มีคำถามว่า “ทำไมคนรวยถึงไม่รู้จักพอ”
ที่ชวนให้สงสัยไปกว่านั้นคือ “ทำไมคนเรายิ่งรวยยิ่งมองเห็นโอกาสที่จะรวยขึ้นมากกว่าคนอื่น”
มีการทำให้คำตอบในเรื่องนี้เป็น “เคล็ดลับ” ที่ต้องแอบกระซิบกัน หรือทำให้เป็นหลักสูตรฝึกอบรมที่เรียกราคาจากผู้ต้องการศึกษาได้เป็นกอบเป็นกำ
ทั้งที่หากในมุมของ “ความเป็นปกติ” แล้ว คำตอบในทั้ง 2 คำถามนั้นเป็นเรื่องที่ดำเนินไปโดยไม่สลับซับซ้อนอะไรมากนัก
เมื่อใครสักคนตั้งเป้าหมาย หรือกำหนดค่าความสำเร็จไว้ที่ “ความร่ำรวย”
เป้าหมายแห่งความสำเร็จนั้นย่อมเป็นศูนย์รวมของการคัดเลือกปัจจัยต่างๆ ที่มาประกอบเป็นชีวิต
ผู้ที่เอาจริงเอาจัง ไม่ปล่อยให้ชีวิตออกนอกลู่นอกทางของเป้าหมาย ย่อมต้องค่อยๆ เรียนรู้ว่า อะไรที่เป็นประโยชน์ทำให้สำเร็จในการเข้าถึงเป้าหมาย และอะไรที่จะนำสู่ความล้มเหลว
ความมุ่งมั่นจะทำให้ไม่ลังเลในการเลือกมาใช้ และเลือกที่จะทิ้ง กลายเป็นความสามารถที่จะนำพาไปสู่ความสำเร็จนั้น
สามารถเลือกปัจจัย เลือกคน เลือกทุกสิ่งอย่างได้อย่างสอดคล้องกับการที่จะมุ่งไปสู่เป้าหมาย
และที่สุดแล้วจะเป็นคนที่สัมผัสรู้ในโอกาสของแห่งความสำเร็จได้ไวกว่า
พร้อมๆ กับการรับรู้ว่าควรทิ้งสิ่งใด หรืออย่าปล่อยให้คนประเภทใดมามีอิทธิพลกับชีวิต
ความร่ำรวยฝึกฝนจากความสามารถเช่นนี้
และ “ไม่รู้จักพอ” ย่อมเป็นธรรมดาที่จะต่อเนื่องจากความสามารถนี้
คนคนหนึ่งที่ผูกพันกับการเลือกเพื่อความร่ำรวยมาตลอด และมีความสุขกับความสำเร็จจากการรู้จักเลือก รู้จักใช้เช่นนั้น
ย่อมเป็นอื่นไปไม่ได้ ชีวิตย่อมเอาแต่มองหาสิ่ง เรื่องราว หรือผู้คนที่จะตอบสนองความสุขในแบบที่เคยชินนั้น
แล้วเมื่อเคยชินกับการคิด การพูด การทำในกรอบของปัจจัยที่ทำให้เกิดความสำเร็จในทางทรัพย์สิน
ย่อมหนีไม่พ้นที่จะได้มาซึ่งสินทรัพย์ไม่หยุดหย่อน
ในสายตาคนอื่นเหมือนไม่รู้จักพอ
แต่เอาเข้าจริงนั่นเป็นวิถีชีวิตที่ปกติอย่างยิ่งของคนที่เดินอยู่ในความสำเร็จเช่นนี้
คนที่มีความเป็นอัตโนมัติที่จะละทิ้งสิ่งที่ทำให้ชีวิตล้มเหลว หลีกหนีคนที่มองไม่เห็นว่าจะเป็นโอกาสให้เพิ่มความร่ำรวยได้
คนอื่นมองว่าเป็น “พวกไม่รู้จักพอ” แต่ตัวเขาเองอาจจะไม่รู้เลยว่า “พอหรือไม่พอเป็นอย่างไร”
เพียงแค่ปล่อยให้ชีวิตดำเนินไปเป็นปกติ
สำหรับ “โอกาสที่มักเป็นของพวกเขาเสมอ” ว่าไปถือว่าไม่มีอะไรซับซ้อนเช่นกัน
การคิด การพูด การทำ ที่วนเวียน มุ่งมั่นไปในทางหาโอกาสที่จะสะสมความร่ำรวย สร้างความเคยชินที่แปรสภาพไปเป็นความสามารถ ความเชี่ยวชาญที่จะมองเห็นโอกาสมากกว่าคนที่ไม่ได้สะสมความเคยชินนี้มา
คนที่สร้างความร่ำรวยมาด้วยเองเอง จึงดูเป็น “พวกไม่รู้จักพอ” และ “โอกาสเป็นของพวกเขาเสมอ”
นั่นเป็นเพราะ “เขาถูกสร้างมาให้เป็นเช่นนั้น”
เป็น “ธรรมดาของชีวิต” อีกอย่างหนึ่ง
