เป็นยุคสมันที่พูดถึง “คนดี” กันมาก
“คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง” เป็นวลีที่ถูกหยิบยกมาพูดถึงอยู่บ่อยครั้ง
แต่ดูเหมือนว่า การนำ “คนดี” มาใช้นั้น ออกจะแปร่งๆ อยู่ไม่น้อย
เพราะเมื่อพูดถึง “คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง” นั้น แม้ความหมายในเบื้องต้นจะเป็นการให้คุณค่ากับ “คนดี” ในทำนองว่า “ทุกเรื่องราวที่กระทำ หรือแสดงออกโดยคนดีนั้น ย่อมดีตามคนไปด้วย เพราะคนดีไม่มีทางที่จะทำในเรื่องไม่ดีได้”
ด้วยเหตุผลนี้เองทำให้เการเรียกร้องความเป็น “คนดี” ของเพื่อนร่วมสังคมจึงเกิดขึ้น
ซึ่งก็ไม่น่าจะมีอะไรเสียหาย เพราะ “คนดี” ย่อมคิดดี พูดดี ทำดี
แต่กลับกลายเป็นความมีเรื่องราวเลวร้ายมากมายเกิดขึ้น เพราะคำว่า “คนดี”
ที่เป็นเช่นนั้น เพราะการสร้าง “คนดี” ดูจะผิดทิศผิดทาง
กระแสช่วยกันสร้าง “คนดี” เกิดขึ้นก็จริง
แต่เป็นการสร้างแบบชี้ไปที่คนอื่น ชีวิตว่าคนดีไม่ดีอย่างไร จะทำอย่างไรถึงจะดี คนที่เห็นว่า “คนอื่นไม่ดี” ทั้งหลายก็ใช้อำนาจเท่าที่มีอยู่ ใครมีกำลังก็ใช้กำลัง ใครถือกฎหมายก็ใช้อำนาจตามกฎหมาย ใครมีอาวุธ เครื่องไม้เครื่องมือ หรือความเหนือกว่าคนอื่นในเรื่องไหนก็ใช้เพื่อบังคับให้คนอื่นเป็นคนดี
พวกที่ไม่มี หรือมีแต่ไม่ชัดก็ใช้การด่าประณาม หรือที่เรียกว่า “hate speech” เข้ามาจัดการกดข่มให้คนอื่นเป็นคนดี
เป็นการทำให้ตัวเองดูดีด้วยการชี้ไปที่คนอื่นว่าไม่ดี และแนะนำหรือจัดการให้คนอื่นเป็นคนดี
การสร้างคนดีโดยใช้เครื่องมือบังคับกดดันคนอื่นแบบนี้ ปัญหาจึงเกิดขึ้น
ด้วยที่สุดแล้วกลายเป็นเรื่องชี้กันไปชี้กันมา
แทนที่จะเกิดคนดีขึ้นกลายเป็น “คนไม่ดี” กันหมด เพราะต่างคนต่างพยายามมองหาคนไม่ดี เพื่อจะจัดการให้เป็นคนดีในความหมายที่ตัวเองตีความ
“คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง” เลยเป็นวลีที่สร้างปัญหาเมื่อนำมาแปรเป็นการปฏิบัติ
หนทางจะแก้ไขในเรื่องนี้มีอยู่ทางเดียวคือ เปลี่ยนแปลงวิธีการสร้างคนดีเสียใหม่
แทนที่จะไปหาทางให้คนอื่นเป็นคนดี แต่กลับมาทำ “ตัวเอง” ให้เป็น “คนดี”
ตั้งอกตั้งใจ ใช้ความพยายามให้มากที่จะสร้างความเป็น “คนดี” ให้เกิดขั้นกับตัวเอง โดยไม่ต้องไปยุ่งกับคนอื่น
ตั้งใจที่จะไม่ละเลยปล่อยความไม่ดีให้เกิดขึ้นกับ ความคิด คำพูด หรือการกระทำของตัวเอง
อย่าเที่ยวเอาใจไปสอดส่องความไม่ดีของคนอื่น
ร่วมสร้างกระแสให้ “ตัวเอง” เป็น “คนดี” ขึ้นมาให้ได้
และให้กระแสนั้นเป็นนำการสร้างคนดีให้เกิดขึ้นกับคนอื่น ไม่ใช่เที่ยวไปจัดการคนอื่นให้เป็นคนดี
มีแต่คนทางนี้เท่านั้นคำว่า “คนดีสำคัญกว่าทุกสิ่ง” จึงจะเป็นสัจธรรม
การพิสูจน์สัจธรรมของคำนี้ด้วยการ “เที่ยวไปจัดการให้คนอื่นเป็นคนดี โดยไม่จัดการกับตัวเอง” นั้น
เลอะเลือน ด้วยหลง
จันทร์รอน
