| ที่มา | คอลัมน์ เริงโลกด้วยจิตรื่น มติชนรายวัน |
|---|---|
| ผู้เขียน | จันทร์รอน |
| เผยแพร่ |
ภารกิจของคนเราแท้จริงแล้วไม่มีอะไรยุ่งยาก แค่ “ทำในเรื่องที่ควรทำ ไม่ทำเรื่องที่ไม่ควรทำ” เท่านั้น
ที่บอกว่าไม่มีอะไรยุ่งยาก เพราะเอาเข้าจริงแล้วการวินิจฉัยตัดสินว่า “อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ” เป็นเรื่องง่ายมาก
เมื่อมีเรื่องราวให้ต้องตัดสินใจ คนส่วนใหญ่จะรู้ใน “วูบแรกของความคิด” ว่า จะทำอย่างไรกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนั้น
น้อยคนนักที่จะไม่รู้
ทว่าในความเป็นจริงกลับกลายเป็นว่า “คนส่วนใหญ่มักทำเรื่องที่ไม่ควรทำ และไม่ทำเรื่องที่ควรทำ”
เพราะความเป็นจริงแบบนี้เองที่ทำให้ชีวิตของคนเรานั้น มีส่วนน้อยที่ประสบความสำเร็จ คนส่วนมากมักไปไม่ถึงฝัน เพราะ “ทำเรื่องที่ไม่ควรทำ ไม่ทำเรื่องที่ควรทำ” นี่แหละ
ไม่ใช่ไม่รู้ รู้ทั้งรู้แต่ไม่ทำ
แต่ว่าไปแล้วก็ไม่แปลก เพราะเอาเข้าจริงมีสักกี่คนกันที่สามารถบังคับตัวเองให้ทำในสิ่งที่ควรทำได้ ส่วนใหญ่ทำไปตามแรงกระตุ้นที่บางครั้งไม่รู้ตัวเสียด้วยซ้ำว่าทำไปได้อย่างไร แรงกระตุ้นนั้นมาจากไหน
ยกตัวอย่างเรื่องง่ายที่สุด มีพ่อหรือแม่ของคนรู้จักเสียชีวิต
ความคิดแวบแรกคือ “ควรไปงานสวดหรือเผา” มีเหตุผลมากมายที่จะทำให้เกิดความรู้สึกที่ดีจากการไม่ละเลยความเศร้าโศกของคนที่รู้จักกัน
แต่ที่สุดแล้ว “ไม่ไป”
การตัดสินใจไม่ไปนี้ อาจจะเริ่มจากเกิดความรู้สึกว่า มันยุ่งยากที่จะไป วัดที่สวดไกล เดินทางลำบาก หาที่จอดรถยาก หรืออะไรสักอย่างที่ทำให้เกิด “ท้อแท้”
เมื่อเกิดความคิดเช่นนั้นแล้ว ความคิดอื่นๆ ก็ตามมา อย่างไม่ได้สนิทกันมาก ไม่มีเราเขาก็สวดได้ เผาได้ มีคนอื่นอีกมากมายที่ไม่ไป
หรืออาจจะหาข้ออ้างว่า เขาคงเข้าใจว่าเราลำบากที่จะไป หรืออะไรทำนองนั้น
ที่สุดแล้วลืมเหตุผลแรกไปเลยว่า แท้ที่จริงแล้วเกิดจากความ “ขี้เกียจที่จะฟันฝ่าอุปสรรคของเราเอง”
เมื่อมีเหตุหนึ่งที่มาเป็นข้ออ้างให้ “ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ” เหตุผลอื่นๆ ที่นำไปสู่การตัดสินใจในทางเดียวกันจะตามมาเป็นแถว
“ความขี้เกียจ ความท้อถอยต่ออุปสรรค” ที่เป็นต้นทางของการตัดสินใจ ถูกพิทักษ์รักษาไว้ในใจของเราด้วยเหตุผลที่ตามมาทั้งหลายแหล่เหล่านี้
และ “ความขี้เกียจและความท้อแท้ ท้อถอย” จะพัฒนาตัวเองเป็นนิสัย
ทุกครั้งที่จะต้องตัดสินใจเรื่องใดเรื่องหนึ่ง “นิสัย” จะมีบทบาทสูงที่จะมากำหนดความคิด
ด้วยเหตุนี้เอง คนเราแม้จะรู้ได้ในทันทีว่า “อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ” แต่มัก “ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ ไม่ทำในสิ่งที่ควรทำ”
เพราะคนส่วนใหญ่นั้น มักไม่ได้ทำอะไรด้วยความคิด แต่ทำเพราะ “นิสัย” กำหนดให้เป็นไป
อย่างไรก็ตาม คนเราใช่ว่าจะมี “นิสัยไม่ดี” ไปเสียหมด ไม่น้อยที่มี “นิสัยดี”
ความแตกต่างของคนที่ประสบความสำเร็จ กับคนที่ไปไม่ถึงไหน หรือล้มเหลวอยู่ตรงนี้
ตรง “นิสัย” ที่เป็นปัจจัยส่งเสริม หรือ “นิสัย” ที่เป็นอุปสรรคของการไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง
อย่างไรก็ตาม ชีวิตคนเราบางทีอาจจะไม่ต้องยุ่งยากกับการต้องสร้างนิสัยอะไรกันมากมาย เพราะเอาเข้าจริงแล้วไม่ว่าจะนิสัยดีหรือไม่ดี ย่อมรู้อยู่แก่ใจในแวบแรกของความคิดแล้วว่า “อะไรควรทำ อะไรไม่ควรทำ”
ถ้าใช้ชีวิตเรียบง่าย “ทำในสิ่งที่ควรทำ” เสีย
อย่าไปเที่ยวเอาอะไรต่ออะไรมากำหนดความคิดให้ยุ่งยาก จนเปลี่ยนแปลงการตัดสินใจไปไกลเกินกว่าจะเป็นไปอย่างเรียบง่าย
ชีวิตก็ไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอะไรนัก
