| ผู้เขียน | ส.พลายน้อย |
|---|---|
| เผยแพร่ |
คําอ้อนวอนร้องขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ส่งพญาวานรเกสรีมาช่วยของนางอัญชนาได้ผล ตามเรื่องว่าพญาเกสรีได้มาบอกกับนางว่าไม่ต้องกลัวจะช่วยดูแลคุ้มครอง แล้วเกสรีก็ขึ้นไปซ่อนตัวอยู่บนต้นไม้ เมื่อรากษสมาถึงก็ตรงเข้ามาอุ้มนางอัญชนา นางตกใจก็ร้องขึ้นว่า
“ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วยเถิด ไม่มีใครช่วยให้ฉันรอดพ้นจากเจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้แล้วหรือ”
เงียบไปทั้งป่า ดูราวกับว่าไม่มีสิ่งที่มีชีวิตอยู่ นอกจากนางอัญชนาและเจ้ารากษสร้ายตนนั้น นางอัญชนาพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของรากษส
“ร้องไปเถิด” รากษสแสยะยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“ฤษีหรือเทวดายังช่วยตัวเองไม่ได้เมื่ออยู่ต่อหน้าข้า แล้วใครหน้าใครล่ะจะมาช่วยเจ้า อย่าดิ้นไปเลยไปอยู่กับข้าเสียดีๆ รับรองว่าเจ้าจะมีความสุขตลอดชีวิต เชื่อข้าเถิดไม่มีใครช่วยเจ้าได้ ข้ายิ่งใหญ่ในป่านี้”
ขณะที่รากษสพูดข่มขู่นางอัญชนาอยู่นั้น พญาเกสรีก็โจนลงมาจากต้นไม้ที่่ซ่อนตัวอยู่ แล้วถลันเข้าหารากษสพลางร้องว่า
“คัมพสาทน์ ! ถ้าแกยังรักชีวิตอยู่จงปล่อยนางเดี๋ยวนี้!”
รากษสได้ฟังดังนั้นก็วางนางอัญชนาลงบนพื้นดินด้วยความไม่พอใจ แล้วหันมาตะคอกใส่หน้าเกสรีว่า
“แกเป็นใครมาจากไหนจึงพูดจาโอหังนัก ข้าจะขย้ำแกให้เละก่อนแล้วจะจัดการกับนางคนนี้ทีหลัง”
ขณะที่รากษสกำลังพูดอยู่นั้น นางอัญชนาได้โอกาสก็วิ่งหนีเข้าไปอยู่ในอาศรมฤษีแล้วปิดประตู รากษสหัวเราะอย่างขบขัน เมื่อเห็นพญาเกสรีเข้ามายืนตรงหน้าในมือถือธนูที่พร้อมจะยิงได้ทันที รากษสพูดว่า
“เจ้าลิงโง่เอ๋ย! แกน่ะหรือจะช่วยนางสาวน้อยนั้นได้”
พูดแล้วรากษสก็ถอนต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่งขึ้นมา แล้วเหวี่ยงไปที่เกสรี แต่ยังไม่ทันถึง ต้นไม้นั้นก็แหลกกระจายตกลงไปกองบนพื้นดิน ด้วยอำนาจของธนูที่เกสรียิงสวนออกมา กล่าวโดยสรุปการต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด แม้ธนูของเกสรีจะยิงถูกร่างของรากษสแต่ก็เพียงได้เลือดติดที่ปลายธนูเท่านั้น ไม่สามารถทำลายชีวิตรากษสได้ อัญชนาเห็นเช่นนั้นเกรงว่าเกสรีจะสู้ไม่ได้ จึงร้องขอให้พระศิวะช่วย พระศิวะทรงทราบจึงเสด็จมาแนะนำว่า รากษสจะตายด้วยเลือดของตัวเอง เมื่อนางอัญชนารู้ความลับของรากษสเช่นนั้นแล้ว จึงเก็บเลือดที่ติดปลายลูกธนูที่ยิงถูกรากษสไปให้เกสรีและบอกความลับให้รู้
เกสรีก็เอาเลือดรากษสทาที่ปลายลูกธนูแล้วยิงรากษส คราวนี้รากษสก็มอดม้วยมรณา
