| ผู้เขียน | การ์ตอง |
|---|
คำถามถึง‘ก้าวไกล’
ไม่ว่าจะมีความพยายามสักแค่ไหนก็ตามในการชี้ให้เห็นว่ารัฐบาลที่ “พรรคเพื่อไทย” เข้าไปผสมกับ “ขั้วรัฐบาลเดิม” เป็นแค่ “พรรคเพื่อไทย” ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยหนักแน่นอยู่ในฟาก “อำนาจประชาชน” กำลังถูกกลืนไปให้แปลงสภาพเป็นเครือข่ายของ “ขบวนการสืบทอดอำนาจ”
และแม้จะมีความเคลื่อนไหว หรือการแสดงออกหลายๆ ครั้งส่อแนวโน้มให้เชื่อว่าเป็นไปเช่นนั้นได้ แต่นั่นก็ยังไม่ใช่ข้อสรุปที่เป็นมั่นเป็นเหมาะนัก ยังมีการแสดงออกที่เป็นความหวังอยู่บ้างว่าที่สุดแล้ว “พรรคเพื่อไทย” จะไม่เป็นเช่นนั้น
ยังเป็นแค่ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากอ่อนโอนไปตามความจำเป็นทางการเมือง เพื่อเข้าไปมีส่วนร่วมในศูนย์กลางอำนาจ และใช้อำนาจนั้นเพื่อเป็นประโยชน์กับการเชิดชู “อำนาจประชาชน”
ทำนอง “อยากได้ลูกเสือ ต้องเข้าถ้ำเสือ” หรืออะไรอย่างนั้น อันเป็นเรื่องราวที่จะต้องใช้เวลาเพื่อพิสูจน์ ว่าที่สุดแล้วระหว่างการถูกกลืนกับการแทรกซึมปฏิบัติการตามเป้าหมาย แนวโน้มพัฒนาการของ “เพื่อไทย” จะไปทางไหน
ทว่าชะตากรรมของพรรคการเมืองฟากเชิดชู “อำนาจประชาชน” ที่ชัดเจนจนเป็นภาพของข้อสรุปหนักแน่นชนิดไม่เป็นอื่นแล้ว คือผู้คนทั้งประเทศ หรือทั้งโลกแล้วว่า ประเทศนี้ไม่มีอนุญาตให้ “พรรคก้าวไกล” เข้ามามีส่วนร่วมในอำนาจรัฐ
“จะต้องไม่มีก้าวไกลอยู่ในพรรคร่วมรัฐบาล” คือข้อสรุปแรกที่สร้างความเข้าใจให้รับรู้ โดยปฏิบัติการให้เกิดขึ้นสำเร็จแล้ว เริ่มจากทำให้พรรคการเมืองอื่นทุกพรรคพร้อมใจกันปฏิเสธการทำงานร่วมกับ “พรรคที่ชัดเจนว่าเป็นผู้แทนอำนาจประชาชน” และขยายสู่การรับรู้และต้องยอมรับของคนทั่วไป
พร้อมๆ กันนั้นดูเหมือนจะมีปฏิบัติการต่อเนื่องให้เกิดภาพอีกภาพของความเข้าใจอีกภาพหนึ่ง คือ “พรรคก้าวไกล” จะต้องถูกบั่นทอนให้หายไปจากวงจรอำนาจการเมือง ด้วยเครื่องมือของ “ขบวนการสืบทอดอำนาจ”
ด้วยข้อสรุปที่จะต้องรับรู้กันอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะว่า “จะต้องไม่มีพรรคอย่างก้าวไกลอยู่ในวงจรการเมืองประเทศเรา” เป็นภาพความเชื่อที่กำลังถูกสร้างขึ้นให้ประชาชนค่อยๆ รับรู้ว่าต้องยอมรับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
การยอมรับนั้นเกิดขึ้นแล้วในหมู่นักการเมืองด้วยกัน ที่ผสมโรงตอกย้ำขยายภาพความเชื่อไปสู่กลุ่มคนชั้นบน และลามลงมาชั้นล่างเรื่อยๆ
เชื่อว่ากระแสของแนวโน้มเช่นนี้ กลุ่มคนที่สัมผัสได้มากกว่าใครคือคนของพรรคก้าวไกลเองที่วันนี้ถึงขั้นเตรียม “พรรคใหม่” ไว้รอรับการถูกจัดการแล้ว
เพียงแต่คำถามคือ การเตรียมพรรคเพื่อรับมือให้พร้อมหากถูกกระทำนั้นเพียงพอหรือไม่
การต่อสู้ของ “พรรคก้าวไกล” ที่จะทำให้ผู้สนับสนุนไม่เกิดความท้อแท้ เพราะมองไม่เห็นหนทางว่าจะต้านทานปฏิบัติการของ “ขบวนการสืบทอดอำนาจ” ที่มั่งคั่งด้วยสรรพกำลัง มั่นคงด้วยความมุ่งมั่นในเป้าหมาย และยั่งยืนด้วยเครือข่ายการสนับสนุนที่ขยายให้ครอบคลุมกว้างขวางขึ้นทุกที
จะทำได้อย่างไร
ในความเป็นจริงหนึ่งที่เป็นอยู่ แม้จะได้รับการเลือกตั้งเข้ามามากที่สุด แต่ “ส.ส.พรรคก้าวไกล” ส่วนใหญ่ หรือจะว่าไปแทบทั้งหมด เป็นคนหนุ่มคนสาว มีจำนวนมากที่ถือว่าอายุยังน้อยมาก
ขณะที่ในการเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา เป็นที่รับรู้กันว่าประชาชนที่เลือกเทคะแนนให้ “พรรคก้าวไกล” นั้น ไม่ใช่แค่เยาวชนคนหนุ่มสาว แต่มีคนในวัยผู้ใหญ่ไม่น้อยที่ร่วมด้วยช่วยกัน
หากจะสรุปว่า ฐานเสียงสนับสนุนของพรรคก้าวไกลขยายมาสู่คนสูงวัยอย่างเป็นล่ำเป็นสันคงไม่ห่างไกลจากความเป็นจริงนัก
และความเป็นจริงนี้สำคัญยิ่งต่อการวางท่าที่การแสดงออกของ “ส.ส.พรรคก้าวไกล” ว่าทำอย่างไรจึงจะรักษาความรู้สึกที่ดี และครอบคลุมความเชื่อมั่นของประชาชนที่ให้การสนับสนุนให้ทั่วถึงทุกกลุ่มได้
ในกลุ่มของเยาวชนคนหนุ่มสาว อาจจะใช่ที่การสร้างความแปลกใหม่ ชนิด “กวนโอ๊ย หลุดโลก” ทำนอง “ต่อต้านระบบ ระเบียบ สร้างกิจกรรมก่อคำถาม” คือความสะใจที่ทำให้ชื่นชอบ
แต่หากไม่ประเมินให้ชัดว่าท่าทีการแสดงออกเช่นนั้น สำหรับความรู้สึกของผู้สนับสนุนที่เป็นกลุ่มผู้ใหญ่ที่ประสบการณ์ทำให้เชื่อว่า “การมีวุฒิภาวะ” เป็นเรื่องจำเป็นของคนที่จะทำงานใหญ่ และยาก
การแสดงออกด้วย และการใช้ชีวิตที่สะท้อนมาจาก ส.ส.ก้าวไกล ส่งผลอะไรต่อความคาดหวังใน “วุฒิภาวะ” นั้น
ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะต้องใส่ใจบ้างหรือ
การเปลี่ยนแปลงประเทศที่มากมายด้วยอุปสรรคอย่างที่เห็นๆ กันอยู่ เชื่อได้หรือว่าจะทำสำเร็จได้ด้วยการฝากความหวังไว้ที่ “ส.ส.พรคคก้าวไกล” ในเรื่องราวสารพัดที่แสดงออกกันอยู่
ท่ามกลางการทำงานต่อต้านของฝ่ายตรงกันข้ามที่ละ
เอีอดและเอาเป็นเอาตาย
การวางตัว และท่าทีการแสดงออก “ส.ส.พรรคก้าวไกล” สร้างความเชื่อมั่นได้จริงหรือ
การ์ตอง
