| ที่มา | คอลัมน์จิปาถะ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
| เผยแพร่ |
เมื่อหนุมานอาสากระโดดไปเกาะลังกา แต่มีข้อแม้ว่าจะต้องได้กินอาหารร่วมใบไม้ใบเดียวกับพระรามก่อน ตอนนี้แสดงว่าในกองทัพไม่มีภาชนะใส่อาหารเพราะเป็นกองทัพทหารป่า จึงใช้ใบไม้เป็นภาชนะรองอาหาร เช่นพวกใบตองใบบัว เรื่องกินอาหารบนใบไม้นี้ว่าเป็นประเพณีของชาวอินเดียหลายแห่ง แต่ที่นิยมกันมากเป็นชาวเบงกาลี
ท่านที่เคยอ่าน “นิทราชาคริต” และ “ตามรอยพุทธประวัติ” มาแล้วคงจะทราบดีว่า การกินอาหารในภาชนะเดียวกันถือเป็นเรื่องสำคัญมาแต่โบราณดึกดำบรรพ์ เพราะผู้ที่จะรับประทานอาหารร่วมภาชนะกันได้จะต้องเป็นพวกเดียวกัน เป็นญาติ เป็นมิตรที่สนิท ฉะนั้นเมื่อหนุมานขอกินอาหารร่วมภาชนะเดียวกันกับพระราม จึงทำให้พระรามรวนเรพระทัย ลักษมัณเห็นว่าไม่เป็นการเสียหายอะไร เพราะรู้อยู่แล้วว่าหนุมานเป็นบุตร พระรามได้สติจึงยอมตกลงได้ตรัสกับหนุมานว่า ให้ถือเอาพระองค์เท่ากับเป็นบิดา และถือสีดาเท่ากับมารดา แล้วประทานธำมรงค์วงหนึ่งเพื่อไปแสดงเป็นหลักฐานแก่นางสีดาว่า หนุมานเป็นผู้นำข่าวของพระรามมาถวาย
เรื่องดังกล่าวข้างต้นไม่มีในรามเกียรติ์ไทย จึงนำมาเล่ารวมไว้ด้วย ส่วนการไปเกาะลงกาของหนุมานก็เป็นเรื่องที่น่าสนใจ เพราะกล่าวไว้ไม่ตรงกัน บางแห่งว่าหนุมานไม่ได้เหาะไป แต่ใช้วิธีทำให้ตัวใหญ่แล้วก้าวข้ามมหาสมุทรไปก็มี ที่กล่าวว่าถีบทะยานจนตัวลอยข้ามไปก็มี เท่าที่อ่านพบในรามายณะที่แปลเป็นภาษาไทย บางเล่มก็ว่า “กระโดดโจนข้ามสมุทรไปเพียงก้าวเดียวก็ถึงลงกา” บางเล่มก็ว่า “ข้าจำต้องขึ้นสู่ยอดเขามเหนทราเพื่อทะยานขึ้นฟ้า หาไม่แผ่นดินอ่อนนุ่มบนชายหาดจะยุบตัวเป็นอันตราย เหนือยอดขุนเขาข้าจะทะยานสู่เวหาโดยไม่ทำร้ายแม่พระธรณี”
มเหนทรา (Mahendra) เป็นเทือกเขาหนึ่งในเจ็ดของอินเดีย ในเรื่องรามายณะของตุลสีทาส ภูเขาที่ถูกหนุมานถีบยันนั้นจมลงไปถึงนรกเบื้องต่ำคือลึกมาก
“But the mountain on which he had planted his feet Sank immediately down to hell’s nethermost seat.
แต่ฉบับอื่นว่าภูเขามเหนทรา เมื่อถูกถีบก็แตกร้าวไม่ถึงกับจมดินอย่างที่กวีตุลสีทาสกล่าว
ส่วนตอนขากลับจากลงกามาเฝ้าพระรามนั้น บางเล่มก็ว่าหนุมานขึ้นไปบนยอดเขาอาดัมบนเกาะลังกา แล้วถีบยันทำให้ร่างลอยละลิ่วข้ามทะเลไปเฝ้าพระรามเพียงชั่วพริบตา กล่าวไว้พอให้ทราบถึงความต่างกันของแต่ละเรื่อง
