พญาราพณาสวรเมื่อรู้แน่ว่าถ้าไม่คืนนางสีดาให้ พญาลามราชต้องทำสงครามก็รับประชุมด่วน และถามว่าจะมีใครช่วยรบบ้าง ก็มีท้าวแสนเมืองอินทชีน้องคนเล็ก และท้าวเชษฐกุมารลูกคนโตยกมือขึ้นค้านว่าไม่ควรรบ ส่งนางสีดาคืนไป ไม่เช่นนั้นจะพากันตายหมดทั้งตระกูล ส่วนเจ้าอุปราชท้าวพิบพี ซึ่งเป็นน้องคนรองขอตรวจดูชาตาเมืองและชาตาของพี่ชายดูก่อนว่าควรจะทำอย่างไร หลังจากที่ตรวจดูแล้วเห็นว่าชาตาเมืองและชาตาของพี่ชายตกที่มรณะชาตาขาด จึงบอกว่าเพื่อความอยู่รอด ขอให้ส่งนางสีดากลับคืนไปจะดีกว่า แต่บรรดาลูกทั้งเก้าของนางสุดโทและขุนเสนาพากันพูดแย้งว่า ข้าศึกยังไม่ทันมาเลย ก็กลัวหัวหดกันเสียแล้ว ควรจะรอดูกำลังข้าศึกกันก่อน จะยอมกันง่ายๆ ก็เสียเชิงชาย พญาราพณาสวรชอบใจความเห็นแย้งนี้ แล้วพาลโกรธท้าวแสนเมืองอินทชีและอุปราชท้าวพิบพีกับเชษฐกุมาร ตรงเข้าจับคนทั้งสามขว้างออกไปนอกเมืองลงกา ทั้งสามปลิวไปตกที่ต้นทางทัพพญาลามราช ตัวปักลงไปจมดินแค่คอขึ้นมาไม่ได้ ส่วนลูกเมียของท้าวทั้งสองคือนางคำสิงเมียท้าวพิบพี กับลูกชื่อท้าวหารสะดวง นางคำกลมเมียท้าวแสนเมืองอินทชี กับลูกชื่อท้าวพวงตาสาว พากันเกรงกลัวอำนาจของพญาราพณาสวร ก็พากันอพยพขนของลงเรือสำเภาหนีไปจากกรุงลงกา
บรรดาขุนนางทั้งห้า ซึ่งเคยเรียนวิชาจากพญาราพณาสวร มีขุนเมืองจันทร์ที่เคยเรียนวิชาเสกต้นกล้วยให้เป็นคน ขุนเมืองกลางเรียนเสกเครือเขาให้เป็นงู ขุนเมืองขวาเรียนเสกไม้อ้อไม้เลาให้เป็นลำตาล ขุนเมืองซ้ายเรียนเสกหินให้เป็นค่ายคูรั้วเวียง ขุนชิวหาเรียนเสกลิ้นคางให้ใหญ่และยื่นยาวได้ ขุนทหารทั้งห้าอยากทดลองวิชามานานแล้ว เมื่อได้โอกาสเช่นนี้ขุนชิวหาก็ขออาสาก่อน ออกไปนั่งที่ฝั่งเกาะลงกา แล้วเสกลิ้นให้ใหญ่กว้างสามวาแลบลิ้นจากกรุงลงกาไปถึงฝั่งชมพูทวีป
ขณะนั้นท้าวทั้งสี่พี่น้องคือ ท้าวหุนละมาน ท้าวขวัญเท่าฟ้า ท้าวชาตะพญา และท้าวกัณหาพญา ยกทัพมาถึงตรงที่น้ำตื้น เมื่อแลเห็นลิ้นของขุนชิวหาทอดมาดูเหมือนสะพานเช่นนั้น ก็พาทหารเดินข้ามไป ขุนชิวหารู้สึกเหมือนมีกองทหารเดินมาบนลิ้นของตนก็พลิกลิ้น พวกทหารก็หล่นลงทะเลจนหมด ท้าวทั้งสี่พี่น้องเห็นเช่นนั้นก็เนรมิตมือให้ใหญ่ช้อนพวกทหารที่ตกทะเลขึ้นมาได้ทั้งหมด
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทำให้ท้าวหุนละมานเกิดความสงสัยว่าเป็นเรื่องผิดปกติไม่น่าจะเกิดขึ้น จึงพูดกับน้องๆ ว่า สะพานนี้ชอบกลแปลกประหลาดมาก ท้าวขวัญเท่าฟ้าก็เห็นด้วยและพูดเสริมว่าน่าจะมีคนบันดาลให้เกิดขึ้น เพื่อให้พวกเราตกทะเลตายเป็นมั่นคง
