หลังจากที่พระลามลาท้าววิรุฬหกกลับออกไปจากกรุงอินทปัตถ์แล้วไม่นาน ท้าวราพณาสวรก็ตื่น มองไม่เห็นนางจันทา จึงสอบถามว่านางจันทาไปไหน ก็ได้ความว่า ท้าวพระลามกับท้าวพระลักมารับกลับไป ก็โกรธกริ้วคว้าธนูศิลป์โมกขศักดิ์ยิงไปในอากาศ ทันใดนั้นก็บังเกิดเป็นทหารหลายสิบล้านเป็นกองทัพยกออกไปนอกเมือง ก็พบพระลามพระลักอยู่ที่ศาลา จึงร้องสั่งให้ทหารเข้าจับ ท้าวพระลามจึงให้ท้าวพระลักดีดสายธนูมัชฌิมสิปยาขึ้น ก็บังเกิดเป็นทหารมากกว่ากองทัพของท้าวราพณาสวรเท่าหนึ่ง ทหารทั้งสองฝ่ายเข้ารบกันอย่างตะลุมบอน ทหารฝ่ายท้าวราพณาสวรพ่ายแพ้ถูกทำลายเกือบหมด ท้าวพระลามจึงเดินทางกลับเมือง
ฝ่ายท้าวราพณาสวร เมื่อเห็นไพร่พลที่เนรมิตขึ้นมาต้องล้มหายตายจากไปหมดเช่นนั้นก็ขอร้องให้มิตรสหายมาช่วยรบกับท้าวพระลาม แต่ก็พากันพ่ายแพ้หมดไม่มีใครสู้ได้ ในที่สุดท้าวราพณาสวรต้องเข้ารบเอง ก็ถูกท้าวพระลามยิงด้วยศรธนูศิลป์เป็นใยบัวไปมัดท้าวราพณาสวรอย่างแน่นหนา ดิ้นไม่หลุดล้มกลิ้งอยู่กลางดิน เมื่อท้าวพระลามเห็นท้าวราพณาสวรหมดฤทธิ์จึงตรัสว่า
“นี่แน่ะท้าวราพณาสวร ถ้าท่านยอมอ่อนน้อมไม่คิดทำสงครามต่อไป และคิดจะนับถือเป็นพี่น้องกัน เราก็จะปล่อยให้ท่านเป็นอิสระ”
“เราแพ้ท่าน จะยอมตักน้ำส่งส่วยให้ตามประเพณี” ท้าวราพณาสวรให้สัญญา
ท้าวพระลามเมื่อเห็นท้าวราพณาสวรยอมอ่อนน้อมเช่นนั้น ก็บันดาลให้ใยบัวหลุดจากร่าง ท้าวราพณาสวรก็เนรมิตเทียนทองและดอกไม้เงินดอกไม้ทองอย่างละคู่ ยกขึ้นบูชากล่าวขอขมาท้าวพระลาม แล้วกล่าวขอนางจันทากลับคืน แต่ท้าวพระลามบอกว่าตนไม่มีสิทธิ ต้องไปทูลขอต่อท้าวธตรฐผู้เป็นบิดา จึงจะถูกต้อง แต่ในตอนนี้ขอให้เนรมิตเรือสำเภาทองให้ก่อนจะได้พานางจันทากลับบ้านเมืองทางน้ำ ท้าวราพณาสวรก็ยอมทำตามคำขอ เมื่อส่งทั้งสามพี่น้องลงเรือเรียบร้อยแล้ว ท้าวราพณาสวรก็กลับเมืองอินทปัตถ์
ท้าวพระลาม ท้าวพระลักแล่นเรือสำเภาทองผ่านบ้านเมืองต่างๆ มาหลายแห่ง ในที่สุดก็มาถึงเมืองจันทบุรีศรีสัตนาค ท้าวธตรฐมีความยินดีที่บุตรได้กลับมาพร้อมหน้า จึงให้จัดแต่งบ้านเมืองอภิเษกโอรสทั้งสองโดยขอบุตรีอุปราชแสนเมืองสองคนพี่น้อง คนพี่ชื่อศรีพิมพายกให้ท้าวพระลาม ส่วนคนน้องชื่อศรีกันยายกให้ท้าวพระลัก ต่อมาท้าวธตรฐทรงชรามากแล้ว จึงมอบราชสมบัติแก่ท้าวพระลาม ตั้งท้าวพระลักเป็นอุปราช
