ฝ่ายท้าวพลีจันทร์เมื่อกลับมาถึงเมืองกาสีแล้วก็ยังไม่ได้เข้าพบกับท้าวสังคีพพี่ชาย ไปแอบซ่อนอยู่ในปราสาทนางคำเพ็ญผู้เป็นภรรยา เผอิญบริวารของท้าวสังคีพมาพบเข้าก็ไปบอกนาย ท้าวสังคีพยังโกรธอยู่ก็คว้าพระขรรค์ออกไปไล่ฟัน ท้าวพลีจันทร์เห็นเช่นนั้นก็จำใจต้องสู้เพื่อป้องกันตัว ต่างรุกรบกันทั้งบนดินและบนอากาศ กอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอุตลุด จนกระทั่งพลัดตกลงมาด้วยกันทั้งคู่ จึงกระเด็นออกจากกัน ท้าวพลีจันทร์เหาะขึ้นไปในอากาศ ขณะนั้นนางกดตะราชภรรยาท้าวสังคีพตามมาพบเข้าก็จู่โจมเข้าฟาดฟันท้าวพลีจันทร์ แต่นางขาดความว่องไวจึงพลาดท่า ถูกปลายพระขรรค์ของท้าวพลีจันทร์แทงลูกตาบอดทั้งสองข้าง พลัดตกลงมานอนบนพื้นดิน ท้าวสังคีพเห็นเช่นนั้นก็ยิ่งทวีความโกรธมากขึ้น เหาะขึ้นไปรุกไล่ฟันแทงอย่างไม่ยั้งมือ และด้วยทั้งสองต่างคงกระพันชาตรีจึงไม่มีใครเป็นอันตราย ท้ายที่สุดได้พลัดตกลงบนดินด้วยกันทั้งคู่ ท้าวสังคีพกระเด็นไปทางหนึ่ง ท้าวพลีจันทร์กระเด็นไปทางหนึ่ง
เมื่อท้าวพลีจันทร์ลุกขึ้นได้ ก็ไม่รอช้ารีบเหาะไปหาพญาลามราช แล้วถามว่าทำไมไม่ช่วยตามที่ตกลงกันไว้ พญาลามราชจึงตอบว่าจะให้ช่วยได้อย่างไร รูปร่างหน้าตาก็เหมือนๆ กัน จะยิงธนูขึ้นไปก็เกรงว่าจะถูกท้าวพลีจันทร์เข้า เอาอย่างนี้ดีกว่า ขึ้นไปรบกันใหม่ แต่ต้องมีเครื่องหมายเป็นที่สังเกตเสียก่อน คือให้ท้าวพลีจันทร์เอาแพรขาวเคียนหัวไว้ แล้วออกไปเหาะร่ายรำท้าทายพี่ชาย ท้าวสังคีพเห็นท้าวพลีจันทร์เอาแพรขาวเคียนหัวก็เอาอย่างบ้าง พญาลามราชเห็นเหมือนกันก็ไม่กล้ายิง ท้าวพลีจันทร์ผละจากท้าวสังคีพกลับมาต่อว่าพญาลามราชอีก พญาลามราชก็อ้างว่าเกรงจะยิงผิดเพราะคาดแพรขาวเหมือนกัน แล้วแนะให้นุ่งผ้าสีแดงจะได้เห็นได้ชัดเจน แต่ก็ไม่สำเร็จอีก เพราะท้าวสังคีพก็นุ่งผ้าสีแดงเอาอย่าง ทำให้พญาลามราชลำบากใจ ในที่สุดก็ได้ความคิดใหม่ อย่าทำอะไรให้ท้าวสังคีพสังเกตเห็นได้ง่ายๆ คราวนี้ให้เอาปูนแดงทาที่ฝ่าเท้า ท้าวสังคีพก็มองไม่เห็น
เมื่อทั้งสองขึ้นไปรบกันในอากาศ พญาลามราชมองดูอยู่ข้างล่างจึงสังเกตเห็นฝ่าเท้าที่มีปูนแดงของท้าวพลีจันทร์ชัดเจน จึงเลือกเป้าหรือฝ่าเท้าที่ไม่มีปูนแดง ลูกธนูของพญาลามราชแล่นไปถูกฝ่าเท้าของท้างสังคีพทำให้เจ็บปวดหมดกำลังพลัดตกลงมา ท้าวพระลักรีบเข้าไปดึงลูกธนูไว้ เพราะเกรงว่าลูกธนูจะแล่นไปถึงหัวใจ
ท้าวสังคีพเมื่อรู้ว่าตนถูกยิงก็โกรธสองพี่น้องเป็นอันมาก หาว่ายุ่งไม่เข้าเรื่อง พี่น้องเขาทะเลากันไม่ใช่ธุระของคนอื่น พญาลามราชก็แก้ว่าที่ต้องยิงเพราะมารบกันในเขตแดนของตนผิดธรรมเนียม ท้าวสังคีพก็เถียงว่าเขตแดนอยู่ตรงไหน ไม่เห็นปักเขตไว้ พญาลามราชจะว่าอย่างไร เอาไว้รู้กันตอนหน้า
