ย่ำไปในดงเพลง : One day more
ความฝันและความหวังของเยาว์ : โดย เขบ็ดหัวโต
ในช่วงการชุมนุมของนักเรียน นักศึกษา ประชาชนเรียกร้องให้รัฐบาลดำเนินการตามเงื่อนไข 3 ประการ
อันได้แก่ หยุดการคุกคามประชาชน แก้ไขรัฐธรรมนูญ และยุบสภา
หนึ่งในเพลงที่ขึ้นเวทีติดอันดับ มีทั้งพากย์ไทยและพากย์อังกฤษ ก็คือ Do you hear the people sing จากละครเวที-ภาพยนตร์ Les Miserables
เป็นเพลงฮิตติดอันดับที่ใช้ในการชุมนุมไม่ว่าเล็กและใหญ่ มาตั้งแต่มีการรัฐประหาร 2557
แต่ระหว่างช่วงการชุมนุม ที่กิจกรรมบนโลกออนไลน์พลอยคึกคักไปด้วยนี่เอง
บนหน้าวอลล์ของมิตรสหายท่านหนึ่ง เขียนถึงเพลง One day more ที่อยู่ในภาพยนตร์เรื่องเดียวกันขึ้นมา
ทำให้เกิดอาการ “ซาโตริ” ตามไปด้วย
ว่าถ้าจะเขียนถึงเพลงที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหว หรือการเรียกร้องเสรีภาพ เพลงนี้ก็จัดเป็นหนึ่งในนั้นกับเขาด้วยเหมือนกัน
ถึงจะไม่เปรี้ยง โป้งเดียว ตรงไปตรงมาเหมือน Do you hear the people sing เพราะรวมเอาไว้หลายอารมณ์
ตั้งแต่เนื้อหาที่สะท้อนชะตากรรมของตัวเอกรุ่นพ่ออย่าง ฌอง วัลฌอง มาถึงความรักของตัวเอกรุ่นลูก
แล้วตอนท้ายถึงเป็นท่อนปลุกใจในการเคลื่อนไหว
แต่เนื้อหาโดยรวมเดินไปด้วยกันได้อย่างไม่ขัดเขิน
…………..
เหมือนกับโครงเรื่องของนิยายอมตะเรื่องนี้
ที่มีฉากหลังอลังการว่าด้วยการเคลื่อนไหวเรียกร้องเสรีภาพของประชาชน
เดินคู่ขนานไปกับชะตากรรมของตัวเอง และคนรอบข้างผู้ตกเป็น “เหยื่ออธรรม” ตรงตามชื่อแปลพากย์แรกที่ “จูเลียต”
คุณชนิด สายประดิษฐ์ ถอดเป็นไทยเอาไว้ แต่ยังไม่ครบถ้วนสมบูรณ์ตั้งแต่ปี 2503
จนมาถึงรุ่นของ คุณวิภาดา กิตติโกวิท ที่แปลออกมาครบชุดเมื่อปี 2553
และที่น่ายินดีสำหรับคอวรรณกรรม คนทำหนังสือ ก็คือร้านหนังสือบางแห่งแจ้งว่านิยายอมตะเรื่องนี้ “หมดสต๊อก” ชั่วคราว
แปลว่าความนิยมวรรณกรรม “หนัก” นั้นไม่ได้หมดหดหายไปจากคนอ่าน
เพียงแต่อาจจะต้องรอเวลา รอสถานการณ์ที่เหมาะสม
คล้ายๆ กับการเคลื่อนไหวจากเยาวชนคนรุ่นใหม่ที่มาปะทุเอาในช่วงนี้
หลังจากที่เรียนรู้ว่า “เผด็จการ” ในภาคปฏิบัติจริงๆ นั้นเป็นอย่างไร ด้วยประสบการณ์ตรงในเวลาหลายปีที่ผ่านมา
แถมโฆษณาหนังสือในเครือมติชนหน่อยเถอะครับว่า ในช่วงหลังนี้ “ฐานลูกค้า” ของหนังสือการเมืองเริ่มเปลี่ยนคล้อยไปอย่างเห็นได้ชัด
จากท่านที่เป็น “ผู้ใหญ่” เป็นขาประจำกันมาดั้งเดิม
วันนี้ที่เพิ่มเติมเข้ามาอย่างเห็นชัดถนัดตา ว่าเดินมาถึงมาเลือกหนังสือการเมือง ประวัติศาสตร์การเมืองในเครือไปแบบไม่ลังเล
ก็คือน้องๆ รุ่นราวคราวเดียวกับที่ออกมาเคลื่อนไหวนี่แหละ
เพราะฉะนั้น ก่อนใครจะออกปากบริภาษ เหยียดหยาม หรือตั้งข้อสังเกตแบบมักง่าย ว่าเด็กไม่รู้อะไร เด็กไม่อ่านหนังสือ
กรุณามาดูของจริงให้เห็นกับตาก่อน
……
ว่ากันด้วยเรื่องเพลงอีกที
เมื่อเป็นภาพยนตร์ที่สร้างต่อมาจากละครเวทีอีกชั้นหนึ่ง เพลงจะมีลักษณะบัลลาด คือเล่าเรื่องเดินเรื่องตัวละครและฉากหลังไปด้วยในตัว
ขึ้นต้นด้วยชะตากรรมของพระเอกรุ่นใหญ่ผู้ถูกหมายหัวจากมือกฎหมายที่ตามล้างตามล่ากันตลอดเรื่อง ว่า
One day more
Annther day, another destiny
This nover-ending road to Calvary
These men who seem to know my crime
Will Surely come a sacond time
ก่อนจะต่อด้วยฉากรักของรุ่นลูก
I did not live until today
How can I live shen we are parted?
One day mor
Tomorrow you’ll be worlds away
And yet with you my world has started
แล้วค่อยมาถึงฉากผสม ที่พ่อหนุ่มต้องตัดสินใจว่าจะเลือกทางไหนระหว่างการติดตามหญิงคนรัก หรือจะปักหลักสู้กับเพื่อนนักปฏิวัติ
One more day before the storm
Do I follow where she goes?
At the barricades of freedom
Shall I join my brothers there?
When our ranks begin to form
Do I stay or do I dare?
will you take your place with me?
ก่อนจะถึงท่อนที่ปลุกเร้าการต่อสู้อย่างเต็มตัว
One day more to revolution
We will nip it in the bud
We’ll be ready for these schoolboys
They will wet themselves with blood
และ
One day to a new beginning
Raise the flag of freedom high
…
There’s a new world for the winning
There’s new world to be won
Do you hear the people sing?
ก่อนจะตบท้ายว่า
We’ll be ready for the schoolboys
Tomorrow we’ll be far aways
Tomorrow is the judgement day
ความหวังและความฝันของเยาวชนคนหนุ่มสาว ที่ยังไม่แปดเปื้อนผลประโยชน์อันมิชอบในโลกของผู้ใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นสังคมไหน หรือยุคสมัยไหนบริสุทธิ์และสดใสเสมอ
ขึ้นอยู่กับว่า “ผู้ใหญ่” ในสังคมนั้น “ใจกว้าง” จะเปิดรับฟังหรือไม่
จะสอดประสานช่วยกันสร้างสังคมใหม่ หรือจะตั้งเงื่อนตั้งแง่ปะทะขัดแย้ง
ที่สุดท้ายก็จะจบด้วยสังคมใหม่เช่นกัน
แต่หน้าตาของสังคมนั้นจะสวยงามหรืออัปลักษณ์
ใครเล่าจักบอกได้?
…
One day more
