พรรคพวกคนหนึ่งที่ประสบความสำเร็จในการสร้างฐานะ จากชีวิตวัยเด็กที่ยากลำบากทางการเงิน มาเจอกันอีกครั้งในวัยที่เป็นหนุ่มใหญ่ เขาก้าวสู่ผู้มีฐานะมั่นคงแล้ว
เป็นเจ้าของบริษัทธุรกิจหลายแห่ง มีผลประกอบการที่ดี
ชีวิตนี้ ปรารถนาข้าวของอะไรมีความสามารถที่จะซื้อหามาครอบครองได้หมด
ในสังคมที่ให้ความสำคัญกับคนมีฐานะทางการเงิน เขาเป็นคนสำคัญ ที่ได้รับเกียรติในอันดับต้นๆ ในงานสังคมเสมอ
เป็นชีวิตที่เหมือนกับว่าสมบูรณ์แบบแล้ว ไม่น่าจะต้องไปต้องการอะไรอีก
แต่กลับไม่เป็นอย่างนั้น
การทุ่มเทสร้างฐานะ ที่ต้องใช้กำลังกาย กำลังใจ และกำลังความคิดอย่างหนัก ส่งผลต่อปัญหาสุขภาพไม่น้อย
แรงกดดันที่เกิดจากชีวิตซึ่งมีความสำเร็จทางการเงินเป็นเป้าหมาย ส่งผลต่อความเคร่งเครียด อันนำหลายโรคมาสู่ชีวิต
กระทั่ง แม้จะยังอยู่แค่ในช่วงหนุ่มใหญ่ ไม่ถึงวัยปลาย กลับถูกสถานการณ์บังคับให้ต้องทบทวนตัวเอง
ชีวิตในแบบ “ตั้งเป้าหมาย” จากนั้นพยายามทุกวิถีทางที่จะไปให้ถึง
ยิ่งเป้าหมายสูงส่งมากเท่าไร การดิ้นรนยิ่งต้องหนักหน่วง และเคร่งเครียดมากขึ้นเท่านั้น
เพื่อนคนนี้สอบผ่านชีวิตเช่นนั้น และยืนบนแท่นผู้ประสบความสำเร็จได้อย่างสง่างาม เป็นที่ยอมรับของคนทั่วไป
คล้ายกับว่าชีวิตถึง “ความสุข” โดยบริบูรณ์แล้ว
ทว่าถึงวันนี้เขากลับพบว่า “ยังน่าจะมีอะไรบางอย่างขาดอยู่ ยังไม่ลงตัว”
เขาบอกว่า “มันเหมือนกับกินข้าวไม่อิ่ม ทั้งที่ต้องการข้าวของ หรือบริหารอะไรจัดการได้หมดในทันที แต่กลับอะไรบางอย่างที่ยังรู้สึกว่า ยังจัดการไม่ได้”
สุขภาพที่เริ่มมีอาการของโรคบางอย่างแทรกซ้อนเข้ามาก็เป็นเรื่องหนึ่ง แต่เรื่องนี้คลายกังวลได้ด้วยการ “หาหมอ” มี “ยา” หรือ “อาหารเสริม” พร้อมทั้งคำแนะนำที่ดีจากหมอมาช่วยให้ไม่ต้องทุกข์ร้อนได้อยู่
เพียงแต่ความรู้สึกในใจสัมผัสได้ถึงบางเรื่องที่มากไปกว่านั้น
ลองทบทวนดูว่าคืออะไร กระทั่งค่อยพบว่า “มันเป็นแรงกระตุ้นบางอย่างจากภายใน”
เหมือนกับว่ายังมีความต้องการอะไรต่ออะไรมากมายในใจ บ่อยครั้งที่เห็นใครมีอะไร เป็นอยากมีอยากได้เหมือนกับเขา แต่แล้วเมื่อถามตัวเองว่าอยากได้มาทำอะไร กลับตอบไม่ได้
หลายเรื่องที่อยากได้ เมื่อคิดแล้วไม่มีความจำเป็นกับชีวิต แถมนึกออกเลยว่าหากได้มาแล้วจะสร้างภาระให้เกิดความยุ่งยากอย่างไร
จนในที่สุด “เป็นความไม่พอใจในภาวะที่เป็นอยู่”
เป็นอาการที่เกิดขึ้นจากชีวิตที่เคยชินกับการกระตุ้นให้เกิดความต้องการ แล้วหาความสุขกับการสนองความต้องการนั้น
กลายเป็นชีวิตที่อยู่ได้ด้วย “ความต้องการ” และดิ้นรนเพื่อให้ได้ตามที่ต้องการไม่รู้จบ
ความรู้สึกว่า “ขาด” ไม่ได้เกิดจาก “ไม่มี” แต่เกิดจาก “ความต้องการที่เกิดขึ้นใหม่ไม่รู้จบ”
ที่สำคัญคือ แม้รู้ว่าจะต้องแก้ด้วย “หยุดความต้องการ”
ทว่าเหมือนกับจัดการอะไรไม่ได้เลย แรงกระตุ้นให้เกิดความต้องการนั้นซับซ้อนเกินที่ตัวเองจะควบคุมได้
นี่เป็นชีวิต ที่พรรคพวกคนหนึ่งเล่าให้ฟัง
จันทร์รอน
