| ผู้เขียน | จันทร์รอน |
|---|
ในมุมของการพัฒนาตัวเอง
“ทำความรู้จักตัวเอง” เป็นคีย์เวิร์ดที่มักใช้ในการเริ่มต้น
ความรู้ที่จำเป็นสำหรับการพัฒนาตัวเอง หากแบ่งอย่างกว้างๆ มี 2 อย่าง คือความรู้ ความคิด หรือทฤษฎี หลักการ ที่จะนำมาใช้เป็นหลัก หรือเป็นเป้าหมายที่จะทำให้เกิดขึ้นกับตัวเอง อย่างหนึ่ง
อีกอย่างหนึ่งคือ ความรู้ในตัวเอง หมายถึงรู้ว่าตัวเองเป็นแบบไหน มีความชอบในเรื่องอะไร มีความสามารถพิเศษในเรื่องไหน มีนิสัยใจคออย่างไร เลยไปถึงมีทัศนคติในการมองโลกมองชีวิตอย่างไร ชอบใจที่จะอยู่กับคนแบบไหน ไม่ชอบคนแบบไหน และอะไรต่ออะไรอีกมากมาย
กระทั่งเลยไปถึงความสามารถที่จะมองเห็นภายในตัวเองว่า ความชอบ ไม่ชอบในอะไรต่ออะไรนั้น ลึกลงไปแล้วมีอะไรเป็นแรงผลักดันให้เป็นเช่นนั้น และเพราะอะไร อาจจะเลยไปถึงเหตุการณ์หรือประสบการณ์ที่ฝังลึกในจิตใจอันเป็นแก่นแกนขับเคลื่อนให้เกิดสภาวะเช่นนั้น
หากมองเห็นตัวเองให้ละเอียดลงไปเรื่อยๆ จะพบว่า “ความรู้ตัวเอง” นั้นมีความซับซ้อนอย่างยิ่ง
ดังนั้น ไม่ว่าใครก็ตามที่บอกว่า “รู้จักตัวเองดี” หากลองทบทวนให้ดีจะพบว่าการสรุปเช่นนั้นเป็นเรื่องห่างไกลความเป็นจริงอยู่ไม่น้อย
เพราะเอาเข้าจริงการรู้จักตัวเองเป็นเรื่องซับซ้อนอย่างยิ่ง
ซับซ้อนไม่แพ้การรู้จักสิ่งต่างๆ ภายนอก
และเพราะว่าการจะทำความรู้ในเชิงหลักการ ทฤษฎีให้เกิดประโยชน์นำมาใช้งานได้นั้น จำเป็นต้องปรับความรู้นั้นให้เข้ากับ “ความรู้จักตัวเอง”
เป็นเรื่องง่ายที่จะแนะนำให้รู้ว่าชีวิตที่ประสบความสำเร็จควรจะสร้างระบบคิดแบบไหนไว้ให้ตัวเองได้นำมาใช้ในการแสดงออก
หลักความคิดที่เหมาะสมกับความสำเร็จ จะทำให้การพูด การกระทำ ความตั้งใจ มุ่งมั่น เป็นไปในทางที่สอดคล้องกับทฤษฎีนั้น
แต่คนเราจะเปิดรับความคิดที่เหมาะสมนั้นได้ จำเป็นอย่างยิ่งที่ “ตัวตน” ของคนผู้นั้นจะต้องพร้อมเปิดรับความคิดดังกล่าว หรืออย่างน้อยไม่เป็นอุปสรรคที่ความรู้สึกนึกคิดเช่นนี้จะเข้าไปในบทบาทในตัวตน
หาก “ตัวตน” ไม่เปิดรับ หรือมีความคิดในทางแอนตี้อยู่ ย่อมเป็นไปไม่ได้ที่ทฤษฎีจากความรู้ภายนอกจะเข้าไปมีบทบาทได้
“ตัวตน” ที่ไม่เปิดรับหรือต่อต้านเช่นนี้ ส่วนใหญ่เป็นไปโดยอัตโนมัติ ไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำว่าตัวเองแอนตี้ หรือไม่รับเพราะอะไร
จนกว่าจะค่อยๆ ทบทวน ความรู้ในมุมของ “รู้จักตัวเอง” อย่างละเอียดขึ้นเรื่อยๆ
อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นคีย์เวิร์ด หรือ “กุญแจสำคัญ” สำหรับไขไปสู่ความสำเร็จของชีวิต
แต่ “การรู้จักตัวเอง” กลับเป็นเรื่องที่ถูกละเลย ด้วยความไม่ใส่ใจ เพราะให้ความรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจอะไรนัก ในอารมณ์แบบว่าเมื่อไรเรียนรู้ก็ได้ หรือเชื่อว่ารู้จักตัวเองดีแล้ว
ความสนใจส่วนใหญ่มุ่งไปที่การหาหลักการ หรือทฤษฎีสำหรับสร้างความสำเร็จในเรื่องภายนอกมากกว่า
และนั่นเป็นสาเหตุสำคัญที่ทำให้คนส่วนใหญ่ไปไม่ถึงความสำเร็จอย่างที่ตั้งใจไว้ เนื่องจากว่า
ความรู้ที่คิดว่าสำคัญนั้น เอาเข้าจริงแล้วไม่ใช่ความรู้ที่ปรับเข้ากับ “ตัวตน” ได้
เป็นแค่ความอยากให้เป็นทางความคิดชั่วครั้งชั่วคราว ไม่สอดประสานกับความเป็นตัวเอง
“ความเป็นตัวเอง” ที่ยังเรียนรู้ไปไม่ถึง
