| ผู้เขียน | สุกรี เจริญสุข |
|---|
เมื่อวันที่ 26 มีนาคม 2562 มูลนิธิตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ได้จัดงานและนำคณะขึ้นไปมอบรางวัลเชิดชูผู้ทำความดีเพื่อสังคม สาขาการส่งเสริมดนตรี ประจำปี พ.ศ.2561 ให้แก่ อาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ ซึ่งเป็นอาจารย์สอนดนตรี ผู้สร้างวงขับร้องประสานเสียงเด็กชาวเขาเผ่าต่างๆ ที่โรงเรียนบ้านเทอดไทย อำเภอแม่ฟ้าหลวง จังหวัดเชียงราย ซึ่งเธอเองก็ได้รับรางวัลต่างๆ มาแล้วหลายรางวัล ส่วนใหญ่เป็นรางวัลเกียรติยศ แต่สำหรับรางวัลจากมูลนิธิตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทยนั้น นอกจากจะเป็นรางวัลเกียรติยศแล้ว ยังได้รับรางวัลที่มอบให้เป็นเงินอีก (ห้าแสนบาท) ด้วย
ในระหว่างพิธีมอบรางวัล ผู้ช่วยผู้จัดการตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ได้พูดถึงผู้ทำความดีให้แก่สังคมว่า ความดีเป็นอย่างไร อะไรที่สังคมยกย่องว่าเป็นความดีงาม แล้วทำไมสังคมจึงยกย่องเชิดชูผู้ทำความดีงาม เมื่อความดีงามเป็นคุณสมบัติที่ดีของคนแล้ว ทำไมคนจึงไม่ทำความดี ทำไมต้องยกย่องคนที่ทำความดี หรือเมื่อพบคนที่ทำความดีได้แล้ว ควรยกย่องอย่างไร คนดีหายไปไหน หรือความดีหล่นหายไปในสังคม ทำไมคนทำความดีให้แก่สังคมแล้ว จึงเป็นเรื่องใหญ่ที่จะต้องยกย่องและเชิดชู
ในคำกล่าวยกย่องอาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ ได้พูดถึงการกระทำความดีไว้หลายประเด็น
ความดีในคนไทยน้อยลงไปจากสังคมไทยหรือ
การยกย่องเชิดชูคนดี เป็นการเรียกร้องและกระตุ้นให้คนทำความดีมากขึ้นหรือ
หรือเป็นการให้กำลังใจแก่คนที่ทำความดี ที่มีหัวใจรวยริน
ตอนหนึ่งในคำกล่าว ได้ยกจารึกที่หุบเขาช่องคอย นครศรีธรรมราช ที่บันทึกไว้ว่า “คนดีอยู่ในสังคมเหล่าใด ความสุขความเจริญ ย่อมเกิดขึ้นกับสังคมเหล่านั้น” หรือว่าในทางกลับกัน “คนชั่วอยู่ในสังคมเหล่าใด ความทุกข์ความหายนะ ก็จะเกิดขึ้นกับสังคมเหล่านั้น”
มีคำกล่าวไว้ที่น่าสนใจมากว่า “สังคมดีไม่มีขาย อยากได้ต้องช่วยกันสร้าง”
ความดีไม่สามารถหาซื้อได้จากร้านสะดวกซื้อ ความดีจะต้องสร้างโดยคน ความดีจะต้องปลูกฝังให้อยู่ในตัวคนโดยผ่านระบบการศึกษา ในขณะเดียวกัน สิ่งแวดล้อมจะช่วยคุ้มครองให้ผู้กระทำความดีอยู่รอดได้ แม้คนที่ทำความดีจะอยู่ไม่รอด แต่ความดีก็ยังดำรงคงอยู่ในใจคน
ในฐานะที่อาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ เป็นอาจารย์สอนวิชาดนตรี เธอได้ใช้ดนตรีด้วยการ
สอนให้เด็กได้ร้องเพลงเพื่อพัฒนาจิตใจเด็ก เพื่อที่จะหล่อหลอมและปลูกฝังให้เด็กเติบโตขึ้นเป็นคนดี เธอบอกว่าคนดีมีโอกาสทำดีได้ทุกโอกาส แม้ว่าโอกาสจะเล็กแค่ไหน โอกาสก็คือโอกาส ในทุกโอกาสเล็กๆ ถ้าเธอมี เธอก็จะใช้ประโยชน์ของโอกาสที่มี เพื่อทำสิ่งที่ดีให้แก่เด็กในทุกๆ โอกาส
อาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ มีชีวิตที่เป็นตัวอย่างที่ดีให้แก่เด็ก การได้รับรางวัลนั้น เธอบอกว่าเป็นภูมิคุ้มกันให้เธอปลอดภัยจากการทำความชั่ว พูดง่ายๆ ว่า ทำความชั่วได้ยากขึ้น ความดีจะช่วยปกป้องคุ้มครองและสนับสนุนให้เธอได้ทำความดีต่อไป โดยเฉพาะการทำความดีให้แก่เด็ก ทั้งๆ ที่ความดีนั้น ไม่ได้แยกวัยหรืออายุแต่อย่างใด ความดีที่ทำให้แก่เด็ก ก็มีค่าสูงเหมือนกับการทำความดีให้แก่เพื่อนมนุษย์
ความดีเป็นสามัญสำนึกที่เป็นสากล คนทุกชาติทุกเผ่าพันธุ์สามารถเข้าถึงความดีได้ ความดีไม่มีชนชั้น ความดีไม่มีเขตแดน ความดีไม่มีอายุ ไม่มีวัย ความดีอยู่ได้ทั้งในตัวเด็ก ผู้ใหญ่ คนแก่ ความดีนั้นไม่มีเงื่อนไข ไม่มีข้อจำกัด ความดีสามารถดำรงอยู่ และสถิตอยู่ได้ในทุกพื้นที่
ปรัชญาการศึกษาไทยสร้างคนให้เป็นคนเก่ง แต่ผลลัพธ์ของการศึกษาไทยพบว่า คนเก่งของไทยมักจะโกง ในขณะเดียวกัน ปรัชญาการศึกษาไทยสร้างคนให้เป็นคนดี แต่ผลลัพธ์ของการศึกษาไทยพบว่า คนดีของไทยมักจะซื่อบื้อ การศึกษาไทยที่สร้างคนให้เก่งแล้วโกง การศึกษาไทยที่สร้างให้เป็นคนดีแล้วซื่อบื้อ ทั้งเก่งโกงและดีซื่อบื้อนั้นช่วยชาติไม่ได้ การที่อาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ พยายามจะสร้างเด็กให้เก่งและพยายามสร้างให้เด็กเป็นคนดี โดยอาศัยดนตรีเป็นตัวเชื่อม ทำให้ “เก่งและดี” อยู่ในเด็กคนเดียวกัน
เด็กๆ ที่เธอสอน เป็นเด็กที่มาจากหลายเผ่าพันธุ์ เธอสามารถร้อยใจเด็กให้ร้องเพลงเดียวกันได้ เสียงเพลงได้สร้างให้เด็กมีพลัง อำนาจของเสียงเพลงที่เข้าไปอยู่ในตัวเด็ก ทำให้เด็กมีความสมบูรณ์ขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ สามารถเห็นสีหน้าของเด็กที่อิ่มเอิบ เบิกบานด้วยความสุขเมื่อได้ร้องเพลง
วงขับร้องประสานเสียงของเด็กชนเผ่า โรงเรียนบ้านเทอดไทย ได้ส่งเข้าไปประกวดและได้แสดงในงานต่างๆ หลายครั้ง ตลอดเวลาหลายปี ทำให้ผลงานของอาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ เป็นที่ประจักษ์แก่ชุมชน เพื่อนร่วมงาน ผู้บริหารทั้งในระดับโรงเรียน ระดับอำเภอ และระดับจังหวัด
ที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งก็คือ ไม่ว่าอาจารย์คนเก่งในสาขาวิชาใดๆ ก็ตาม เมื่อได้รับรางวัล ก็จะถูกเพื่อนร่วมงานอิจฉา จนอาจารย์เหล่านั้นทำงานต่อไปได้ยาก แต่สำหรับอาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ แล้ว ไม่ได้เป็นอย่างนั้น เธอเป็นที่รักของทุกคน ทั้งเด็กนักเรียน เพื่อนร่วมงาน ผู้บริหาร และเป็นที่รักของชาวบ้าน
ในงานแสดงประกอบการมอบรางวัลเชิดชูผู้ทำความดีเพื่อสังคม สาขาการส่งเสริมดนตรี ให้แก่อาจารย์อัญชลี เมฆวิบูลย์ ในวันนั้น เด็กๆ ในวงขับร้องประสานเสียงได้ขับร้องบทเพลงคนดีไม่มีวันตาย ซึ่งบทเพลง “คนดีไม่มีวันตาย” เป็นผลงานคำร้องและทำนองโดยคุณปิติ ลิ้มเจริญ และขับร้องโดยคุณธีร์ ไชยเดช เพลงนี้ใช้เป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่อง “ขุนรองปลัดชู” มาก่อน ซึ่งได้สร้างขึ้นเมื่อปี พ.ศ.2554 เนื้อร้องของเพลงเป็นการให้กำลังใจ เป็นบทสรุปของการทำความดี เป็นการสร้างความอบอุ่นให้แก่ผู้ทำความดี และเป็นเครื่องเตือนใจให้แก่คนที่ทำความดี ซึ่งบทเพลงคนดีไม่มีวันตาย ได้ถูกนำมาขับร้องในงานมอบรางวัลของมูลนิธิตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย ตั้งแต่ปี พ.ศ.2558 เรื่อยมา เนื้อร้องของบทเพลงมีอยู่ว่า
“แม้ไม่มีใครรู้แต่เรารู้ รู้ว่าเรานั้นทำเพื่อใคร ไม่ว่าวันพรุ่งนี้มันจะเป็นเช่นไร ก็จะไม่เสียใจกับสิ่งที่เราได้ทำ
ฟ้าและดินไม่เห็นไม่เป็นไร ไม่ได้หวังให้ใครจดจำ แม้ยากเย็นแค่ไหนไม่เคยบ่นสักคำ ไม่มีใครจดจำ แต่เราก็ยังภูมิใจ
จะปิดทองหลังองค์พระปฏิมา จะยอมรับโชคชะตาไม่ว่าดีร้าย ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้า ถึงเวลาก็ต้องไป เหลือไว้แต่คุณงามความดี
ขอเทิดทูนศักดิ์ศรียิ่งสิ่งใด แม้แต่ลมหายใจก็ยอมพลี โลกยังไม่สิ้นหวัง ถ้ายังมั่นในความดี ศรัทธาไม่เคยหน่ายหนี คนดีไม่มีวันตาย”
ในยุคที่สังคมขาดแคลนคนดี ในยุคที่สังคมกำลังวิกฤต ซึ่งถือว่าเป็นโอกาสที่สำคัญมาก เป็นโอกาสที่ดีสำหรับการเปลี่ยนแปลง เพราะการเปลี่ยนแปลงจากความไม่ดี ไปสู่สังคมแห่งความดี หากไม่มีวิกฤตก็จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงได้ยาก จริงอยู่สังคมไทยนั้นส่วนใหญ่กลัวความเปลี่ยนแปลง เพราะว่าความเปลี่ยนแปลงทำให้คนที่อยู่ในอำนาจมีความกลัว แต่คนที่มีความเชื่อมั่นในความดีจะต้องกล้าหาญที่จะยึดมั่นในการทำความดี
มนุษย์นั้นมีความต้องการเงิน เมื่อได้เงินก็ต้องการเกียรติ เมื่อได้เกียรติแล้วก็ต้องการอำนาจ และคนส่วนใหญ่ก็จะตายบนอำนาจ
สำหรับความจริง ความถูกต้อง ความดีงาม และความไพเราะนั้น เป็นคุณสมบัติที่เป็นสัจจะ ไม่ได้สูงขึ้นหรือต่ำลงแต่อย่างใด ไม่ได้เกี่ยวข้องกับเงินทอง เกียรติยศ และอำนาจด้วย ดังนั้น การทำความดีและการยกย่องผู้กระทำความดี จึงเป็นเรื่องที่ทุกคนพึงกระทำ
บทเพลงคนดีไม่มีวันตาย จึงเป็นบทเพลงที่มอบให้แก่ผู้กระทำความดีทุกคน
