| ที่มา | คอลัมน์ จิปาถะ มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
เมื่อสะพานลิ้นของขุนชิวหา พลิกเอาไพร่พลของท้าวหุนละมานตกทะเล ทำให้ท้าวสี่พี่น้องตกใจ ต่างเนรมิตฝ่ามือให้ใหญ่ช้อนไพร่พลเหล่านั้นขึ้นมาบนฝั่งได้ทั้งหมด แล้วช่วยกันพิจารณาดูสะพานก็เห็นเรียบร้อยดี ไม่มีชำรุดแต่อย่างไร ท้าวหุนละมานจึงพูดว่า “สะพานนี้ประหลาดมาก ดูไปเหมือนสะพานทั่วไป”
“นั่นซี” ท้าวขวัญเท่าฟ้าพูดเสริม “เห็นจะไม่ใช่สะพานธรรมดาอย่างว่า น่าจะเป็นสะพานที่ใครบันดาลให้เกิดขึ้น จึงพลิกให้พวกเราตกทะเลได้”
เมื่อมีความเห็นเช่นนั้นแล้ว ทั้งสี่พี่น้องก็จำแลงแปลงกายเป็นแมลงวันเขียวบินไปตามสะพาน ชั่วประเดี๋ยวเดียวก็ถึงฝั่งลงกา เห็นขุนชิวหานั่งอ้าปากแลบลิ้นยาวออกมาต่างสะพาน สี่พี่น้องก็เข้าถีบพร้อมกันถูกโคนลิ้นขุนชิวหาขาดตกน้ำ แต่ขุนชิวหาคว้าลิ้นที่ขาดมาต่อติดได้อย่างเดิม เมื่อเหลียวดูไม่เห็นใครก็นั่งอ้าปากแลบลิ้นต่อไปอีก ท้าวหุนละมานเห็นเช่นนั้นก็โจนเข้าถีบที่โคนลิ้นขาดอีก ท้าวขวัญเท่าฟ้ารู้ทันก็ไม่รอช้าโดดเข้าไปจับลิ้นที่ขาดขว้างไปตกที่สุดเขตมหาสมุทร ขุนชิวหาไม่สามารถเอาลิ้นมาต่อได้ ก็ขาดใจตาย
เรื่องดังกล่าวมาข้างต้นผิดกับรามเกียรติ์ไทยที่ว่า ชิวหาเป็นรากษส เป็นบุตรของมารีจ (เป็นลูกนางกากนาสูร ซึ่งเป็นญาติกับทศกัณฐ์ มารีจพถูกทศกัณฐ์บังคับให้แปลงเป็นกวางทองเดินผ่านไปให้นางสีดาเห็นและขอให้พระรามตามไปจับ พระรามยิงล้มลง มารีจร้องเป็นเสียงพระรามก่อนขาดใจตาย นางสีดาได้ยินจึงให้พระลักษณ์ออกไปช่วย ทศกัณฐ์ได้โอกาสเข้าลักพานางสีดาไป) คราวหนึ่งทศกัณฐ์ออกประพาสป่ามอบให้ชิวหารักษาเมือง ชิวหาปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัด เดินตรวจรอบเมืองทั้งกลางวันกลางคืนถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน อ่อนเพลียเหลือกำลัง ง่วงจัดทดไม่ไหวจึงเนรมิตกายให้สูงใหญ่ จนแลบลิ้นปิดคลุมเมืองลงกาไว้มิด แล้วหลับไปครั้นทศกัณฐ์กลับมาเห็นบ้านเมืองมืดมิด คิดว่าศัตรูเข้าไปปิดเมืองไว้ ก็ขว้างจักรออกไปถูกลิ้นชิวหาขาดตายคาที่
ตามเรื่องที่ยกมาข้างต้นจะเห็นว่าการสร้างสะพานข้ามไปลงกามีเรื่องต่างกัน จนดูเป็นคนละเรื่องทีเดียว แต่ก็สนุกดี ขอกลับไปเล่าต่อ
กล่าวโดยสรุป พระญารามราชสั่งให้ท้าวหุนละมานพาน้องทั้งสามไปสืบหาบริเวณน้ำตื้นจนพบ กลับมาทูลว่าบริเวณน้ำตื้นนั้นน้ำสูงเพียงหัวเข่า กว้างราวแปดวา เป็นที่ราบ แต่การที่จะเดินข้ามลุยไปย่อมลำบากเพราะทางไกลคงจะทำให้แข้งเข่าเมื่อยล้า อาจเจ็บป่วยล้มตายลงได้ ทั้งสี่พี่น้องจึงขอสร้างสะพานให้ไพร่พลเดินไปได้โดยสะดวก พญารามราชก็ทรงอนุญาตสี่พี่น้องก็ไปถอนต้นยางมาปักเป็นเขื่อน ขนก้อนหินมาถมตลอดไปจนถึงฝั่งเมืองลงกา สำเร็จภายในเวลาสามวันสามคืนสะพานสำเร็จเสร็จจริง แต่พังเสียก่อน เพราะอะไร
