| ที่มา | คอลัมน์แท็งก์ความคิด มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | นฤตย์ เสกธีระ |
| เผยแพร่ |
ไปญี่ปุ่นอีกครั้ง
คราวนี้ไม่เหมือนหลายครั้งที่ผ่านมา เพราะเดินทางไปตามรอยประวัติศาสตร์
ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่นในภูมิภาคคันไซ
จากวันแรกแวะไปโอซาก้า (Osaka) สู่วันต่อๆ มาที่ย้ายไปชมเกียวโต (Kyoto) โยกไปดูนารา (Nara) ขึ้นไปฮิเมจิ (Himeji) ย้อนมาเยือนโกเบ (Kobe)
ก่อนจะตีวงเข้าโอซาก้าอีกครั้ง และบินกลับไทย
การท่องเที่ยวครั้งนี้ได้อิ่มเอิบกับความเป็นไปเป็นมาของญี่ปุ่นพอสมควร เริ่มจากยุคโบราณที่ญี่ปุ่นเชื่อว่า พวกเขาเป็นลูกหลานพระอาทิตย์
เคลื่อนสู่ยุคเริ่มต้นราชวงศ์ในสมัยจักรพรรดิจิมมุ ประมาณ 660 ปีก่อนคริสตกาล
มาถึงเมืองหลวงชื่อ “นารา” ในยุคคลาสสิกได้เยี่ยมเยือนโบราณสถานขึ้นชื่อ…อาราม “โทไดจิ”
อารามที่ประดิษฐานพระพุทธรูปหล่อโลหะใหญ่ระดับโลกใหญ่ถึงขนาดกล่าวขานว่า แค่รูจมูกของพระพุทธรูปยังใหญ่เท่ากับเสาของวัด
จริงเท็จไม่ได้ตรวจวัด แต่เท่าที่คะเนจากสายตา…องค์พระใหญ่โตมโหฬารจริงๆ
จากเมืองนารา เปลี่ยนเมืองหลวงอีกครั้งไปเป็นเกียวโต ในยุคเฮอัง ยุคนี้ญี่ปุ่นพัฒนาตัวเองจนกระทั่งยืนได้ด้วยตัวเองทางวัฒนธรรม
คงทราบแล้วว่าเดิมญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลจากจีน การปกครอง ระเบียบแบบแผน การวางผังเมือง รวมไปถึงวิธีการบริหารราชการแผ่นดิน…
ญี่ปุ่นนำมาจากจีน
หยิบยืมจากราชวงศ์สุย เรื่อยมาถึงราชวงศ์ถัง แม้แต่แบบเมืองหลวงเกียวโต ยังนำผังเมืองฉางอาน เมืองหลวงจีนมาประยุกต์
แต่เมื่อกาลเวลาผ่านไป ญี่ปุ่นก็ตกผลึกความคิด จนเกิดเป็นตัวเป็นตน “ญี่ปุ่น” ขึ้นมา
ตอนที่เกียวโตเป็นเมืองหลวง จักรพรรดิกับโชกุนชิงอำนาจปกครอง โชกุน คือ หัวหน้ากองกำลังทหาร
ในยุคต้นเกียวโต ตระกูล “ฟุจิวาระ” ใหญ่คับเมือง
ต่อมาตระกูลไทระ ตระกูลมินะโมะโตะ ตระกูลโฮโจ ขึ้นมากุมอำนาจตามลำดับ ก่อนที่อำนาจจะพลิกกลับไปอยู่ในมือจักรพรรดิอีกครั้ง
กระทั่งถึงยุคญี่ปุ่นแตกแยกเป็นเหนือ-ใต้ โชกุนอะชิกะงะแสดงศักยภาพ ยึดเอาอำนาจปกครองกลับไป
โชกุนอะชิกะงะ คือ คนเดียวกันกับโชกุนในเรื่องอิคคิวซัง เณรน้อยเจ้าปัญญา..คงจำได้
เป็นคนเดียวกันกับที่ซื้อปราสาททอง ที่วัดกินคะคุจิ ซึ่งมีปรากฏอยู่ในเรื่องอิคคิวซัง..เรื่องนี้ก็คงรู้กันแล้ว
และโชกุนที่เป็นหลานของโชกุนอะชิกะงะพยายามสร้างปราสาทเงินขึ้นมาที่วัดกินคะกุจิ
แต่ยังไม่ทันได้ฉาบเงิน โชกุนคนนั้นก็ตายเสียก่อน
ต่อมาศูนย์กลางที่เกียวโตเข้าสู่ความเสื่อม หัวเมืองต่างๆ แข็งข้อ เกิดสงครามทั่วประเทศ
ยุคนี้เรียกว่า ยุคเซงโงะกุ ไม่มีโชกุน มีแต่ โอดะ โนบุนะงะ โดดเด่น เขาพยายามรวมแผ่นดิน แต่ภายหลังถูกฆ่า
ภารกิจรวมแผ่นดินมาสำเร็จด้วยฝีมือ โทะโยะโตะมิ ฮิเดะโยะชิ นักรบที่เติบโตจากตระกูลชาวนา
เขาคนนี้ คือ คนสร้างปราสาทโอซาก้า ภายหลังฮิเดะโยะชิตาย ตระกูลโทะโยะโตะมิดูแลญี่ปุ่นไปอีกไม่กี่รุ่น ตระกูลโทกุงาวะก็ครองอำนาจ
แล้วญี่ปุ่นก็เข้าสู่ยุคเอโดะ
หลายคนคงคุ้นหู ยิ่งใครเคยดู “หมอจิน” ซีรีส์ดังญี่ปุ่น ต้องจำได้…ช่วงนั้นจักรพรรดิประทับอยู่เกียวโต ส่วนโชกุนบัญชาการอยู่เอโดะ
แต่โชกุนโทกุงาวะก็สร้างปราสาทนิโจ เป็นที่พัก ณ เกียวโต
ปราสาทสร้างด้วยไม้ มีขนาดใหญ่ พื้นปูด้วยไม้แผ่นมหึมา เวลาเดินบนพื้นจะเกิดเสียงดังเหมือนนกร้อง
ว่ากันว่า เขาทำเพื่อเตือนภัย ใครแอบย่องขึ้นมาจะได้รู้ตัว แต่สำหรับนักท่องเที่ยว เวลาเดินแล้วได้ยินเสียง…แหมเพลินใจดีจัง
จากยุคเอโดะก็เข้าสู่ยุคเมจิ จักรพรรดิเมจิทรงได้อำนาจคืน และย้ายเมืองหลวงจากเกียวโตไปเอโดะ
เปลี่ยนชื่อจาก “เอโดะ” เป็น “โตเกียว” และทรงปฏิรูปประเทศ
การเดินทางครั้งนี้ไม่ได้ไปโตเกียวซึ่งอยู่เหนือขึ้นไปจากโอซาก้า เพราะแค่วนเวียนอยู่เกียวโตก็หมดแรง
การท่องเที่ยวต้องเดิน เดิน เดิน ต้องหลง ต้องเบียดเสียด ต้องแบกกระเป๋า สะพายเป้ ต้องเปิดเว็บจองบ้าน จองตั๋วเครื่องบิน
การต้องทำนั่น ทำนี่ด้วยตัวเอง ผลจากการลงมือทำเองคือ ได้ความรู้เพียบ
รู้ว่าเดี๋ยวนี้มีเว็บ airbnb หาที่พักได้ทั่วโลก
รู้จักเส้นทางทั้งทางอากาศ-ทางบก รู้ระบบถนน-ระบบราง
รู้จักวิถีชีวิตของคนที่ต้องเดินทางในญี่ปุ่น
อาทิ จากสนามบินคันไซ ขึ้นรถไฟ ariport express ไปสถานีรถไฟนัมบะ
ที่สถานีรถไฟนัมบะ มีล็อกเกอร์ฝากกระเป๋าเดินทาง ราคา 300 ไปถึงพันกว่าเยน
ถ้าล็อกเกอร์เต็มมีโรงแรมด้านหน้าเปิดพื้นที่รับฝาก
นอกจากนี้ยังรู้จักบัตรโน้นบัตรนี้ เพื่อใช้ในการเดินทาง รู้ทิศทางของสถานที่กิน-เที่ยว-ช้อป
กินปลาดิบที่ร้าน Endo ตลาดปลาโอซาก้า หรือไปกินที่ตลาดคุโรมอน
ไปชมปราสาทโอซาก้า ชมพิพิธภัณฑ์มีชีวิต หรือจะไปช้อปปิ้งที่ดงโทโบริ และชินไซบาชิ
ไปเล่น “แฮร์รี่พอตเตอร์” ที่ยูนิเวอร์แซล หรือจะข้ามเมืองไปเกียวโต นารา ฮิเมจิ
ทุกจังหวะ พอได้ลงมือทำ อะไรต่อมิอะไรก็เกิดขึ้น
ทั้งความสนุก ทั้งความรู้
ที่สำคัญคือ มีความสุข
ได้ลงมือทำอะไรเอง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเที่ยว หรือเรื่องงาน…ทำแล้วมีความสุข
ยิ่งเมื่อสิ่งที่ทำปรากฏเป็นดอกผล ยิ่งมีความสุข
เป็นความสุขที่สร้างขึ้นมาเองได้ไม่ยากจากมือเรา
