| ที่มา | มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | อรพรรณ จันทรวงศ์ไพศาล |
| เผยแพร่ |
จากคนทำอาหารไม่เป็น กลายเป็นบล็อกเกอร์อาหาร เจ้าของสูตรอร่อยส่งผ่านเพจเฟซบุ๊ก Fashion on Food by Ching Can Cook ที่มีผู้ติดตามมากกว่า 327,000 คน
ด้วยบุคลิกที่โดดเด่นประกอบกับความสามารถ ทำให้ กนกวรรณ อัศวานุชิต หรือ “ชิ้ง” เป็นเหมือนไอดอลของเหล่าแม่บ้านยุคใหม่ที่ทั้งสวยและทำอาหารเก่งสุดสุด
แต่กว่าจะสร้างชื่อจนเป็นบล็อกเกอร์สาวที่มีผู้ติดตามหลายแสนคน “แม่ครัวชิ้ง” ต้องฝ่าฟันอุปสรรคมากมาย
แต่เพราะความใจสู้และมองโลกในแง่ดี ทุกเรื่องที่เข้ามากลับยิ่งเป็นแรงผลักดันให้ผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่งมากขึ้น
กนกวรรณ เกิดในครอบครัวค่อนข้างมีฐานะ มีคุณแม่เป็นคนมาเลเซีย ตอนเด็กเรียนที่โรงเรียนเซนต์จอห์น เป็นคนเรียนไม่เก่ง จนประมาณ ป.5-ป.6 พ่อกับแม่เริ่มมีปัญหากัน ก่อนจะแยกทางกันในที่สุด เธอจึงหันมาตั้งใจเรียนมากขึ้น จากเด็กสอบได้ลำดับท้ายๆ กลายเป็นเด็กเรียนเก่งอันดับต้นๆ ของห้อง ยังเป็นนักกิจกรรม ร่วมประกวดและแข่งขันมากมาย
แต่การทำอาหารยังถือเป็นจุดอ่อน!!
“ตอนแรกทำอาหารไม่เป็นเลย ทำผัดกะเพราให้เพื่อนที่มาเลเซียครั้งแรกนี่กินไม่ได้เลยค่ะ ยังจำหน้าเพื่อนคนที่พยายามกินได้เลย หลังจากนั้นก็ไม่รู้ยังไง นอนๆ คิดว่ากะเพราต้องทำแบบนี้แน่เลย ก็เลยลองไปในครัวแล้วทำดู ปรากฏว่าเริ่มกินได้บ้าง”
จนกระทั่งหลังแต่งงาน เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ กนกวรรณ หันมาสนใจ จับตะหลิว ถือกระทะเข้าครัว
“เริ่มสนใจทำอาหารหลังจากแต่งงาน เพราะเราเลือกแต่งงานกับผู้ชายที่สร้างเนื้อสร้างตัว ก็ไม่อยากจะฟุ่มเฟือย แต่ก็มีเพื่อนๆ คุยให้ฟังว่าไปทานอาหารหรูๆ ที่นั่นที่นี่มา ก็รู้สึกไม่อยากให้แฟนเราน้อยหน้าคนอื่นเลย เลยลุกขึ้นมาลองทำอาหารดู ปรากฏว่าก็ทำได้นะ ทำเรื่อยๆ ก็เริ่มสนุกแล้วก็ชอบ”
แรงฮึดอีกอย่างที่ผลักดันให้เข้าสู่เส้นทางแม่ครัวมาพร้อมกับเหตุน้ำท่วมใหญ่ปี 2554
“ตอนนั้นจับมือกับเพื่อนๆ หลายกลุ่มทำข้าวกล่องไปแจกผู้ประสบภัย จริงๆ ตอนนั้นก็เริ่มจะทำอาหารได้บ้างแล้ว เห็นเพื่อนทำอาหารหม้อใหญ่ แล้วเราก็อยากขึ้นไปบนเก้าอี้แล้วลองทำบ้าง แต่ทุกครั้งไม่มีใครให้เราทำอาหารเลย” กนกวรรณบอกด้วยน้ำเสียงน้อยใจ
ด้วยความเก็บกดหลังจากนั้น กนกวรรณ เลยเข้าครัวทำอาหารทุกวัน พอทำไปเรื่อยๆ เจอวิธีที่ง่ายและอร่อยแล้ว ก็เริ่มอยากแชร์ต่อ
“ตอนแรกก็โพสต์เฟซบุ๊กก็มีคนสนใจแค่นิดๆ หน่อยๆ ต้องยอมรับว่าเพื่อนของเราไม่ได้ชอบทำอาหารหมดทุกคน เลยไม่มีใครคุยกับเราเรื่องนี้เลย และด้วยความที่อยากหาคนคุยด้วยก็เลยลองเปิดเพจดู ผลตอบรับที่ได้ค่อนข้างดี แป๊บเดียวมีคนถูกใจเยอะมาก 4 ปีที่เปิดเพจมามีคนติดตาม 3 แสนกว่าคนถูกเชิญไปออกรายการมากมาย”
เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่หลงใหลการทำอาหาร และบอกต่อให้กับผู้สนใจผ่านโลกออนไลน์
ก้าวเข้าสู่บทบาทของบล็อกเกอร์ด้านอาหาร พิธีกร นักชิม รีวิวไลฟ์สไตล์ และเป็นเจ้าของหนังสืออาหารอีกหลายเล่ม
“…อาหารมี 5 หมู่ มีไขมัน กับ คาร์โบไฮเดรต อยู่ด้วยแสดงว่ามันสำคัญนะ ถ้าไม่สำคัญคงไม่อยู่ในนั้น…”
เข้าครัวช่วงแรกเรียนรู้วิธีการทำอาหารจากที่ไหน?
ก็มีดูวิธีทำอาหารจากอินเตอร์เน็ตบ้าง แต่เราไม่จำเป็นต้องทำเหมือนใคร แต่ดูสูตรของหลายๆ คน แล้วมาคิดต่อว่าถ้าเป็นเราจะทำอย่างไร แล้วเลือกวิธีคิด ไอเดียของแต่ละคนมารวมกันเป็นสูตรที่เราชอบ เหมือนการทำการทดลองย่อมๆ ผ่านการทำอาหาร แล้วหาวิธีง่ายๆ มาใช้ เช่น ตอนทำอาหารใหม่ๆ จะหมักไก่ แต่ยังกะปริมาณไม่ถูก จะง่ายกว่าไหมถ้าใช้วิธีทำน้ำหมักก่อนแล้วชิมดู ถ้าอร่อยแล้วค่อยเอาเนื้อสัตว์ลงไปหมักแต่ก็มีผิดพลาดบ้างบางเมนู แต่ถ้าทำแล้วพลาด จะไม่ยอมแพ้ จะพยายามทำจนกว่าสำเร็จ จนกว่าจะเจอวิธีที่ถูกต้อง วิธีที่ดี ที่ง่าย พอเจอแล้ว ก็จะเอามาแชร์ต่อให้คนอื่น
เลือกเมนูที่จะทำอย่างไร?
ทุกอย่างไม่มีที่มาที่ไปค่ะ เป็นอารมณ์ล้วนๆ อยากทำก็จะทำ แต่ส่วนใหญ่จะชอบทำอาหารประยุกต์ แล้วก็ชอบวิธีการทำอาหารแบบเป็นไทยนะ อย่างมีการตำน้ำพริกแบบโบราณจะชอบมาก ไปนั่งคุยกับเขาได้เป็นวัน รู้สึกมันมีเสน่ห์มาก แต่น่าเสียดายที่คนไทยไม่ค่อยรู้ แล้วเรื่องพวกนี้มันมีสตอรี่ที่เป็นเรื่องจริง แต่ประเทศอื่น อย่างญี่ปุ่นบางทีเขายังสร้างสตอรี่เลยนะ
มีจานไหนที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว?
ก็มีหลายอย่างเหมือนกันค่ะ เช่น ต้มยำกุ้งน้ำข้น สูตรน้ำมะพร้าวอ่อน ที่น้ำซุปทำมาจากน้ำมะพร้าวอ่อนได้ความหวานจากธรรมชาติ ไม่ต้องใส่น้ำตาล แล้วนำหัวกุ้งกับเปลือกมาทอดจนหอม นำสมุนไพรมาโขลกแล้วกรองเอาแต่น้ำ
ให้ความสำคัญกับหน้าตาอาหารแค่ไหน?
หน้าตาอาหารกับรสชาติสำคัญพอกัน อาหารออกมาหน้าตาสวยงามเป็นความประทับใจแรกที่เกิดขึ้น ตามมาคือรสชาติที่พอเข้าปากเเล้วอร่อย
และเนื่องจากเป็นคนสนใจเรื่องความสวยความงาม เลยให้ความสำคัญเรื่องการจัดแต่งจานด้วย อาหารในจานทุกอย่างต้องสุกพอดี ไม่ใช่พอใส่จานแล้ว เหี่ยว หรือสลด เวลาแต่งจานก็จะรู้สึกสนุกเหมือนเรากำลังแต่งตัว แล้วแต่ละครั้งที่จัดแต่งจาน เมนูเดียวกันอาจจะออกไม่เหมือนกันเลย ขึ้นอยู่กับอารมณ์ในขณะนั้น
ที่สำคัญคือจะไม่อลังการงานสร้างหรือลงทุนมากมาย จะใช้วัตถุดิบที่หาง่ายที่ไหนก็มี เเล้วเอาความเป็นศิลปะใส่ลงไปเพิ่มมูลค่าทางสายตา
เคยคิดจะเปิดร้านอาหารไหม?
เคยค่ะ แล้วก็โชคดีที่ไม่ได้เปิด เพราะจริงๆ แล้วความสนุกของการทำอาหาร กับการทำธุรกิจอาหารไม่เหมือนกัน อย่างอาหารที่เราทำตอนนี้จะใส่อะไรเท่าไหร่ได้หมด ขออย่างเดียวต้องอร่อย แต่ถ้าเราเปิดเป็นร้านอาหาร เราจะต้องมีการคำนวณต้นทุน คำนวณกำไร คราวนี้มันก็จะไม่เหมือนเดิม อาจจะไม่สนุก ยังมีเรื่องการแต่งตัวให้อาหารแต่ละจาน ถ้าเปิดร้านเเล้วมีคนมารอเต็มร้านเราจะทำยังไง
ในฐานะนักชิมเจออาหารไม่อร่อยทำอย่างไง?
ไปชิมแล้วไม่อร่อยเป็นเรื่องปกติค่ะ แต่เราไม่อร่อย ไม่ได้หมายความว่าคนอื่นจะไม่อร่อยตาม เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องของรสนิยมของแต่ละคน เวลาเขียนรีวิว ก็จะเขียนที่เซฟตัวเองว่ารสนิยมส่วนตัวคิดแบบนี้นะ
แต่ถ้าชิมแล้วไม่อร่อย คนส่วนใหญ่ชิมแล้วก็ไม่อร่อยจริงๆ วิธีที่ง่ายที่สุดคือไม่ต้องรีวิวร้านนั้น หรือถ้าจะรีวิวจริงจะไม่เอาตัวเองไปการันตีว่าอร่อย แต่จะรีวิวส่วนอื่นที่เราชอบในจานนั้น เช่น เทคนิควิธีการทำจากเชฟ บางเรื่องคนไม่รู้ว่ากว่าเนื้อสัตว์ในจานจะนุ่มแบบนี้ต้องทำอะไรบ้าง ต้องทำในอุณหภูมิเท่าไหร่ และใช้เวลากี่นาที
ผลตอบรับตอนนี้เป็นอย่างไร?
ดีมากค่ะ ยอดเเฟนเพจก็ค่อยๆ ดีขึ้นตลอดแต่ช่วงแฟนเพจ 20,000 ขึ้นมาเป็น 100,000 ใช้เวลานานเป็นปี แต่หลังจากนั้นขึ้นเป็น 300,000 เร็วมากแล้วพอมีคนเรียกเราว่าบล็อกเกอร์ครั้งแรกรู้สึกเท่มาก จากนั้นก็เริ่มมีคนเชิญให้ชิมอาหาร แล้วด้วยความที่เรามีพื้นฐานการเขียน ชอบเขียนเรียงความมาตั้งแต่เด็ก เคยประกวดชนะ พอเขียนรีวิวอาหารก็มีคนชอบ จากนั้นก็ได้รับคำชวนไปเป็นนักเขียนในเว็บสนุกดอทคอม มีคนชื่นชอบก็น่าจะเป็นเพราะวิธีการเขียนของเราที่มีเป็นสไตล์ตัวเองเป็นคนที่กล้าเป็นตัวเองอย่างชัดๆ ไม่ใช่ไปดูคนโน้นแล้วมาต่อยอด พอมีโอกาสได้เป็น Copywriter ให้ดาราชื่อดังอย่าง โดม-ปกรณ์ ลัม ก็คิดว่าเราน่าจะเขียนใช้ได้ในระดับหนึ่งนะ เลยต่อยอดมาเขียนหนังสือของตัวเองเป็น Cookbook ออกมา 2 เล่มแล้ว กำลังเขียนเล่ม 3 เป็น Guidebook แนะนำอาหารที่เราชอบค่ะ
รู้สึกยังไงเวลามีคนกดถูกใจหรือเข้ามาเเสดงความเห็น?
รู้สึกเหมือนเราเป็นศิลปินครีเอตผลงานขึ้นมา แล้วเวลาที่มีคนมาสนใจในผลงานของเรา ชอบสไตล์ของเรา รู้สึกมีความสุขมาก มันเป็นกำลังใจเป็นแรงผลักดัน ที่ทำให้ยืนต่อไปให้นานขึ้น ลำบากแค่ไหนก็ได้ เคยมีบางช่วงที่ถูกโจมตีบ้าง มีคนเข้ามาบอกว่าเมนูนี้ธรรมดามากเลยนะทำไมขึ้นกระทู้แนะนำ ตอนนั้นก็นั่งร้องไห้ แต่พอมาคิดดีๆ โลกนี้ไม่ได้มีคนรักเราทุกคนหรอก เราก็มองเฉพาะคนที่รักเราก็พอ
ครอบครัวสนับสนุน?
ค่ะ เป็นคนโชคดีที่สามีเขาให้เราเป็นแบบที่เราเป็นได้หมด จะทำอะไร จะแต่งตัวยังไงก็ได้ขอให้มีความสุข
มีวิธีดูแลตัวเอง ดูแลรูปร่างอย่างไร?
จะพยายามไม่กินอาหารหลังบ่าย 3 ค่ะ แต่ด้วยความที่การชิมกลายเป็นอาชีพไปแล้ว บางวันที่จำเป็นต้องชิมก็จะคิดว่ามันเป็นงาน จะชิมพอให้เข้าใจรสชาติเพื่อเขียนได้คิดว่าการดูแลตัวเองเป็นเรื่องสำคัญปกติจะเป็นคนเลือกกินอาหาร เพราะเชื่อว่าอาหารสำคัญมากกว่าการออกกำลังกาย
เน้นอาหารสุขภาพหรือเปล่า?
ไม่ค่ะ จริงๆ ไม่ชอบคำว่าอาหารคลีนนะ รู้สึกว่ามันสุดโต่งเกินไป เพราะอาหารมี 5 หมู่ มี ไขมัน กับ คาร์โบไฮเดรต อยู่ด้วยแสดงว่ามันสำคัญนะ ถ้าไม่สำคัญคงไม่อยู่ในนั้น ดังนั้น เวลาเรากินอาหารนอกบ้านก็จะเพลิดเพลินมีความสุขเต็มที่ แต่อาหารที่ทำให้อ้วนก็จะกินพอประมาณ รู้จักควบคุม ส่วนเวลาอยู่บ้านจะกินอาหารเบาๆ มีผัก มีอย่างอื่นด้วย
เชื่อว่าวิธีการบาลานซ์เป็นวิธีที่สำคัญ เคยเห็นคนที่กินคลีนอย่างเดียวจนไม่สบาย อันนี้ก็สุดโต่งเกินไป นอกจากนี้คืออย่าให้ร่างกายจำรูปแบบการกินอาหารซ้ำๆ ซ้ำๆ ซ้ำๆ มันไม่ดีต่อร่างกายแน่นอน หรือวิธีการเลือกกินง่ายๆ เริ่มจากสังเกตตัวเองก็ได้ เช่นช่วงนี้ผิวแห้งก็เน้นกินที่มีน้ำเพิ่มสักหน่อย
เป็นแม่ครัวที่รีวิวเรื่องความสวยงามด้วย?
จริงๆ เป็นคนรักสวยรักงามตั้งแต่จำความได้ บางคนก็ถามเหมือนกันว่าเราสร้างคาแร็กเตอร์สร้างคอนเซ็ปต์ให้ตัวเอง จะได้มีความน่าสนใจหรือเปล่า แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่นะ เราเป็นคนรักสวยรักงามตั้งแต่เด็กอยู่แล้ว
ตอนเขียนให้กับเว็บไซต์สนุกดอทคอม ก็อยู่ในส่วนของบิวตี้บล็อกเกอร์ แต่เป็นบิวตี้บล็อกเกอร์ที่ถือกระทะคนเดียวขณะที่คนอื่นถือแปรงแต่งหน้า แต่ก็มีการสอนการเเต่งหน้าเเละแนะนำวิธีการดูเเลตัวเองตามแบบฉบับของเราด้วยภาษาง่ายๆ ออกมาด้วย
ระหว่างงานด้านอาหารกับความสวยงามชอบเรื่องไหนมากกว่ากัน?
อาหารเเน่นอนค่ะ คือเรามีแพชชั่น มีความชอบในการทำอาหารมากกว่า และด้วยพื้นฐานไม่ใช่เป็นคนชอบลองเครื่องสำอาง หรือลองของใหม่อะไร ขณะที่เรื่องอาหาร แค่เดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าก็มีจินตนาการเต็มไปหมดเลยว่าถ้าเราหยิบอันนี้มาน่าจะเอาไปทำเมนูอะไรบ้าง คือมันสนุก
มองงานที่ทำอยู่ตอนนี้ยังไงบ้าง?
ถ้าย้อนกลับไปสมัยที่เริ่มทำเพจใหม่ๆ ตอนนั้นไม่ใช่อาชีพ มันเป็นคนบ้าจริงๆ ทำ ไม่ว่าจะได้เงินหรือไม่ได้เงินก็ทำ แต่ทุกวันนี้ต้องยอมรับว่ามันเป็นธุรกิจหนึ่ง มันสร้างรายได้ มันเป็นอาชีพได้ เลยมีคนเข้ามาเยอะแยะมากมายมีเพจเปิดใหม่มากจนเป็นเรื่องปกติ แทบทุกวงการไม่ใช่แค่เพจอาหารก็มีทั้งคนที่ทำเพราะต้องการทำจริงๆ มีใจรัก และทำเพื่อธุรกิจ มีครบหมด
ส่วนเวลาลงมือทำอาหารทุกครั้ง จะรู้สึกเหมือนกำลังสร้างผลงาน เวลาทำอาหารจะคิดอยู่ตลอดว่าอยากทำให้อร่อย ต่อให้เป็นอาหารสุขภาพมากๆ ก็ต้องอร่อย อาหารของเราต้องเป็นอาหารที่คนเห็นแล้ว ว้าว เข้าปากแล้ว อร่อย แม้กระทั่งการรีวิวอาหาร รีวิวความสวยงาม ก็จะคิดเสมอว่าคนอ่านจะได้อะไร
ยังมีอะไรที่สนใจอยากจะทำอีกไหม?
ตอนนี้ได้ทำอะไรแปลกๆ บ่อยอยู่แล้วด้วยความที่เป็นบล็อกเกอร์ มีคนเชิญไปทำอะไรหลายอย่างมาก ล่าสุดได้รับเชิญไปยลโฉม “วิเชียรบุรี” เครื่องบินแอร์บัส A350 ลำแรกของการบินไทย
จริงๆ ไม่ได้ชอบความท้าทายนะ แต่เมื่อมีอะไรเข้ามาเราก็ถือว่าเป็นโอกาส แล้วเราต้องพยายามทำโอกาสนั้นให้ดีที่สุด สู้กันสักตั้ง หลายคนมีโอกาสเข้ามาแต่ปิดตัวเอง คิดว่ายังไม่พร้อมบ้าง ต้องทำนั่นได้ก่อน เป็นนี่ก่อน ต้องสมบูรณ์แบบก่อน ทำให้ไม่ค่อยได้ทำอะไรหลายอย่าง แต่เราไม่คิดเเบบนั้น ถ้าโอกาสเข้ามาก็ขอบคุณพระเจ้าเเล้วลุยอย่างเดียว
คิดว่าตอนนี้ประสบความสำเร็จหรือยัง?
บางทีคำว่าประสบความสำเร็จมันก็อธิบายยาก แต่ถ้าถามว่าชีวิตตอนนี้มีความสุขหรือเปล่า ตอบว่ามีความสุขมาก เราไม่เคยคิดฝันว่าการที่เราชอบทำอาหารที่บ้านอย่างเดียว แต่วันนี้สามารถสร้างเนื้อสร้างตัวช่วยแบ่งเบาภาระของครอบครัวได้ มีโอกาสได้ทำอะไรใหม่ๆ ได้สัมผัสประสบการณ์ใหม่ ได้พบกับแฟนคลับหลายๆ แบบ นอกจากมาปรึกษาเรื่องอาหาร บางคนมาปรึกษาเรื่องปัญหาชีวิตความรัก แล้วด้วยความที่เรามาจากครอบครัวที่แตกแยก เลยเหมือนมีภาระใจเวลาที่เจอคนเศร้า เราจะไม่ปล่อยให้เขาเศร้าคนเดียว จะคุยเป็นเพื่อนเขา ให้กำลังใจเขา
บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าเราเป็นต้นแบบให้กับใครบ้าง แต่เวลามีคนมาบอกว่ามีเราเป็นไอดอล มีคนส่งดอกไม้มาให้ ทำให้รู้สึกว่าทำไมชีวิตเราได้ทำในสิ่งที่ชอบแล้วยังมีผลพลอยได้แบบนี้อีกเหรอ ชีวิตเลยมีความสุขมาก รู้สึกขอบคุณพระเจ้า
