| ที่มา | คอลัมน์ นอกลู่ในทาง มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | เชอรี่ประชาชาติ |
| เผยแพร่ |
“เป็นยังไงบ้าง” พี่ที่นับถือทักทายด้วยประโยคนี้เมื่อเราเจอกันโดยบังเอิญ
ฉันหยุดคิดไปสักสามวินาที ก่อนที่จะตอบไปว่า “ก็ตามอัตภาพแหละพี่”
หัวข้อสนทนาจากนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการอัพเดตข้อมูลกันไปมาทั้งชีวิตตัวเอง ชีวิตคนอื่นที่เราต่างรู้จักมักคุ้น ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป
ผ่านไปหลายวันแล้ว แต่คำถามธรรมดาๆ และคำตอบที่แสนจะสามัญนั้นยังคงวนเวียนอยู่ในความคิด
…..
ฉันมักทักทายเพื่อน หรือคนรู้จักที่ไม่ได้เจอกันนานๆ ด้วยประโยคที่ว่า “สบายดีนะ”
และมักจะได้ยินคำว่า “สบายดี” เป็นคำตอบเสมอๆ แม้ประโยคถัดมาอาจเป็นการบอกเล่าเรื่องราวยืดยาวที่มีความหมายเป็นไปในทางตรงกันข้ามกับคำตอบก็เถอะ
เป็นไปได้ไหมว่า คำพูดติดปากที่มาจากความเคยชินทำให้ทั้งคำถาม และคำตอบ ไม่ได้มีความหมายอะไรนัก
จะว่าไปเราเองก็ควรจะสำรวจความคิดความรู้สึกของตนเอง ด้วยการถามตนเองด้วยประโยคนี้บ้าง “เป็นยังไงบ้าง”
ในแต่ละจังหวะชีวิตคงได้คำตอบที่แตกต่างกัน
นึกถึงคำพูดของ “สตีฟ จ็อบส์” ผู้ก่อตั้งบริษัทแอปเปิล ผู้ผลิตคอมพิวเตอร์แมคอินทอช และสินค้าตระกูลไอทั้งหลายที่พูดกับนักศึกษามหาวิทยาลัยดังในวันจบการศึกษาว่า “ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่เราจะไม่ทำตามสิ่งที่ใจเราต้องการ และจงทำทุกวันให้เหมือนเป็นวันสุดท้าย”
ทุกเช้า หลังตื่นนอน สตีฟ จ็อบส์ จะถามตนเองที่หน้ากระจกด้วยประโยคเดิมๆ ว่า “ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้าย ผมจะอยากทำสิ่งที่กำลังทำอยู่นี้ไหม”
และถ้าคำตอบคือ “ไม่” ติดต่อกันหลายๆ วัน หมายความว่า ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างได้แล้ว
“จงระลึกไว้ด้วยว่า งานที่คุณทำนั้นเป็นสัดส่วนที่มากที่สุดในชีวิตของคุณ ดังนั้นหนทางเดียวที่จะทำให้ชีวิตคุณมีความสุข นั่นคือ ทำในสิ่งที่เชื่อว่ามันจะกลายเป็นผลงานที่ยอดเยี่ยม และหนทางเดียวที่จะสร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่ขึ้นมาได้ ต้องมาจากความรักในสิ่งที่กำลังทำอยู่
“สตีฟ จ็อบส์” กระตุ้นเตือนให้เราสำรวจตนเอง และไม่รอช้าที่จะเปลี่ยนแปลงเพื่อตามหาสิ่งที่ใช่ และชอบ เพราะชีวิตนี้สั้นนัก
การได้ทำในสิ่งที่รักนับเป็นความโชคดี และแน่นอนว่านำมาซึ่งความสุขอยู่แล้ว
การรักในสิ่งหรืองานที่ทำ แม้ต้องใช้ทั้งความอดทน และความพยายาม ถ้าทำได้ สิ่งที่ได้กลับมาไม่ใช่แค่งาน แต่เป็นความสุขด้วยเช่นกัน
…..
ใน a day bulletin Life สัมภาษณ์ “ดร.ชุมพล ครุฑแก้ว” หัวหน้าห้องปฏิบัติการพัฒนามาตรฐานและการทดสอบ ศูนย์เทคโนโลยีและอิเล็กทรอนิกส์และคอมพิวเตอร์แห่งชาติ (NECTEC) ในฐานะ “นักวิ่งสายอัลตร้า” (Utra Marathon-เป็นระยะการวิ่งที่มากกว่า 42.1 กิโลเมตร)
ดร.ชุมพลเล่าว่า เริ่มต้นวิ่ง เพราะแค่อยากออกกำลังกาย แต่เมื่อวิ่งได้มากขึ้น ก็เริ่มลงวิ่งในระยะทางที่ไกลขึ้น เริ่มจากมินิมาราธอน (10 กิโลเมตร) มาถึงอัลตร้ามาราธอน
“ผมเริ่มวิ่งระยะอัลตร้ามาราธอนทำให้ได้เจอนักวิ่งคนอื่นๆ ที่มีข้อจำกัดต่างๆ อีกหลายแบบ แต่ทุกคนไม่ยอมแพ้ ทำให้คิดได้ว่า คนที่รู้จักวิธีสร้างปาฏิหาริย์ คือคนที่ไม่ล้มเลิกอะไรง่ายๆ”
รายการไกลสุดที่เขาเคยวิ่งจบคือ Hongkong Four Trails Ultra Challenge (HK4TUC) ระยะทาง 298 กิโลเมตร และกำลังจะไปแข่ง Tor des Geants (TDG) 330 กิโลเมตร
โดยส่วนตัวก็ชื่นขอบการวิ่ง แต่แค่ระยะ “ฮาร์ฟมาราธอน” 21 กิโลเมตร ยังไม่กล้าแม้แต่จะคิด ยอมรับเลยว่าระดับอัลตร้ามาราธอนนี่ไม่สามารถจินตนาการไปถึงได้เลยว่าจะแสนโหดขนาดไหน
“Tor des Genast” เป็นรายการวิ่งที่ยาวที่สุด และโหดที่สุดรายการหนึ่งของโลก
สำหรับ “ดร.ชุมพล” การแข่งขันไม่ได้เริ่มต้นที่จุดสตาร์ต แต่เริ่มตั้งแต่วินาทีแรกที่ตัดสินใจสมัครวิ่ง
“ก่อนไปแข่ง นอกจากวิ่งไป-กลับที่ทำงานวันละ ประมาณ 60 กิโลเมตรแล้ว เสาร์-อาทิตย์ ผมจะไปวิ่งที่เชียงใหม่ เย็นวันศุกร์ออกจากที่ทำงานเร็วหน่อยเพื่อขึ้นเครื่องที่ดอนเมืองไปถึงเชียงใหม่ประมาณสองทุ่ม พอเช้าวันเสาร์วิ่งทั้งวัน เช้าวันอาทิตย์วิ่งอีกทั้งวัน เช้าวันจันทร์ขึ้นเครื่องกลับเที่ยวแรก ถึงกรุงเทพฯแปดโมงก็เข้าไปทำงานต่อได้เลย”
ทึ่งไหมล่ะ
ดร.ชุมพลบอกอีกว่า ตั้งแต่ตั้งใจว่าจะไปแข่ง TDG รายการวิ่งอื่นๆ อย่าง Utra-Trail Mouth Fuji (UTMF) 168 กิโลเมตร หรือ HK4TUC ก็คือการซ้อม จะจบหรือไม่จบก็ได้ ตราบใดที่ร่างกายไม่บาดเจ็บถือว่าดี
“ผมวิ่งอัลตร้ามาราธอนเพื่อพิสูจน์ว่า ถ้าวิ่งอย่างมีความรู้ และปัญญา ระยะทางและเวลาจะไม่ทำร้ายร่างกายเลย”
และคงไม่เฉพาะแค่การวิ่ง กับทุกสิ่งทุกเรื่อง ถ้าทำโดยมีความรู้ และปัญญา ย่อมได้ผลลัพธ์ที่ดี
ใครอยากเริ่มต้นวิ่งบ้าง ดร.ชุมพลแนะนำว่า ก็แค่ “วิ่ง”
“วิ่งมาสักพัก ผมพบว่า ถ้ามีคนสนใจวิ่งสิบคน ผ่านไปสักพักแปดคนจะล้มเลิก เพราะบาดเจ็บบ้าง เพราะสุขภาพไม่ดีขึ้นบ้าง เพราะขาดความรู้”
ใครอยากวิ่งอยากมีความรู้ หรืออยากรู้อะไรเพิ่มเกี่ยวกับการวิ่ง แวะเข้าไปอ่านที่เพจ “บันทึกสองเท้า” และ “เรื่องวิ่งเรื่องกล้วย” ของ ดร.ชุมพลและกลุ่มเพื่อนที่รักการวิ่งได้
บางทีการวิ่งอาจเป็น “รักครั้งใหม่” ของคุณก็ได้
