัก”
นี่อาจจะเป็นคำตอบ ขอเพียงมองให้เห็น
