| ผู้เขียน | นฤตย์ เสกธีระ |
|---|
คอลัมน์แทงก์ความคิด : ของดีอยู่ในมือ
เพิ่งชมภาพยนตร์ซีรีส์เกาหลี เรื่อง “สตาร์ตอัพ” ทาง Netflix จบ นายกฯก็ชวนให้ ครม.ดู
ภาพยนตร์เรื่องนี้ กำกับโดย โอจุงฮวาน ผู้เขียนบท โดย พัคฮเยรยอน
นำแสดงโดย ซูจี รับบทเป็น ซอดัลมี, นัมจูฮยอก รับบทเป็น นัมโดซาน, คิมซอนโฮ รับบทเป็น ฮันจีพยอง เป็นต้น
ซีรีส์เรื่องนี้มีทั้งหมด 16 ตอน ตอนเพิ่งจบเรื่องไปเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา
เนื้อหาของ “สตาร์ตอัพ” คือการนำเอาวิธีธุรกิจแบบสตาร์ตอัพมาใส่เรื่องราวความรักเข้าไป
ใครติดใจเนื้อหาแนวดราม่า ไม่ผิดหวัง
มิน่าภาพยนตร์เรื่องนี้จึงติดอันดับ 1 ของ Netflix
ชมภาพยนตร์เรื่องนี้แล้ว นอกจากจะฟินจากการแสดงแล้ว ยังได้เรียนรู้ความยากลำบากของสตาร์ตอัพ
สตาร์ตอัพที่แม้จะใช้คนจำนวนน้อย แต่คนที่ทำธุรกิจประเภทนี้ต้องทรงพลัง
ต้องมีนักเทคนิคตัวยง มีผู้จัดการที่เชี่ยวชาญการจัดการและการตลาด ต้องมีนักลงทุนที่ยอมทุ่มทุนรับไอเดียไปผลิตสินค้าและบริการ
สตาร์ตอัพจึงมีโอกาสรุ่งเร็ว แต่ก็โอกาสร่วงมาก
ความสำเร็จที่เกิดขึ้นจำเป็นต้องมีองค์กรสนับสนุน
ภาพยนตร์ดังกล่าวมีหน่วยงานเป็นมูลนิธิชื่อ “แซนบ๊อกซ์” คอยสนับสนุน
รับสมัคร เปิดแข่งขัน ให้โอกาสพัฒนา และนำผลงานไปขายให้นักลงทุน
ประเทศไทยเคยบูมเรื่องสตาร์ตอัพมาระยะหนึ่ง
ตอนนี้ยังหวังว่าสตาร์ตอัพไทยจะขึ้นชั้น “ยูนิคอน” ได้สักวัน
สตาร์ตอัพที่เป็นยูนิคอนได้ ต้องเป็นสตาร์ตอัพที่มีมูลค่าบริษัทมากกว่า 1 พันล้านเหรียญดอลลาร์สหรัฐ
หลายคนรู้จักเช่นนี้แล้ว เช่น อูเบอร์ แอร์บีเอ็นบี เสี่ยวหมี่ เป็นต้น
ประเทศไทยได้เตรียมพื้นที่ “อีอีซี” ไว้ให้บริษัทสตาร์ตอัพ
ผลักดันพื้นที่ส่วนหนึ่งของอีอีซีให้เป็น “ซิลลิคอน วัลเลย์” เมืองไทย
แต่ทุกอย่างกำลังอยู่ในห้วงเวลาดำเนินการ
เช่นเดียวกับการตระเตรียมการพุ่งทะยานด้วยเทคโนโลยียุค 5G
แม้จะประมูลคลื่นไปกันแล้ว แต่ยังต้องรอ กสทช.ชุดใหม่มาผลักดันให้เป็นรูปธรรม
ดังนั้น ห้วงเวลาที่กำลังรอ “อนาคต” มีผู้หวังดีสะกิดเตือนให้นึกถึง “ปัจจุบัน” เข้าไว้
ไม่ว่าจะเป็นความหวังในการปลุกปั้นสตาร์ตอัพ
ไม่ว่าจะเป็นความหวังในการขับเคลื่อนเศรษฐกิจดิจิทัล
ฟังๆ ดูแล้วยังเป็น “อนาคต”
ในขณะที่อนาคตยังมาไม่ถึง ขอให้ทำปัจจุบันให้สมบูรณ์
ช่วยกันบำรุงรักษาปัจจัย 4 ที่ประเทศไทยมีเพียบพร้อมเอาไว้
ทั้งแหล่งอาหาร พื้นที่สร้างที่อยู่อาศัย เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค
สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจากธรรมชาติบนผืนแผ่นดินนี้
ทั้ง ที่ดิน ป่าไม้ แม่น้ำ ลำธาร และทะเล
ที่ดินที่เป็นแหล่งการเกษตร และปศุสัตว์
แม่น้ำ ลำคลอง และทะเล ที่มีปลาอาศัย
ผืนป่าที่มีสมุนไพร รวมไปถึงวัฒนธรรมไทย ความสามารถทางสาธารณสุข และอื่นๆ
สิ่งเหล่านี้หากทำให้สะอาด สวยงาม ปลอดภัย ย่อมส่งผลดีต่อประเทศ
เรื่องเช่นนี้ทางหอการค้าคงมองเห็น ในหนังสือปกขาวที่เสนอรัฐบาลจึงมีข้อเสนอที่น่าสนใจ
การผลักดัน แฮปปี้ โมเดล นั้นเป็นแนวทางที่ดี
ทั้งเรื่อง “กินดี” อาหาร อร่อย สะอาด มีประโยชน์ อาหารของท้องถิ่นและสมุนไพร ปลอดสารพิษ
เรื่อง “อยู่ดี” ที่พักได้มาตรฐาน ดูแลสิ่งแวดล้อม สิ่งอำนวยความสะดวก มีไวไฟ กิจกรรมส่งเสริมสุขภาพกายและใจ เช่น นวด/สปา นั่งสมาธิ เป็นต้น
ทั้ง “ออกกำลังกายดี” เล่นกีฬา และร่วมกิจกรรมต่างๆ เช่น ปั่นจักรยาน วิ่ง เดิน ว่ายน้ำ ดำน้ำ ปีนเขา และมวยไทย เป็นต้น
และ “การแบ่งปันสิ่งดีๆ” แนะนำสินค้า สถานที่อันซีน ทำกิจกรรมกับชุมชน อาสาสมัครเรียนรู้จากปราชญ์ชาวบ้าน ทุกอย่างเบ่งบานได้จากต้นทุนของประเทศทั้งนั้น
แนวคิดเช่นนี้แต่ละภาคแต่ละสาขาอาชีพอาจจะขยายผล
อาทิ ยางพาราที่มีคุณภาพ นำไปเพิ่มมูลค่าด้วยการแปรรูป
ที่ผ่านมารัฐบาลชูธงแปรรูปยางพาราไปเป็นถุงมือยางส่งขาย
นำยางพารามาหุ้มแบริเออร์ป้องกันอุบัติเหตุ
นำยางพารามาเป็นส่วนผสมทำถนน
เรื่องการท่องเที่ยว เพียงแค่เอาใจใส่ธรรมชาติ ดูแลโบราณสถาน
ขยันเล่าเรื่องในอดีตประกอบสถานที่ บูรณะเส้นทางพระร่วง เชื่อมต่อเส้นทางอโรคยาศาลา
ต่อยอดวัตถุดิบดีๆ ที่ไทยมี ปลุกขวัญท้องถิ่นให้ฮึกเหิม
ทำให้ชาวนารวยด้วยข้าว ชาวสวนรวยด้วยพืชผล ชาวประมงรวยด้วยปลา
รวมทั้งวิสาหกิจชุมชนมีรายได้เพิ่มขึ้นได้ด้วยตัวเอง
ทำได้เช่นนี้ “ปัจจุบัน” ก็เข้มแข็ง หาก “อนาคต” จะเข้าสู่ยุค 5G ใช้เทคโนโลยีมาเสริม โอกาสติดปีกสินค้าและบริการให้ไปไกลกว่านี้ก็มีลุ้น
ทุกอย่างถ้าเริ่มต้นที่ฐานราก แจกจ่ายปัจจัย 4 ให้แก่คน ปลุกปั้นท้องถิ่นให้ยั่งยืน
ทำได้เช่นนี้ ทุกจังหวะก้าวต่อไปก็ไม่น่ากังวล
ณ เวลานี้ แต่ละประเทศเตรียมตัวรับสถานการณ์หลังโควิด-19
ทุกประเทศมองไปใน “อนาคต”
ไทยเองก็มองไป “อนาคต”
แต่อย่ามองอนาคตจนลืมปัจจุบัน ลืมฐานราก ลืมของดีที่มีอยู่ในมือ
เพราะของดีที่ไทยเรามี เพียงพอที่จะทำให้คนไทยไม่อด และเหลือเฟือสำหรับผลักดันประเทศชาติให้พุ่งทะยาน
