เมื่อฤษีเห็นเลือดติดอยู่ที่กรอบประตู อยากรู้ว่าเป็นเลือดของใคร จึงถ่มน้ำลายลงที่มีเลือด ทั้งหุนละมานและขวัญเท่าฟ้าก็กลับมามีชีวิตขึ้นมาอีก ฤษีจึงถามว่ามาทำไม ทั้งสองก็ตอบว่าจะมาถามถึงหนทางที่จะไปเมืองลงกา ฤษีจึงบอกว่า “เฮ้ยนี่มันเหาะเกินลงกามาแล้วนี่หว่า รู้ไหมว่าเหาะเลยมาเป็นทางไกลถึงเจ็ดวันทีเดียวนะ เหาะเร็วมากจึงได้เกินลงกามาไกลถึงเพียงนี้ จะย้อนกลับไปตอนนี้ก็คงไม่เหมาะ ทางที่ดีนอนพักที่นี่สักคืนพรุ่งนี้ค่อยไป” ทั้งสองก็รับคำเพราะเห็นว่าค่ำแล้ว
ฤษีได้ถามถึงเหตุที่จะไปยังกรุงลงกา ทั้งสองก็เล่ามาจะไปเยี่ยมแม่ชื่อสีดา เป็นเทวีที่พญาราพณาสวรลักพามา เข้าใจว่าจะเอามาเป็นเทวี ฤษีจึงบอกว่าไม่ได้เป็นเทวงเทวีอะไรหรอก เพียงจะเข้าใกล้ยังไม่ได้ จะเอาไว้ในวังยังไม่กล้ากลัวไฟจะไหม้วัง เพราะตัวนางสีดาร้อน ให้ปลูกปราสาทไว้นอกเมืองทางทิศใต้ สองพี่น้องรู้เรื่องแล้วก็ไม่ถามอะไรอีก ง่วงนอนเต็มที่จะขอนอนฤษีก็บอกให้ไปนอนที่ศาลาอีกหลังหนึ่ง พร้อมกับมอบผ้าห่มเท่าฝ่ามือให้ไปห่มคนละผืน สองพี่น้องนึกเอะใจนี่ยังไงกันให้ผ้าผืนนิดเดียวจะห่มพอหรือ จึงถามฤษีว่าผ้าผืนนิดเดียวจะห่มได้อย่างไร ฤษีก็ตอบว่าเอาเถอะน่ะไปห่มดูก่อนเถอะ ห่มไม่พอค่อยมาเอาใหม่
สองพี่น้องเกรงใจก็จำต้องรับเอาไป พอวางผ้าห่มลงบนหัว ผ้าห่มนั้นก็ขยายกว้างออกคลุมมิดหัว ทั้งสองนึกประหลาดใจอยากจะลองดีจึงทำตัวให้ใหญ่กว่าผ้าไม่ว่าจะเนรมิตตัวให้ใหญ่เท่าช้าง โตเท่าเรือน ใหญ่เท่าภูเขาผ้าห่มนั้นก็ขยายกว้างออกไปคลุมได้มิดชิด ทั้งสองพยายามจะทำตัวให้ใหญ่กว่าอยู่จนสว่างก็ยังไม่สำเร็จ พอดีฤษีมาร้องเรียกให้ลุกขึ้นไปล้างหน้า สั่งให้เอาเชิงผ้านุ่งไปเช็ดหน้า ที่ให้ทำเช่นนั้นเพราะทั้งสองมีฤทธิ์เดชมากนัก เอาผ้านุ่งเช็ดหน้าแล้วฤทธิ์เดชก็จะลดน้อยลงพอดีตัว จะได้ไม่เหาะเกินลงกาไปอีก และก่อนฤษีจะจากไปได้สั่งว่าอย่าไปที่อ่างล้างเท้า หรือเอาอะไรไปกวนไปคนในอ่างเป็นอันขาด
ท้าวหุนละมาน เมื่อเห็นฤษีไปแล้วจึงพูดกับน้องว่าทำไมฤษีจึงห้ามไปอ่างล้างเท้าของท่าน คงจะมีอะไรซ่อนเร้นอยู่ในอ่างนั้นเป็นแน่ เราไปดูให้เห็นแก่ตาจะดีกว่า ว่าแล้วทั้งสองก็พากันไปที่อ่างน้ำล้างเท้าของฤษี เมื่อก้มลงดูอย่างถ้วนถี่แล้วก็ไม่เห็นอะไร จึงเอาไม้คนดูรอบๆ อ่าง ทันใดนั้นมีปลิงตัวใหญ่เท่าลำตาลสองตัว กระโดดขึ้นมาเกาะที่หน้าผากของทั้งสองพี่น้องแน่น ทั้งสองพยายามดึงทึ้งเท่าไรก็ไม่ยอมหลุด
ทั้งสองรู้สึกขยะแขยงทั้งเกลียดทั้งกลัวเพราะตัวปลิงใหญ่ไม่เคยเห็นมาก่อน หมดปัญญาไม่รู้จะทำอย่างไรให้ปลิงหลุดได้ รวบรวมกำลังเหาะทะยานขึ้นไปสูงร้อยโยชน์จนตัวปลิงยืดเล็กลงเท่าใยบัว แต่ปลิงก็ยังไม่หลุด กลับดึงทั้งสองพี่น้องกลับลงมาติดปากอ่างอีก พยายามอยู่หลายครั้งหลายคราจนอ่อนกำลังหมดฤทธิ์
