| ผู้เขียน | สาโรจน์ มณีรัตน์ |
|---|
นั่งอ่านบทความสั้นๆ เรื่อง “สมัยนี้ใครกันจะอ่านหนังสือพิมพ์” จากหนังสือ “เหินห่าว BUSINESS อยากเก่งธุรกิจต้องคิดอย่างจีน” ซึ่งมี
วรมน ดำรงศิลป์สกุล เป็นผู้เขียน จึงทำให้คิดว่าบทความชิ้นนี้น่าจะตอบโจทย์คนทำงานหนังสือพิมพ์อย่างผม
และน่าจะตอบโจทย์ผู้อ่านรุ่นเก่า และรุ่นใหม่ด้วย
เพราะอย่างที่ทราบ ธุรกิจหนังสือพิมพ์เป็นอีกหนึ่งธุรกิจที่ได้รับผลกระทบจากกระแสดิสรัปชั่น และไม่เฉพาะแต่ประเทศไทยเท่านั้น หากบทบาทของหนังสือพิมพ์ทั่วโลกต่างถูกกระแสแห่งความเปลี่ยนแปลงโจมตีอย่างฉับพลัน
ทางออกของเรื่องนี้จึงอยู่ที่ “การปรับตัว”
แต่จะเป็นแบบไหน? อย่างไร?
คงเป็นเรื่องของหนังสือพิมพ์ฉบับนั้นๆ
แต่สำหรับหนังสือพิมพ์โถวเถียว ของประเทศจีน กลับมีความเชื่อว่า…หนังสือพิมพ์จะไม่มีวันตาย แต่จะกลายพันธุ์ไปสร้างแพลตฟอร์มใหม่ๆ เพื่อจับกลุ่มลูกค้าไซเบอร์มากยิ่งขึ้น
ถามว่าเขาทำอย่างไร ?
อย่างแรกคำว่า “โถวเถียว” ในภาษาจีน แปลเป็นไทยว่า “พาดหัวข่าววันนี้” ดังนั้น ลักษณะของการพาดหัวข่าวของเขาจึงไม่เพียงใช้ภาษาง่ายๆ ในการพาดหัว
หากเขายังใช้เทคนิคด้วยการใส่คำว่า “คุณ” เพื่อให้มีความรู้สึกเหมือนนั่งคุยกับ “คนอ่าน” ไปพร้อมๆ กัน เสมือนเป็นการเล่าสู่กันฟัง โดยไม่มีข้อจำกัดเรื่องสถานที่ และเวลา
นอกจากนั้น “โถวเถียว” ยังมีการแทรกคำถามที่ใครๆ ก็อยากรู้เข้าไปคั่นระหว่างเนื้อหาข่าว เช่น ถามคนเซี่ยงไฮ้หน่อย ปีนี้เงินเดือนเฉลี่ยเท่าไหร่?
เพราะฉะนั้น เมื่อคำถามถูกโพสต์ จึงมีคนเข้ามาแสดงความคิดเห็นมากมาย คล้ายๆ กับเว็บไซต์พันทิปของบ้านเราที่ทุกครั้งพอมีใครโพสต์เรื่องอะไรที่น่าสนใจ ก็จะมีคนเข้ามาตอบกระทู้ต่างๆ เหล่านั้น
เพียงแต่ “โถวเถียว” อาจแตกต่างจากบ้านเรา ตรงที่เขาใช้หุ่นยนต์ที่ชื่อ “เฉี่ยวหมิง” หรือ “เครื่องสมองกลอัจฉริยะ” เข้ามาบริหารจัดการกลุ่มลูกค้า ไม่ว่าจะเป็น AI, Machine Learning, Natural Language Processing และ User Profiling Technology
ผลเช่นนี้ จึงทำให้ “เฉี่ยวหมิง” สามารถแยกแยะกลุ่มลูกค้าตามอายุ, เพศ, สถานที่ และความชอบส่วนตัว เพื่อทำการเรียนรู้รสนิยมกลุ่มลูกค้าเหล่านั้น
ดังนั้น เมื่อลูกค้าคนใดคนหนึ่งอ่านข่าวอะไรอยู่ ข่าวที่ต่อเนื่องจะตามมาให้ลูกค้าคนนั้นๆ สามารถอ่านข่าวในลักษณะใกล้เคียงกันอีกด้วย
เพราะเครื่องสมองกลอัจฉริยะรู้ไงว่า ลูกค้าคนนั้นๆ ชอบอ่านข่าวอะไร
ที่สำคัญ หากลูกค้าจากประเทศอื่นๆ ไม่สามารถอ่านภาษาจีนออก “เฉี่ยวหมิง” จะแสดงเนื้อหาคล้ายๆ กับเฟซ
บุ๊ก โดยมีข่าว รูป คลิปวิดีโอ และฟีเจอร์ต่างๆ ของโซเชียล
เน็ตเวิร์ก เพื่อให้ผู้อ่านกด Like ได้อีกด้วย
สำคัญไปกว่านั้น “โถวเถียว” ยังเป็นพันธมิตรกับสำนักข่าวดังๆ ของประเทศจีนอีกกว่า 20,000 ค่าย และอีกกว่า 800,000 รายสำหรับสำนักข่าวมือใหม่
ทั้งยังมีช่องทางอื่นๆ อย่างวีแชต และเวยโป๋ ในการเป็นทางเลือกสำหรับแชร์ข่าวของกลุ่มลูกค้าด้วย
ฉะนั้น ไม่ว่าจะเป็นข่าวกีฬา, ข่าวการเมือง, ข่าวเทคโนโลยี และข่าวอื่นๆ อีกมากมาย จึงตอบสนองกลุ่มลูกค้าทุกกลุ่มอย่างครอบคลุม
ทั้งยังรู้อีกด้วยว่ากลุ่มลูกค้าชอบอ่านข่าวไหนเป็นพิเศษ เพราะ “เฉี่ยวหมิง” สามารถสั่งข่าวที่เขาชอบไปปรากฏอย่างต่อเนื่องได้
ที่สำคัญ “เฉี่ยวหมิง” ยังพัฒนาจนกลายเป็นแอพพลิเคชั่นอ่านข่าวอีกด้วย ฉะนั้น จึงไม่แปลกที่ “โถวเถียว” จะกลายเป็นแอพพลิเคชั่นอ่านข่าวที่มีผู้ใช้บริการประมาณ 175 ล้านคน/วัน
หรือประมาณ 1,300 ล้านบทความที่มีกลุ่มผู้อ่านอายุต่ำกว่า 30 ปีเป็นฐานสมาชิก
ถามว่ามากไหม ?
ต้องบอกว่า…มาก
แต่กระนั้น “โถวเถียว” ก็ไม่ได้หยุดอยู่แค่นี้ หากยังพัฒนาแอพพลิเคชั่นอ่านข่าวเชิงธุรกิจในเวลาต่อมาอีกด้วย
จนปัจจุบัน “โถวเถียว” สามารถทำรายได้สูงถึง 30,000 ล้านบาท/ปี
โดยรายได้ดังกล่าวไม่เพียงจะมาจากโฆษณาเสียส่วนใหญ่ หากยังมีรายได้จากการขายสินค้าผ่านหน้าเว็บไซต์, แอพพลิเคชั่น รวมถึงการเซ็นสัญญากับ jd.com เพื่อเป็นอีกหนึ่งทางเลือกสำหรับธุรกิจใหม่ๆ ที่จะเกิดขึ้นต่อไป
ทั้งๆ ที่ “โถวเถียว” เป็นสำนักข่าวที่ไม่มีนักข่าวแม้แต่คนเดียว
หากเขามี “เฉี่ยวหมิง” และสำนักข่าวพันธมิตรต่างๆ เข้ามาช่วย จนทำให้ “โถวเถียว” มีความเชื่อตลอดมาว่า…หนังสือพิมพ์จะไม่มีวันตาย
เพียงแต่จะกลายพันธุ์มาสร้างแพลตฟอร์มใหม่ๆ เพื่อตอบสนองกลุ่มลูกค้าที่เกิดขึ้นทุกวันก็เท่านั้นเอง
